A miłość ta od największych gór wyższa jest. A miłość ta od najgłębszych mórz głębsza jest. A miłość ta nie przemija, jest wieczna, nie ma początku i końca. Bo miłość ta potężniejsza od burz i wichrów, łagodniejsza od muśnięć pocałunków, czulsza od najczulszej matki jest i miłosierna jako samo miłosierdzie wypływające z Serca Tego, który za ciebie dał się ukrzyżować. Wielbij duszo miłość Boga, wysławiaj ją, Panią wszystkich cnót. Wychwalaj wśród narodów ziemi. Dziękuj Panu swemu, bo obdarzył cię nią jak rzadko, które stworzenie. On dla ciebie stworzył piękne kwiaty na łące, ptaki powietrzne, ryby wód wszelakich. On dla ciebie postawił góry ogromne i stworzył cuda natury. On dla ciebie rozpiął tęczę na niebie, roziskrzył zorzę polarną, niebo usłał gwiazdami. Bo Pan twój, Bóg miłuje stworzenie swoje, bo z miłości je stworzył, do miłości je powołał, miłością je przenika. W miłość chce je przemienić, aby żyło, było miłością w wieczności.