Rozważania Różańcowe – nasze powołanie

 Tajemnice Chwalebne

Tajemnica 1 – Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Dusza wybrana przechodzi często doświadczenie nocy, śmierci, po to, by po pewnym czasie móc doświadczyć zmartwychwstania – wolności od tego co do tej pory wiązało ją, uniemożliwiało łączenie się z Bogiem. To doświadczenie cierpienia, ciemności jest często bardzo bolesne, a jednak Bóg daje to duszom, które pragnie mieć przy sobie bardzo blisko. Pragnie przez to doprowadzić duszę do zupełnej rezygnacji ze wszystkiego co jest jej, co dla niej ważne, istotne.

Mówiliśmy o tym, aby dla Boga zrezygnować ze wszystkiego, by postawić Go na pierwszym miejscu, by miłość do Niego była najważniejsza. Codziennie mamy starać się tak postępować, myśleć i mówić, by potwierdzać to swoim życiem. Jednak dusza nie jest w stanie sama uwolnić się od wszystkiego, co jest ludzką słabością. Dlatego Bóg daje to doświadczanie, w którym poznaje się ogrom swojej nędzy, nicości, grzeszności i zarazem – wielkość Boga, Jego potęgę i moc. Do tego dochodzi doświadczenie rozpaczy, iż dusza nie może uczynić nic, co by ją zbliżyło do Boga, nie jest w stanie do niego nic powiedzieć, a On niejako zasłania swoje Oblicze.  Wydaje się, iż odwrócił się od niej. Dusza cierpi tak ogromnie, iż niemalże wchodzi w konanie. Takie doświadczenie jest dawane tym, których Bóg pragnie zbliżyć do siebie jeszcze bardziej, ale którzy są w pewien sposób do tego przygotowani. I podczas tego stanu podtrzymuje duszę swoją łaską, choć ona tego nie czuje, wydaje się jej, że Bóg zupełnie ją odrzucił. Przychodzi w końcu czas, że kończy się ta noc. Bóg na powrót udziela łaski bliskości z Nim. Z tego doświadczenia dusza wychodzi wolna – od samej siebie, od swoich przywiązań, ciągłych wątpliwości, od egoizmu; wszystkiego co ją trzymało jeszcze w tych ryzach słabości człowieczeństwa. Chociaż nadal będzie doświadczać pokus, jednak wewnętrznie została oczyszczona i z głębi siebie, z głębi swego jestestwa czerpie pewność Bożej obecności, opieki, miłości. Ma to poczucie zmartwychwstania z grobu, bycia wolną.

Nie dziwmy się, jeśli Bóg pozwoli nam doświadczyć czegoś podobnego. Wchodzimy na drogę jednoczenia się z Nim. Człowiek słaby, grzeszny, przywiązany do różnych rzeczy nie może doznawać tej bliskości, ponieważ wokół siebie ma ogromny mur. Poprzez oczyszczenie –  cierpienie, ciemność, poczucie odrzucenia – Bóg burzy ten mur. Módlmy się, byśmy potrafili prawdziwie stawiać Go na pierwszym miejscu, byśmy uznawali Go za swoją największą miłość. Bądźmy Mu posłuszni i przyjmujmy to, czego On pragnie, co daje, dopuszcza do naszych serc, do naszego życia. To wszytko pomaga przygotować się na bliższe z Nim spotkanie. Gdy doświadczymy cierpienia nocy, trwajmy w ufności, wbrew wszystkiemu co będzie działo się w sercu, by potem Bóg wyprowadził nas z grobu, byśmy mogli doświadczyć zmartwychwstania.

Tajemnica 2 – Wniebowstąpienie Pana Jezusa

Wniebowstąpienie Jezusa było dla apostołów doświadczeniem rozłąki z Nim, ale jednocześnie – nadzieją na obiecanego Ducha Świętego. Zatem choć smucili się, żegnając z Jezusem, wiedzieli, że nie pozostawia ich samych. Poza tym pozostał z nimi w Sakramencie Ołtarza. Rozłąka fizyczna zapowiadała nieco inny sposób obcowania z Bogiem. Ta zapowiedź niosła nadzieję i radość, pomimo przeżywanego w tym momencie smutku. Odejście Jezusa było wręcz potrzebne, by przez następne wieki Kościół mógł być prowadzony przez Ducha Świętego i doświadczać Jego działania. Jezus pozostał w Kościele pod postaciami chleba i wina. Cały czas obecny jest w nim duchowo. Dzięki temu duchowy jest Kościół.

  Do bycia „duchowym” trzeba dorastać, dojrzewać, formować się. Jest to wyższa forma istnienia. To kolejna łaska i mądrość Boga, który w ten sposób przygotowuje ludzi do przejścia w życie, jakie będzie w Niebie – całkowicie duchowe. Dzięki Duchowi Świętemu, dzięki obecności Jezusa w Sakramencie człowiek poznaje, iż Bóg nie tylko stwarza rzeczy materialne i przez to obecny jest w świecie. On zaprasza człowieka do innej formy życia – do życia duchowego. Pragnie, by on niejako wyszedł z materii, z fizyczności; by przekroczył pewien próg swego bytu cielesnego i próbował wejść na wyższy poziom istnienia. To zachęta Boga, by człowiek doskonaląc się w tym, już przygotowywał się do całkowitego zjednoczenia z Nim w wieczności. Wniebowstąpienie powinno więc wywoływać w sercach radość z powodu tego Bożego zaproszenia do świata duchowego. Módlmy się, abyśmy potrafili przekraczać ten próg, byśmy przynajmniej próbowali to czynić.

Tajemnica 3 – Zesłanie Ducha Świętego

Przyjście Ducha Świętego do zrodzonego przez Jezusa na Krzyżu Kościoła było bardzo ważnym momentem, ponieważ niejako obudziło i ożywiło go. To co przez kilka lat było składane w duszach apostołów, czego doświadczyli podczas męki Jezusa – wszystko to potrzebowało tchnienia Bożego, aby do końca ich przemieniło. Można powiedzieć, że bez wcześniejszych przeżyć działanie Ducha Świętego nie byłoby takie samo.

Bóg przygotowuje każdego z nas. Nie dotyczy to tylko formowania we Wspólnocie. On zaplanował nasze przyjście na świat, przygotował rodzinę, w której się narodziliśmy, konkretne warunki środowiskowe potrzebne do rozwoju, doświadczania nie tylko radości, ale i bólu, cierpienia. To wszystko kształtuje duszę. Nasze przygotowanie rozpoczęło się o wiele wcześniej niż wstąpiliśmy do Wspólnoty. Tu zaczęła się już właściwa formacja. Ale na prawdziwe zesłanie Ducha Świętego jeszcze oczekujemy. Dusza może doświadczać ożywczego tchnienia Bożego niejednokrotnie. Często w kolejnych etapach jej rozwoju Bóg daje takie doznanie, niejako podnosząc na wyższy etap życia duchowego. Udziela przez to siły, by w ten nowy etap wkroczyła, w nim się odnalazła i wiernie kontynuowała swoje powołanie. Módlmy się, abyśmy potrafili tak poddawać się formacji, by Bóg nie musiał czekać z udzieleniem nam swojego Ducha z powodu nie przygotowanych naszych dusz. Nie zwalniajmy tempa, nie opóźniajmy tego czasu. 

Tajemnica 4 – Wniebowstąpienie NMP

Maryja jest człowiekiem, nie Bóstwem. Tak jak każdy człowiek została stworzona na obraz i podobieństwo Boże. W Jej Osobie Pan pokazał nam swoje Oblicze; to jak bardzo wyposażył człowieka w pierwiastek Boski. Dzięki temu, łącząc się z łaską, może on osiągnąć Niebo. Maryja jest dowodem, iż również w człowieku złożone są takie siły, które pomagają mu wyjść poza swoje człowieczeństwo, a raczej wypełnić je w sposób doskonały, tak jak zaplanował Bóg. On stworzył człowieka do zjednoczenia ze sobą. To grzech zerwał tę jedność. Poprzez życie Maryi i Jej Wniebowzięcie Bóg pokazał, jak bardzo doskonałą uczynił ludzką naturę, łącząc to co człowiecze i Boskie.

Prawdą jest, że plany Boże wobec Maryi były jedyne w swoim rodzaju. Łaska, która Jej towarzyszyła, była ogromna. Ale Ona również została obdarzona wolną wolą i Bóg nie uczynił gwałtu na Jej Osobie. Nie zmusił wbrew Jej woli do życia razem z Nim od chwili, kiedy się narodziła. Zaprosił i czekał na odpowiedź. Ponieważ przyjęła zaproszenie – najpierw jako małe dziecko, potem dorastająca dziewczyna, a w Jej Sercu była nieustanna zgoda na Boga, poprzez posłańca zapytał, czy zechciałaby być Matką Jego Syna. Boża łaska sprawiła, że w Osobie Maryi objawiło się doskonałe, zamierzone wcześniej dla każdego człowieka, złączenie tego co ludzkie i Boskie. I pierwiastek Boski niejako przeważył w Niej.

Człowiek może doskonalić się fizycznie, jednak stronę duchową kształtuje Duch. Wpływa na całą ludzką istotę jako jedność psychofizyczną i duchową. To ważne, aby być świadomym, iż nie żadne ludzkie ćwiczenia, treningi, postanowienia czy medytacje wydoskonalą nas, czyniąc takimi jakimi Bóg w swym zamyśle stworzył ludzi żyjących w raju. Tylko Duch może to uczynić. Pamiętając o tym, módlmy się, byśmy otwierali się na Ducha Świętego. Zapraszajmy Go, prośmy, by wprowadzał nas w sferę duchową i pomagał w przekraczaniu granicy dzielącej świat materialny od duchowego. Byśmy potrafili dążyć do doskonałości, a przede wszystkim – do zjednoczenia z Bogiem.

Tajemnica 5 – Ukoronowanie NMP

Ukoronowanie Maryi było odniesieniem do wielkiej chwały Boga. A uczynienie Jej Matką – Królową jest wyrazem Bożej miłości i miłosierdzia względem ludzi. W tym również przejawia się wielka mądrość. Jako człowiek Maryja doskonale rozumie każdą duszę. Dzięki przemianie całej Jej Istoty, której doznała w Niebie – przebóstwieniu, przeobrażeniu w Miłość, doskonałemu zjednoczeniu z Bogiem i Jego wolą – możliwa jest tak wielka pomoc, jakiej udziela każdej duszy. Każdą rozumie doskonale i z każdą z osobna nawiązuje indywidualną relację. Dzięki swojemu istnieniu w Bogu może przekazywać nam Jego życie i miłość. Maryja nie ma własnej woli, ponieważ Jej wola – to wola Boża; nie ma też swego Serca. Jej Serce – to Serce Boga. Myśli Maryi są Bożymi. Człowiek modląc się do Niej, prosząc o coś za Jej pośrednictwem, tak naprawdę ma bezpośredni kontakt z Bogiem. Poprzez doskonałe zjednoczenie z Panem wpływ Jej wstawiennictwa jest przeogromny. Dusze Świętych w Niebie również wypraszają nam przeróżne łaski, jednak pośrednictwo Maryi jest o wiele przemożniejsze. Ona dysponuje wszystkimi Bożymi darami i za każdym razem kiedy pragnie udzielić czegoś jakiejś duszy, tak się staje.

Bóg opiece Matki powierza szczególnie dusze wybrane, dusze świętych, ponieważ ich pragnie obdarzyć wielką obfitością łask. On już złożył je w Maryi. Zatem i Ona otwiera swoje Serce, by te Boże łaski wylewać na dusze. Zaprasza każdego z nas, byśmy czerpali.

Zakończenie

Powołanie Boże jest czymś pięknym, najpiękniejszym co w życiu może przydarzyć się człowiekowi. Niejedna dusza widząc co otrzymaliśmy, zapragnęłaby również to posiadać. Jednak to powołanie wymaga pracy nad sobą, wielu wyrzeczeń, po porostu – podjęcia krzyża. Potrzeba tu słuchania Boga, by rzeczywiście wypełnić Jego wolę. Inaczej nie zrealizujemy swego powołania. A przecież wszelkie pouczenia służą temu, byśmy mogli rzeczywiście spełnić Boże oczekiwanie wobec nas. Starajmy się więc otwierać serca na wskazania, przyjmować je i wprowadzać w życie, pamiętając o tym, że dusza może podjąć jedynie starania. Efekty – to sprawa Boga.

Przyjmijmy Boże błogosławieństwo. W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Możesz użyć następujących tagów oraz atrybutów HTML-a: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>