Macierzyństwo Najświętszej Maryi Panny
Spróbujmy wyjaśniać sobie, czym jest macierzyństwo Maryi. Czym jest fakt, iż Bóg uczynił Maryję Matką Syna Swojego i Matką wszystkich ludzi? W jaki sposób nierozerwalnie łączy się to z całym Dziełem Zbawczym?
Bóg czyniąc Maryję Matką swojego Syna uformował Jej duszę, Jej Serce, całą Jej Osobę, aby mogła służyć w sposób doskonały Bogu. To był Jego plan, taki zamysł. Zresztą nic dziwnego, przecież miał powierzyć Matce człowieczej swojego Syna, Syna Bożego. Jakże Doskonały mógłby narodzić się w niedoskonałej naturze skażonej grzechem. Toteż dzięki wielkiej łasce Boga, Jego miłości, Jego nieskończonej mądrości, Jezus narodził się z Matki, która była Niepokalanie Poczęta. To Bóg obdarzył Maryję tą łaską, tą czystością, wolnością od grzechu.
Ale to nie jedyna łaska, jaką Matka Boża została obdarzona. Bóg stwarzając każdą duszę, stwarza ją po to, aby w niej mieszkać, by się z nią zjednoczyć. I tylko niedoskonałość człowieka sprawia, że żyjąc na ziemi nie doświadcza tego cudu zjednoczenia, nie przeżywa Nieba już na ziemi. Maryję Bóg uczynił czystą, nieskalaną. W związku z tym Jego zamieszkanie w Jej duszy mogło mieć miejsce w pełni. I Bóg jednoczył duszę Matki ze swoim Sercem. Jego miłość obejmowała Ją całą i wypełniała całą. Nie było ani najmniejszej cząstki w Maryi, która nie byłaby przeniknięta Jego miłością i która by nie należała do Niego.
Bóg uczynił cud. Duch Święty tak bardzo przeniknął duszę swojej Oblubienicy, tak się z Nią zjednoczył, że w Sercu Maryi, w Niej poczęty został Syn Boży. Cała świętość Boga, Jego czystość, nieskalaność – wszystko to za sprawą wybraństwa, przeznaczenia Maryi na Matkę Syna Bożego sprawiło, iż została obdarzona całą pełnią Bóstwa. Bóg obdarzył Maryję wszystkimi przymiotami, swoimi przymiotami, swoimi łaskami i zamknął niejako w swoim Sercu. Poprzez to zjednoczenie w miłości Serc, poprzez to zjednoczenie w Duchu Świętym, poprzez to narodzenie, poczęcie Jezusa w Maryi, była Ona i jest zjednoczona z całą Trójcą Świętą i żyje w Niej. Ponieważ Bóg chciał przeprowadzić swoje Dzieło Zbawienia ludzkości, Maryję wybrał wcześniej na Matkę Zbawiciela. Dlatego włączył Maryję w swoje życie wewnętrzne. I Maryja uczestniczyła w tym Dziele żyjąc w Bogu, mając pełnię uczestnictwa w tym wszystkim, czego dokonywał Jezus. Działo się to poprzez zjednoczenie Jej duszy, serca z Bogiem, w sposób szczególny z Jezusem, jako że był Synem Maryi, ale i w sposób mistyczny z Ojcem i Duchem.
Syn Maryi doświadczał męki, cierpienia, przyjmował na siebie cały grzech ludzkości. I wszystko to niósł aż na szczyt doskonałej miłości, by tam w tej doskonałej miłości zanurzyć. Maryja będąc zjednoczoną i żyjąc w Trójcy Świętej, wewnątrz Trójcy Świętej, wraz ze swoim Synem niosła całą ludzkość i wraz z Synem zanurzała ludzkość w miłości i miłosierdziu Boga. Ona uczestniczyła całą sobą fizycznie i duchowo, psychicznie w całej Męce Boga, Męce Jezusa, ale i w wielkim cierpieniu Boga Ojca i Ducha Świętego. Bowiem cały Bóg dokonywał tego zbawienia, nie tylko Syn. Cały Bóg doświadczał cierpienia, bólu, okazywał miłość i zanurzał całą ludzkość w miłosierdziu.
To prawda, Maryja jest Matką Bolesną. I człowiek to w pewnym stopniu rozumie, iż tak jak każdy inny człowiek doświadczała Ona bólu widząc własnego Syna cierpiącego, umierającego, konającego w straszliwych męczarniach. Jednak uczestnictwo Maryi w Męce było czymś głębszym niż to co człowiek sobie może wyobrazić i wytłumaczyć, ponieważ Maryja już wtedy żyła w zjednoczeniu z Trójcą Świętą, w Jej wnętrzu. I Bóg udzielił Jej tej łaski uczestnictwa w swoim życiu, a więc i w tym dokonywaniu Dzieła Zbawczego poprzez cierpienie i okazywane nieskończone miłosierdzie. Mogło się to dokonywać tylko dzięki łasce Boga, którą Maryja otrzymała. To nie Maryja zjednoczyła siebie z Bogiem, to nie Ona poczęła Jezusa, urodziła, to nie Ona. To Bóg uczynił Maryję Pełną Łaski, swojej łaski, pełną swojego życia, pełną swojej miłości. Otoczył Maryję, i zamknął Ją niejako w sobie – w Trójcy Świętej i napełnił Maryję sobą. Żył w Niej i dokonywał Dzieła Zbawczego również w Maryi, wraz z Maryją, poprzez Maryję. Więc ten tytuł Matka Bolesna w jakimś stopniu oddaje to, co Maryja przeżywała.
Dzięki temu, że Bóg wybrał Maryję – człowieka na swoją Matkę, dzięki temu, że była człowiekiem, Ona może niejako stanowić to połączenie ludzkości ze Zbawicielem. Może łączyć każdą duszę ludzką ze swoim Synem, jako Ta, która pośredniczy między ludźmi a Bogiem -Człowiekiem, który wyszedł z Maryi, poczęty został pod Jej Sercem i z którym Maryja jest zjednoczona. Ale jest człowiekiem, nie Bogiem, ani Boginią. Zatem Maryja ma tę łączność z ludźmi, bo wyszła z ludzi. Jest w Bogu, bo z Nim zjednoczona i w Nim żyje, a więc może pośredniczyć, stanowić pomost – drogę łączącą ludzi ze Zbawicielem. Dlatego Bóg na Krzyżu w momencie wylewania swojego miłosierdzia i swojej miłości na świat uczynił Maryję Matką całej ludzkości, pragnąc, aby w Jej Sercu, które było całe Boże i przepełnione całe Bożą miłością, miłością nieskończoną, aby w Jej Sercu ludzkość znalazła Matczyną miłość, znalazła drogę do Niego samego. Aby w Sercu Maryi mogło odbywać się spotkanie każdej duszy z Bogiem – człowiek żyjący na ziemi, Bóg, który jest w Niebie i Maryja, która jest pomiędzy człowiekiem i Bogiem. Maryja żyła na ziemi, teraz żyje już w pełni w zjednoczeniu z Bogiem. Jej Serce jest z jednej strony sercem ludzkim, ale przemienionym chwałą Boga i dzięki Jego łasce mogącym obejmować wszystkich, bowiem Jej Serce jest Bożym. I w Jej Sercu dochodzi do tego spotkania człowieka, duszy ludzkiej z Bogiem.
Dzięki Bogu Serce Maryi nie ma granic. Jest otwarte i nieustannie zaprasza każdego z nas. W Sercu Maryi może dokonywać się to cudowne zjednoczenie duszy z duchem, człowieka z Bogiem. W Sercu Maryi każdy może się czuć bezpieczny. Jest chroniony, ponieważ Serce Matki jest Bożym. W Bogu nie ma niepokoju, lęku, nie ma zła, niczego co mogłoby zagrażać człowiekowi. Jej Serce jest właśnie takie dzięki zjednoczeniu z Bogiem i dzięki uczestnictwu Maryi w tak doskonały sposób w Dziele Zbawczym Boga.
Chwała jaka otacza Maryję jako Matkę Boga jest niepojęta, bowiem nieustannie Duch Święty zstępuje na Nią i udziela Maryi nieustannie swojej świętości, swojej czystości, udziela Maryi siebie, dając Jej wszystko. Ludzki rozum nie może tego pojąć. Nie potrafi też wyobrazić sobie piękna, jakim Maryja jest otoczona. A tym pięknem jest Bóg. Ona wszystko od Niego otrzymała i wszystko otrzymuje nadal.
Tytuł Niepokalanie Poczęta (Niepokalane Poczęcie) jest tytułem samego Boga, ale człowiek tego nie rozumie. I nam to również trudno jest pojąć. To cudowne zjednoczenie w Duchu, życie w Duchu, świat Ducha jakże jest pięknym, ale jakże trudnym do wytłumaczenia człowiekowi, który żyje materią, w świecie materialnym. Jego pojęcia, wyobrażenia kształtują się właśnie na bazie materii.
Tytuł Współodkupicielka jest również tytułem danym Maryi przez Boga, dzięki Jego łasce, miłości, niepojętej mądrości. Ona nieustannie wielbi Boga dziękując Mu i będzie to czynić po wieczność, bo Jego łaska zamieszkała w Maryi. Pełnia tej łaski wypełnia Maryję i przemienia. Ona stała się łaską Boga daną człowiekowi.
Wielu teologów zgłębia tajemnice życia Maryi. Ale tylko ci, którzy szczerze z sercem zwracają się do Niej, z prostotą oddając Maryi swoje życie, ci poznają ten niepojęty dar Bożej miłości. Poznają te wszystkie łaski, którymi Bóg obdarza ludzkość poprzez Jej Osobę, którymi Bóg obdarzył swoją Matkę.
I my, dusze najmniejsze, możemy poznawać Maryję, a raczej poznawać Bożą miłość, Bożą mądrość, jeśli z prostotą i szczerością otwierać będziemy swoje serca przed naszą Matką. Ona wtedy będzie mogła nasze serca powierzać Duchowi Świętemu. A On dawać będzie naszym sercom poznanie, zrozumienie, światło. I zachwycać się będziemy Bogiem.
Niech Przez wstawiennictwo Maryi Bóg nas błogosławi!
