Objawienia Maryjne

Bóg uczynił Maryję Matką każdego z nas. Stało się to w pewnym momencie historii ludzkości. Tak to odbiera człowiek, ale Bóg uczynił Maryję Matką już na samym początku stworzenia całego świata. On wszystko w swoim Sercu zaplanował i wszystko przewidział. Zatem Maryja jest Matką całego stworzenia, wszystkich ludzi od samego początku. Swoim Sercem obejmuje każdą duszę, życie każdej duszy, każdą sekundę życia każdego człowieka. To jest trudne do zrozumienia, po ludzku wręcz niemożliwe do ogarnięcia. Prawdziwie, gdyby nie Boża łaska, gdyby nie Boży dar, jaki otrzymała Maryja nie mogłabym tego czynić. Jednak z woli Bożej, dzięki łasce Boga, dzięki obdarowaniu samym Bogiem, żyjącym w Niej, dzięki zjednoczeniu z Bogiem, stało się to możliwe. Serce Maryi rzeczywiście obejmuje miłością każdą duszę. Jej Serce jest w stanie czuwać nad każdym, prowadzić każdą duszę, każdą znać. Dzięki Bogu Maryja wie o każdej duszy wszystko, nad każdą się pochyla, każdej pomaga, nad każdą czuwa i jeśli tylko dusza zwraca się do Maryi, Ona odpowiada na każdą modlitwę.

Ludzkimi siłami nie byłoby to możliwe, ale Boskimi – tak. Cokolwiek Maryja czyni, czyni mocą Bożą, czyni kierowana miłością samego Boga, czyni poruszona Jego wolą, czyni w pełni rozumiejąc, znając zamysł Boży wobec danej duszy. To wszystko dzięki Bogu. Maryja nie ma tego z samej siebie; z samej siebie jest człowiekiem. Choć otrzymała przeróżne dary, choć w Jej życiu miały miejsce również wydarzenia niezwykłe, nadzwyczajne, to ze swej istoty jest człowiekiem. Wszystko co święte w Maryi, wszystko co nadzwyczajne w Jej życiu, wszystko co wydaje się być nadludzkie jest darem Bożym. Stworzona została przez Boga, obdarowana przez Boga, przez Niego posłana do ludzi i dzięki Jego woli i zamysłowi stała się Pośredniczką między każdym człowiekiem a Bogiem. Pośredniczy w łaskach, darach, pośredniczy też w objawieniach Bożych tajemnic. Bóg posyła Maryję, by objawiała Jego wolę, by przestrzegała ludzkość, by zapowiadała łaski. Więc jestem Pośredniczką w różnych sferach i w różnych sprawach.

Bóg obdarza ziemię, obdarza ludzi miłością. I to miłość sprawia, że z Serca Bożego płynie niezliczona ilość łask. Bóg Maryję wyróżnia poprzez to, iż Boża łaska przepływa przez Jej Serce, by dotrzeć do serc ludzkich. Jego miłość jest tak wielka, że gdy doświadcza od ludzkości odrzucenia miłości, kiedy kielich goryczy wypełnia się po brzegi, posyła Maryję, aby przestrzegała ludzkość o tym, iż ten kielich jest już przepełniony. Tylko Bóg może tak kochać, że zamiast ukarać, przestrzega ludzkość, mówi o konsekwencjach. Chce wszelkimi sposobami dotrzeć do ludzkich serc, aby obdarzyć te serca miłością. I w tym również może uczestniczyć Maryja. Staje się często Posłańcem Boga.

W Starym Testamencie czytamy o Aniołach – Posłańcach Bożych, teraz częściej Bóg posługuje się Maryją. Nie tylko Ją wyróżnił obdarowując swoim Synem, nie tylko wyróżnił poprzez współuczestnictwo w męce Jezusa, a więc i w Odkupieniu ludzkości – Bóg nieustannie wyróżnia i wywyższa Maryję, obdarza łaską, pozwalając uczestniczyć Jej w dziele nawracania dusz, w dziele ciągłego ratowania dusz, w Dziele Zbawienia całej ludzkości. Dzięki Jego przyzwoleniu Maryja objawia się w różnych miejscach na świecie, przychodzi z przesłaniem wielkiej miłości i miłosierdzia i w różny sposób stara się dotrzeć do serc ludzkich, poruszyć je, aby otworzyły się na Bożą miłość. Jednocześnie nieustannie oręduje u Boga za nami, wypraszając u Niego cierpliwość Bożą, prosząc, by jeszcze i tym razem okazał swoje miłosierdzie, darował, pozwolił duszom zobaczyć swoją słabość, swój grzech, by zdążyły się nawrócić.

Maryja od pewnego czasu nieustannie prosi Boga o Jego miłosierdzie i stale w różnych miejscach na ziemi objawia się w różny sposób, różnym duszom, mówiąc o konieczności nawrócenia; mówiąc o Bożej miłości, która jest odrzucana; mówiąc o Bożym miłosierdziu, ale mówiąc też o pewnym kończącym się czasie. Jeśli dokonalibyśmy analizy wszystkich objawień na przestrzeni ponad stu lat, gdybyśmy zaznaczali na mapie świata miejsca, w których w różny sposób Maryja objawiała się i przemawiała do dusz, zobaczylibyśmy mapę z gęsto usianymi, zaznaczonymi miejscami. Wiele jest objawień, wiele jest bardzo osobistych spotkań z duszami, którym Maryja przekazuje Orędzie Miłości. I chociaż różnią się te przekazy, jeśli chodzi o ogólny zarys, to jednak we wszystkich jest mowa o miłości. We wszystkich Ona stara się poruszyć serce Bożą miłością w zależności od narodowości, doświadczenia życiowego, w zależności od samej duszy, jej rozwoju, w zależności od mentalności ludzi w środowisku, w którym żyje. Przemawia tak, aby dusza ta i środowisko mogło zrozumieć i przyjąć światło przychodzące z Nieba. Bóg zawsze przemawiał do swego ludu tak, aby lud zrozumiał. Zatem język, sposób ukazania się, czy sposób spotkania z duszą musi być taki, aby dusza (ta wybrana) przyjęła, zrozumiała i przekazała.

Prawdą jest, że najdłuższe objawienia są w Medjugorje. Stało się ono miejscem, do którego ściągają ludzie z całego świata. Zawsze jednak ci, którzy tam przyjeżdżają doznają osobistego spotkania z Bogiem. Bóg do każdego dociera indywidualnie tak, aby każdy mógł zrozumieć, doświadczyć, przyjąć Bożą miłość. I chociaż to miejsce znajduje się w Europie, i chociaż Maryja przemawia niejako językiem tego miejsca, to jednak dzięki samemu Bogu, ludzie przyjeżdżający z różnych stron świata, a więc ludzie o bardzo różnej mentalności, bardzo różnej kulturze znajdują dla siebie to, co najważniejsze. Duch Święty w tym miejscu przemawia do każdej duszy, niejako stając się tłumaczem dla każdej z nich Orędzia, które przynosi Królowa Pokoju od Boga do tego miejsca. Można by przyjąć, powiedzieć, że w tym miejscu, choć schodzą się wszystkie narodowości z całego świata, choć przemawia jeden Bóg, wydawać by się mogło jednym językiem, to jednak poprzez Ducha Świętego, wszyscy ten język rozumieją, bowiem każde serce jest dotykane przez Ducha Świętego. Można przyrównać to miejsce do Wieczernika i do Pięćdziesiątnicy, gdzie również był jeden Duch, gdzie Maryja przebywała wraz z Apostołami. Poprzez Jej Serce Duch Święty rozlał swoją mądrość, światło i miłość na Apostołów, którzy przemawiali do zgromadzonych będących różnej narodowości, przemawiali w różnych językach głosząc Zmartwychwstanie Jezusa i wszyscy zgromadzeni rozumieli ich mowę.

W Medjugorje wszyscy rozumieją mowę Objawienia. Nie chodzi tutaj o język ludzki, który jest tłumaczony na różne języki różnych narodów; chodzi o dotknięcie Ducha Świętego każdej duszy. Duch Święty każdej duszy objawia Bożą miłość, stąd też można mówić o swoistym działaniu, wylaniu Ducha Świętego właśnie w tym miejscu. To Boża łaska, która posługując się znowu Sercem Maryi zjednoczonym, należącym do Ducha Świętego, poślubionym Duchowi Świętemu przemawia do tysięcy i milionów tak, iż rozumieją tę mowę, choć pochodzą z różnych krajów. To jest niezwykłe, jeśli się nad tym głębiej zastanowić.

To miejsce objęte jest szczególną Bożą troską i prawdziwie Boża łaska tam szczególnie dotyka ludzkich serc. Ten, kto ma to szczęście powracać do tego miejsca powinien uznać to za wielką łaskę, wielkie Boże wyróżnienie. Każde przybycie do Medjugorje jest niezwykłą Bożą łaską okazaną tej duszy. Ale nie tylko tej, wszystkim, którzy w jakimś stopniu są z tą duszą związani: lokalnemu Kościołowi, wspólnocie, z którą ta dusza jest związana; parafii, z którą jest ta dusza związana i tej narodowości również. Każde zaproszenie do Medjugorje jest dla duszy wielką łaską. Łaska ta powinna być przyjęta z ogromną wdzięcznością, radością. Dusza taka powinna już nie tylko odpowiedzieć na zaproszenie przybywając do Medjugorje, ale powinna Bogu gorąco dziękować za możliwość przebywania w tym miejscu. Odmówienie zaproszeniu jest rezygnacją z tych łask.

Ale czyż można odmówić samemu Bogu, który zaprasza w to miejsce, by obdarzyć łaskami? Czy można odmówić Matce, gdy zaprasza? Czy będąc świadomym tego, czym jest to miejsce można rezygnować z tak wielkiej łaski? Niestety można. Człowiek jest wolny. Są dusze, które nie przyjmują zaproszenia.

To zaproszenie jest nie tylko osobistym zaproszeniem danym jakiejś duszy. Jest nie tylko zaproszeniem do łask udzielanych tej duszy w jej życiu osobistym. Kiedy Bóg zaprasza to znaczy, że obejmuje tę duszę jakimś swoim planem, który ma większy wymiar, a nie tylko jednostkowy dotyczący życia tej duszy. Skoro Medjugorje trwa tyle lat, skoro objęło swoim zasięgiem całą ziemię, chociażby to powinno zwrócić uwagę dusz, iż jest to coś, co ma objąć konsekwencjami cały Kościół, całą ludzkość. To już nie jest tylko spotkanie jednej duszy z Bogiem i jej prywatna sprawa. Widzący nie są już prywatnymi osobami; im tylko Bóg wyjawia pewne tajemnice, objawiając swoją miłość. To cała ludzkość otrzymuje te Objawienia. Dlatego, jeśli dusza otrzymuje zaproszenie, choćby była tam sto razy to i sto pierwszy powinna biec z radością, dziękując Bogu za to, że ten sto pierwszy raz otrzymała zaproszenie. Powinna cieszyć się, że Bóg chce znowu dotknąć w sposób szczególny jej serca swoją miłością.

Serce Maryi bardzo zasmuca się wtedy, kiedy dusze nie odpowiadają na zaproszenie, a powody odmowy są błahe, a nieraz bardzo bolesne. Skoro Bóg przez tyle lat godzi się na te Objawienia, nie dość na tym, skoro sam posyła Maryję Matkę, by nieustannie pouczała Jego dzieci, to czyż można zignorować tak wielką Bożą miłość, która objawia się w Medjugorje? Zignorować tak wielką troskę Boga o człowieka? To powinno zastanowić każde serce.

Starajmy się modlić o otwartość serc na objawiającą się Bożą miłość, starajmy się modlić o otwartość również naszych serc na te Objawienia, na to, co Bóg przekazuje nam właśnie w tamtym miejscu. Módlmy się, by Medjugorje nam nie spowszedniało, byśmy nie zobojętnieli. Módlmy się byśmy mieli świadomość ważności Objawień i tego Miejsca. W tym celu złóżmy swoje serca na Ołtarzu, by Bóg tymi wszystkim łaskami nas obdarzył.

Modlitwa

Bądź uwielbiony Boże! Twoja miłość obejmuje cały świat, Twoja miłość przewiduje wszystko, Twoja miłość przestrzega, Twoja miłość chroni, Twoja miłość prowadzi. Pomóż naszym sercom, które są bardzo małe i słabe, aby otworzyły się na Twoją miłość, na każdy przejaw Twojej miłości, aby potrafiły zobaczyć tę miłość w swojej codzienności. Dopomóż sercom, aby zaczęły dostrzegać w najdrobniejszych sprawach Twoją obecność Boże i to, jak bardzo opiekujesz się każdym z nas. Twoja miłość sprawia, że jesteś obecny zawsze i wszędzie przy każdej duszy, że o każdą się troszczysz, że wszystko planujesz, wszystko przewidujesz. To Twoja miłość sprawia, że tak a nie inaczej toczy się życie każdej duszy. Twoja miłość zajmuje się każdą duszą, ale Twoja miłość zajmuje się też wspólnotami, jakimi są chociażby parafie, poszczególne kościoły, diecezje; wspólnotami, jakimi są całe kraje, kontynenty i cała ludzkość na ziemi. Twoja miłość myśli o wszystkim. A gdy widzisz coś, co zagraża poszczególnym duszom, bądź też całym grupom dusz, wtedy w różny sposób dajesz poznać im, gdzie leży ratunek, gdzie może leżeć przyczyna takiego, czy innego stanu rzeczy; mówisz, co należy zrobić, aby dusze mogłyby być szczęśliwe. Przemawiasz do dusz indywidualnie, gdzieś głęboko w sercu, przemawiasz do dusz poprzez inne dusze, przemawiasz w Kościele poprzez swoich kapłanów. Pomóż duszom, aby otwierały się na Twoją miłość, Twoje Słowo, Twoje przesłanie, aby mogły zobaczyć jak wielką miłością darzysz każdą z nich; aby mogły zobaczyć Twoją wolę w różnych wydarzeniach, w różnych sprawach. Dopomóż Jezu otworzyć się na miłość. Niech każda dusza maleńka prawdziwie przyjmie Objawienie Twojej miłości!

Jezu! Twoje wybrane dusze są prawdziwie małe. Nie potrafią niczego, nie mają na nic siły, nie są zdolne do niczego, do wszystkiego potrzebują Ciebie. Proszę dotykaj ich swoją miłością, otwieraj ich serca, otwieraj oczy, uszy. Pomóż im widzieć Twoją miłość w każdym wydarzeniu dnia, w każdej sekundzie. Dopomóż widzieć Twoją miłość we wszystkim, dopomóż radować się Twoją miłością, przyjmować ją. Dopomóż żyć Twoją miłością. Dopomóż tym duszom zrozumieć Twoje przychodzenie z miłością w różnych miejscach na ziemi. Dopomóż przyjąć Medjugorje i Twoją miłość, która tam tak obficie się wylewa. Dopomóż doświadczyć radości z powodu Objawień. Dopomóż z radością myśleć o Medjugorje z wielkim pragnieniem, by tam pojechać. Dopomóż duszom otwierać się na Twoją miłość, która objawia się stale i wszędzie. Pobłogosław nam Jezu.

Refleksja

Należy być czujnym, ponieważ przy tak długo trwającym Objawieniu serce ludzkie zaczyna przyzwyczajać się i przestaje zadziwiać się Bożą miłością. Dlatego trzeba w sobie odświeżać stale to zadziwienie obecnością Boga w Medjugorje. Należy stale przypominać sobie, dlaczego Bóg chce, aby tak długo trwały te Objawienia, co przez to mówi do każdego człowieka. W swoim sercu trzeba wzbudzać pragnienie odwiedzenia Medjugorje, choćby było to po raz sto pierwszy. Trzeba stale uświadamiać, iż jest to miejsce niezwykłe, miejsce Bożej łaski; miejsce, gdzie styka się Niebo z ziemią; miejsce obecności Bożej miłości tak szczególnie; miejsce, gdzie zstępuje Duch Święty i każdemu sercu objawia miłość Bożą w jego języku, by każde serce mogło zrozumieć i przyjąć tę Bożą miłość. Pomódlmy się dzisiaj podczas osobistej modlitwy, aby Bóg i naszym duszom pozwolił na nowo zachłysnąć się Medjugorje, zadziwić się, odkryć na nowo przesłanie Medjugorje.

Błogosławię was – W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.