O ślubie ubóstwa
Ślub ubóstwa jest dobrowolnym wyrzeczeniem się prawa własności lub jej użytku, w celu przypodobania się Bogu.
P.   Jakie przedmioty tyczą się ślubu ubóstwa?
O. Wszelkie dobra i przedmioty należące do Zgromadzenia. To, co się oddało, rzeczy lub pieniądze, skoro zostały przyjęte — już się do nich nie ma prawa. Wszelkie datki lub dary, które by się kiedy otrzymało tytułem wdzięczności lub innym, z prawa należą do Zgromadzenia. Wszelki dochód za pracę lub nawet renty — używać nie można bez pogwałcenia ślubu.
P.   Kiedy się łamie lub gwałci ślub jako siódme przykazanie? O. Łamie się, gdy bez pozwolenia rzecz należącą do domu bierze się dla siebie lub kogo. — Gdy bez pozwolenia zatrzymuje się rzecz jakąś w celu przywłaszczenia. — Gdy bez upoważnienia sprzedaje się lub zamienia rzecz jakąś należącą do Zgromadzenia. — Gdy daną rzecz do użytku na inny cel się obraca aniżeli przełożony rozporządził. — Gdy się daje komu lub przyjmuje w ogóle coś bez pozwolenia. — Gdy przez niedbalstwo coś się niszczy lub psuje. — Gdy przenosząc się z jednego domu do drugiego, zabiera się coś bez pozwolenia. W wypadkach łamania ślubu ubóstwa zakonnik zarówno jest zobowiązany do restytucji względem Zgromadzenia.

O cnocie ubóstwa
Jest to cnota ewangeliczna, zniewalająca serce do oderwania się od przywiązania do rzeczy doczesnych, do czego zakonnik na mocy profesji jest ściśle obowiązany.
P.   Kiedy się grzeszy przeciw cnocie ubóstwa?
O. Gdy się pragnie rzeczy tej cnocie przeciwnych. Gdy się przywiązuje do jakiejś rzeczy, gdy się używa rzeczy zbytecznych.
P.   Ile i jakie są stopnie ubóstwa?
O. Cztery są stopnie ubóstwa w profesji w praktyce: niczym nie rozporządzać bez zależności od przełożonych (ścisła materia ślubu); unikać zbytku, przestawać na rzeczach koniecznych (stanowi cnotę): chętnie skłaniać się do rzeczy najlichszych, i to z wewnętrznym zadowoleniem — jak cela, odzienie, pożywienie itd.: cieszyć się z niedostatku.

O ślubie czystości
P.   Do czego obowiązuje ten ślub?
O. Do wyrzeczenia się małżeństwa i do unikania wszystkiego, co jest zakazane szóstym lub dziewiątym przykazaniem.
P.   Czy uchybienie przeciw cnocie jest pogwałceniem ślubu?
O. Wszelkie uchybienie przeciw cnocie jest zarazem pogwałceniem ślubu, bo tu nie ma takiej, jak w ubóstwie lub posłuszeństwie, różnicy między ślubem a cnotą.
P. Czy każda myśl zła jest grzeszna?
O. Nie każda myśl zła jest grzeszną, lecz dopiero się [taką] staje, gdy z rozwagą umysłu łączy się upodobanie woli i zezwolenie.
P.   Czy oprócz grzechów przeciwnych czystości jest coś, co przynosi uszczerbek cnocie?
O. Uszczerbek cnocie przynosi wolność zmysłów, wolność wyobraźni i wolność uczuć, poufałość i tkliwe przyjaźnie.
P.   Jakie są sposoby zachowania cnoty?
O. Pokusy wewnętrzne zwyciężać obecnością Bożą i ponadto walką bez trwogi. Pokusy znów zewnętrzne — unikaniem okazji. W ogóle głównych sposobów jest siedem. Pierwszy — straż zmysłów, [a potem] — unikanie okazji, unikanie próżnowania, spieszne oddalanie pokus, uchylanie się od wszelkich mianowicie partykularnych przyjaźni, duch umartwienia, wyjawianie pokus przed spowiednikiem.
A ponadto jest pięć środków dla zabezpieczenia cnoty: pokora, duch modlitwy, przestrzeganie skromności, wierność regule, szczere nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny.

O ślubie posłuszeństwa
Ślub posłuszeństwa jest wyższy ponad dwa pierwsze, bo on właściwie stanowi ofiarę całopalną, a jest najpotrzebniejszy, bo tworzy i ożywia całe ciało zakonne.
P.   Do czego obowiązuje ślub posłuszeństwa?
O. Zakonnik przez ślub posłuszeństwa przyrzeka Bogu, że prawowitym przełożonym będzie we wszystkim, co mu na mocy reguł rozkażą, posłuszny. Ślub posłuszeństwa czyni zakonnika zależnym od przełożonego mocą reguł w całym jego życiu i we wszystkich jego sprawach. — Zakonnik popełnia przeciw ślubowi grzech ciężki każdym razem, gdy rozkazowi danemu na mocy posłuszeństwa lub reguł jest nieposłuszny.

O cnocie posłuszeństwa
Cnota posłuszeństwa sięga wyżej niż ślub, obejmuje reguły, ustawy, nawet rady przełożonych.
P.   Czy cnota posłuszeństwa jest konieczną zakonnikowi?
O. Cnota posłuszeństwa jest tak konieczną zakonnikowi, że chociażby czynił dobrze przeciw posłuszeństwu, (czyny jego) stają się złymi albo bez zasługi.
P.   Czy można zgrzeszyć ciężko przeciw cnocie posłuszeństwa?
O. Grzeszy się ciężko, gdy się pogardza władzą lub rozkazem przełożonego; gdy z nieposłuszeństwa wynika szkoda duchowa lub doczesna dla zgromadzenia.
P.   Jakie uchybienia narażają ślub?
O. Uprzedzenia i antypatie do przełożonego, szemranie i krytyki, opieszałość i niedbalstwo.

Stopnie posłuszeństwa
Wykonanie prędkie i zupełne. — Posłuszeństwo woli, gdy wola skłania rozum do poddania się zdaniu przełożonego. Św. Ignacy podaje nadto trzy środki ułatwiające: aby w przełożonym, jakimkolwiek on by był, upatrywać zawsze Boga; aby rozkaz lub zdanie przełożonego usprawiedliwiać w sobie; aby każdy rozkaz przyjmować jako Boży, bez rozstrząsania lub zastanawiania się. Ogólny zaś środek — pokora. Nic trudnego dla pokornego.