Wstęp

Najważniejsze w przygotowaniu i przeżyciu świętych dni Triduum Paschalnego to miłość w naszych sercach; miłość do Jezusa. Potrzeba miłości w każdym sercu. Potrzeba by każde serce oczekiwało na nadchodzące dni i przeżywało związane z nimi wydarzenia z miłością. Tylko wtedy serce będzie mogło przyjąć te wydarzenia. Wtedy będzie mogło wejść w ich głąb, by je jeszcze bardziej poznać i zrozumieć. Nie łudźmy się, że zrozumiemy całą głębię Bożych tajemnic. Jednak Bóg chce byśmy je poznawali i pragnie udzielać ku temu swojej łaski. On chce bowiem, by nasze serca więcej rozumiały. By nasze serca widząc, doświadczając, odczuwając pokochały Boga, by żyły Nim. Dlatego daje łaskę. Dlatego On sam zaprasza. Dlatego chce, byśmy próbowali otwierać się na Jego rzeczywistość. I On bardzo dużo daje. Tak więc, już dzisiaj, już od teraz otwierajmy nasze serca. Nie ma odpoczynku, bowiem serca muszą nieustannie trwać, muszą nieustannie się otwierać. Od miłości nie ma odpoczynku. Serca mają być nieustannie nastawione na obecność Boga, która jest. Mamy mieć tego świadomość, mamy o tym stale pamiętać, mamy myśleć o tym i żyć Bogiem.

Już od Niedzieli Palmowej pojawia się smutek przez zapowiedź, jakie będą kolejne dni. Stąd od tej chwili, gdy Serce Jezusa ogarnia smutek, starajmy się być blisko Niego, by doznawać tego, co było w Jego Sercu. A wszystko to po to, aby lepiej rozumieć, kochać i wspierać Jezusa, dla którego rozpoczyna się bardzo trudny czas.

Niech pozostaną w naszych wnętrzach dotychczasowe pouczenia. Niech pozostanie pamięć o tym, że Bóg jest nieskończony, że nie można Boga ująć w żadne ramy, w żadne schematy, w żadne definicje, reguły. Niech pozostanie w nas doświadczenie Boga, który jest cudowną niepojętą miłością. Niech w nas pozostanie świadomość, iż każde słowo, które określa Boga i tak nie jest pełnym Jego obrazem. Nie przywiązujmy się do żadnych wyobrażeń, żadnych opisów i doświadczeń. Pamiętajmy, iż to Bóg objawia się człowiekowi, tak, jak On chce. Iż Bóg pokazuje się człowiekowi tak, jak chce, aby człowiek Go zobaczył i rozumiał. Niech będzie w naszych sercach gotowość na przyjęcie przychodzącego Boga, na objawianie się Boga w Jego obecności. Niech nasze serca trwają otwarte, bez żadnych nastawień, bez żadnych wyobrażeń o Bogu. Stale na nowo, stale na świeżo, stale serce każdego z nas niech oczekuje przyjścia Boga, Jego objawienia. Niech nie wpada w rutynę. Niech nigdy nie mówi, że już to, czy tamto wie.

Ten nadchodzący czas świętego Triduum Paschalnego, czas szczególnie błogosławiony rzeczywiście przeżywajmy w głębokim zjednoczeniu z Bogiem. Postarajmy się, a więc podejmijmy wysiłek jak największy, by nic nie przeszkodziło nam w jednoczeniu się z Bogiem. Pamiętajmy, że są to najważniejsze dni w życiu Jezusa i dla całej ludzkości, dni, które zaważyły na losach wszystkich ludzi. Są tak ważne, są najważniejsze! Tyle lat liczy sobie ziemia, tyle lat człowiek istnieje, żyje na ziemi, ale te dni są najważniejsze. Bez tych dni nic nie miałoby sensu, ludzkość przestałaby istnieć. Skoro są to tak ważne dni, należy wszystko zostawić, należy zająć się tylko Bogiem, przygotowując jednocześnie swoje serca do ich przeżycia.

Nie zapominajmy również o tym, iż w Bogu znajdujemy skromność. W Bogu znajdujemy umiar. W Bogu znajdujemy małość. W Bogu nie ma przepychu. W Bogu jest pokora. Niech te dni, również Niedziela Wielkanocna, potem Poniedziałek Wielkanocny będą tym naznaczone. Nie chodzi o to, abyśmy przeżywali wręcz ascetycznie Święta Wielkanocne, ale byśmy zdawali sobie sprawę, iż te dni mają przede wszystkim koncentrować się na przeżyciach duchowych. Natomiast to, co jest zewnętrzną otoczką, ma być wyrazem Bożej radości, radości ze Zmartwychwstania. To, w jaki sposób świętujemy, nadajemy pewien kształt, formę swojemu świętowaniu, świadczy o nas. Dajemy w ten sposób świadectwo wobec innych, kim jesteśmy i jakie święto obchodzimy. Pamiętajmy: nie jest ważna zewnętrzna forma, przepych i bogactwa tej formy, ważne jest wnętrze człowieka. Ważne jest, czy w swoim sercu człowiek pozwoli zmartwychwstać Chrystusowi i to, czy pozwoli Mu obdarować siebie samego nowym życiem. Można świętować przy skromnie zastawionym stole, ale z doświadczeniem prawdziwej radości mającej źródło w Zmartwychwstaniu Jezusa, w łączności także ze wszystkimi Aniołami i Świętymi w niebie. Nie zwracajmy zatem zbytniej uwagi na wystrój, co w niektórych domach jest przerostem formy nad treścią. Najważniejszy jest symbol Chrystusa Zmartwychwstałego, Chrystus Zmartwychwstały, Jego obecność w naszych domach, w naszych sercach. Niech w naszych rodzinach będzie radość płynąca ze Zmartwychwstania. Nie zapomnijmy, czym są te Święta.

Jako dzieci Boże – i to te najmniejsze Jego dzieci – pamiętajmy, że ten czas, święte dni Triduum, to czas dla naszych serc błogosławiony. Nie zmarnujmy tego czasu na bieganinę, krzątaninę, przygotowania, porządki, formy zewnętrzne. Pamiętajmy, że Jezus czeka na nasze serca, a o porządek musimy przede wszystkim zadbać w sercu. Jakże ważne jest dzieło, które ma się dokonać. Każdy z nas powinien zdać sobie sprawę z wagi dokonujących się kolejnych wydarzeń, w kolejnych dniach Wielkiego Tygodnia. Każda chwila, sekunda tych dni, każde kolejne wydarzenie ma swoje znaczenie. Nie bagatelizujmy Świąt Wielkanocnych, zajmując się nie tym, co trzeba. Jako najmniejsze dzieci Boga starajmy się dobrze ten czas przeżyć, z wiarą, że te dni są ważne w naszym życiu. Są najważniejsze dla nas! Nie utraćmy ani sekundy z tych dni, ani jedna niech nie będzie zmarnowana, poświęcona na rzeczy niepotrzebne.

Niech Najświętsza Dziewica Maryja będzie przy nas, niech czuwa i nas prowadzi. Niech będzie z nami podczas przeżywania tych dni. Niech otworzy przed nami wielkie Serce Boga. Niech każdy z nas z Jej pomocą przylgnie do tego Serca, byśmy mogli widzieć, słyszeć, czuć to wszystko, co rozgrywać się będzie w Sercu Jezusa.