3. W Godzinie Miłosierdzia

Jeszcze raz dzisiaj możemy spędzać ten czas, u stóp Jezusa, przy Jego grobie, wraz z Apostołami, wraz z Aniołami. Razem możemy adorować Jezusa, uwielbiając Jego miłość, dziękując za to, czego dokonał. Zawsze w sobotę starajmy się trwać przy grobie Jezusa, ukrywając się w Sercu Maryi, które nieustannie zbolałe oczekuje na Zmartwychwstanie Syna Bożego. Bowiem Matka Jezusa pragnie każdemu z nas użyczyć swoich uczuć, które są w Jej Sercu kiedy klęczy u Grobu. Ten czas Wielkiej Soboty może być dla każdego z nas przepięknym czasem, kiedy serca nasze stęsknione za Jezusem wręcz przyzywają Go swoją miłością. W Wielką Sobotę, klęcząc u Grobu Jezusa, należy myśleć o tym, czego dokonał, o tym, co czynił, jak nauczał, a przede wszystkim, jak bardzo kochał. Dusza powinna rozmyślać nad Jego miłością i starać się tę miłość zauważyć w każdym Jego słowie i w każdym Jego czynie.

Gdy Maryja trwa przy Grobie Jezusa, w Jej Sercu jest całe życie Jej Syna. W Jej Sercu są wszystkie wydarzenia od Zwiastowania po Śmierć. W Jej Sercu jest wielka miłość do Niego, a w związku z Jego Śmiercią, wielki ból i smutek, graniczące z rozpaczą. A jednak, dzięki łasce Boga, Maryja zwalczyła wszystkie wątpliwości, które tak straszliwie raniły Jej Serce. Zwalczyła rozpacz, która starała się Jej Serce rozrywać. Z całych sił trzymała się słów Jezusa, Jego obietnicy o Zmartwychwstaniu, aby nie ulec wątpliwościom i rozpaczy. W Jej Sercu był cały czas Jezus, Jego wzrok pełen miłości i słowa zapewniające, że miłość zwycięży. Chociaż miała wszelkie podstawy, żeby zwątpić, wręcz by odrzucić Boga, to zwyciężyła Jego miłość w Sercu Matki. W ten sposób i nam Maryja wyprosiła łaskę zwycięstwa, wiary, ufności, nadziei, miłości w chwilach szczególnie trudnych w naszym życiu. Więc warto powracać do Wielkiej Soboty, szczególnie w trudnych wydarzeniach prosić o wiarę, prosić o ufność, bo to już nam wysłużyła Matka Bolesna swoim cierpieniem i swoją walką.

Modląc się słowami Koronki do Bożego Miłosierdzia całą miłością swojego serca prośmy, by Boże Miłosierdzie objęło cały świat, by żadna łaska nie została odrzucona, porzucona na ziemię, ale by wszystko, co Bóg dał człowiekowi, było przyjęte przez ludzi i dzięki temu odrodziło się życie całej ludzkości. Prośmy z wielką miłością, by Boże Miłosierdzie w sposób szczególny obejmowało grzeszników, zwłaszcza tych zatwardziałych. A sami, w swoim sercu starajmy się adorować każdą kroplę Krwi Jezusa, każdą Jego Łzę, każdą kroplę Potu. I w tych Zdrojach Miłosiernych zanurzajmy wszystkie dusze. Wielkie łaski spływać będą nie tylko na tych, którzy to Boże Miłosierdzie przyjmują, ale również na tych, którzy to Boże Miłosierdzie głoszą, i którzy modlą się, wypraszając Boże Miłosierdzie dla innych. Módlmy się z ufnością, że i nas Bóg zanurza w swoim Miłosierdziu.

a) Wprowadzenie

W obecnym czasie wciąż jesteśmy razem z Maryją, Matką Bolesną, przy Jezusie złożonym w grobie. Przychodzimy, słuchamy i na miarę swoich możliwości próbujemy realizować Boże wskazania. To prawda, tak jak każde dziecko, i my też mamy różne swoje słabości, ale ufamy, że Maryja odnajduje w nas szczere pragnienie, by być wiernymi Bogu, by być Jemu posłusznymi. Ufamy, że Maryja znajduje w nas szczere pragnienie wielkiego umiłowania Boga. Dziękujemy też Bogu, że mogliśmy razem z Maryją przeżywać Wielki Post, że mogliśmy razem być podczas Triduum Paschalnego, by w swoich sercach doświadczać wielkich tajemnic naszego zbawienia. Chociaż fizycznie każdy z nas jest w swojej parafii, to wierzymy, że Jezus w nas uczynił sobie Jerozolimę, w nas była Betania, w nas była Golgota, w nas jest grób. I my nosimy w sercu Jezusa – i tego Jezusa, który przeżywał Mękę, i tego Jezusa, którego złożono do grobu, Jego martwe Ciało, bo Duch żyje.

Możemy być pewni, że teraz doświadczymy w swoich sercach Zmartwychwstania Jezusa, bo tam gdzie Jezus odnalazł wierną duszę, gdzie mógł przeżywać tak trudny dla Niego czas, tam i On zmartwychwstanie, obdarzając tę duszę radością Zmartwychwstania i łaską Zmartwychwstania. Dlatego już teraz niech nasze serca oczekują Zmartwychwstania z radością, mając to zapewnienie. A gdy wieczorem będziemy uczestniczyć w Wigilii Paschalnej nie bójmy się rozradować Zmartwychwstałym Jezusem. Całym sercem uczestniczmy w całej liturgii Wigilii Paschalnej. Przyjmujmy każde słowo i niech każde zapada w naszym sercu, bo są to Słowa Boże. Słowa wprawdzie skierowane tak dawno do narodu wybranego, a jednak Słowa te w nas będą stawały się Życiem, ucieleśniając się w Osobie Jezusa Chrystusa, stając się Ciałem. To niebywałe! Rozradujmy swoje serca wielkimi dziełami, których Bóg dokonywał poprzez wieki w narodzie wybranym. I rozradujmy się szczególnie największym Dziełem, niemającym sobie równego – Dziełem Zbawczym. I dziękujmy Bogu, że w nas wypełnia się Jego Słowo. Że nasze serca wybrał na to, by zmartwychwstać, i obdarzyć nas życiem nowym. Zanieśmy tę radość do swoich rodzin i tą radością starajmy się przeżywać kolejne dni, dziękując Bogu, wielbiąc Go i wierząc, że oto Bóg Zmartwychwstał i czyni wszystko nowe. Nowym staje się nasze życie! Zaufajmy, nabierzmy wiary w moc Jego Słowa. Wykrzykujmy radosne Alleluja! Jezus Zmartwychwstał! I w swoim życiu codziennym nieśmy to Zmartwychwstanie, miejmy nowe spojrzenie. Niech ta perspektywa Zmartwychwstania, zwycięstwa Miłości, przemienia nasze spojrzenie na życie, na każdą sytuację. Niech sprawia, że teraz inaczej będziemy podchodzić do wszystkiego – z miłością, z wiarą, z Bogiem. Niech nasze serca już teraz drżą w niecierpliwym oczekiwaniu na Zmartwychwstanie Jezusa.