Konferencja 6 

Nasze trwanie w łasce zjednoczenia ma wpływ na to, w jaki sposób inni w Kościele przyjmują Boga

Przeżywamy ten cudowny czas, w którym sama Matka Boża przynosi nam Jezusa. Choć to maleńkie Dziecię – jest naszym Bogiem, jest Królem całego świata, jest potężny, mocny; choć tak maleńki, to w swoich sercach gościmy Go i staramy adorować jako potężnego; choć tak maleńki, to mamy wierzyć, że jest wszechmocny. Mamy łączyć w sobie miłość do maleńkiego i miłość do potężnego, oddawać cześć Królowi całego świata i obejmować Go swoją czułością, wyrażać troskę o Niego i składać hołd, całować i oddawać cześć.

Zawsze, pamiętajmy zawsze, że to, w jaki sposób adorujemy Boga, jakie są nasze relacje z Bogiem, jak blisko Boga jesteśmy ma wpływ na to, w jaki sposób dusze w Kościele przyjmują Boga, na ile zwycięża miłość, na ile Bóg zwycięża w sercach. Zawsze Jezus prosi, abyśmy byli z Nim zjednoczeni, abyśmy byli blisko, abyśmy Nim się zajęli, a nasze zjednoczenie, nasza miłość procentować będzie w Kościele wielkim wybuchem miłości. Więc ten czas poświęćmy na adorowanie Boga.

Adoracja Najświętszego Sakramentu

Kłaniamy się Tobie, Jezu! Chylimy swoje czoła do samej ziemi, oddajemy Tobie cześć, boś jest Król i nasz Pan. Dziękujemy Ci, że jesteś razem z nami, że przychodzisz; że zawsze, kiedy wspólnota spotyka się, Ty jesteś. Dziękujemy Ci, że objawiasz się, Boże, w naszej  wspólnocie, że pokazujesz nam tajemnice swojego Serca, że zapewniasz nas o swojej miłości, że nas pouczasz. Dziękujemy Ci za to, że pozwalasz się nieść swojej Matce, za to, że pragniesz, aby Ona przynosiła Cię Twoim dzieciom. Dziękuję Ci, Jezu, że Maryi uczyniłeś tak wielką łaskę, iż może Ciebie nieść światu. Cóż może być piękniejszego, wspanialszego nad to, gdy dusza może nieść Ciebie i objawiać światu?

Dziękuję Ci, Jezu, że zgodziłeś się przyjść na ziemię poprzez osobę Maryi, że zdecydowałeś się powierzyć siebie dłoniom, ramionom człowieczej Matki. Dziękujemy Ci, bo przecież jest to niepojęte – będąc Bogiem, doskonałym, świętym, Ty zdecydowałeś się, aby żyć pośród ludzi, marnych stworzeń. Zaufałeś Sercu Maryi, Jej duszy. Dziękujemy Ci, że dałeś Jej to zrozumienie, w Jej Sercu złożyłeś te tajemnice swego Bóstwa i człowieczeństwa, i usposobiłeś Jej Serce do tego, by adorować Ciebie, zarówno jako Jej Syna, jak i Boga. Wlałeś w Nią łaskę swoją i dlatego mogła przyjąć Ciebie, nie umniejszając Twojej Boskości. Żadną myślą nigdy nie uczyniła niczego, co umniejszyłoby Tobie, Twojej świętości, boskości i doskonałości. Za każdym razem, kiedy brała Cię w swoje objęcia i tuliła jako swoje Dzieciątko, oddawała Tobie cześć jako Bogu. I wlewałeś w Nią to zrozumienie, że trzyma w objęciach Boga Trójjedynego. I chociaż po ludzku trudno jest to pojąć i przyjąć, to Ty przyszedłeś do Maryi w tej postaci Dziecięcia, cały; Trzy Osoby Boskie, w tej postaci. I Maryja mogła nosić najpierw pod Sercem, a potem w ramionach, tulić i adorować całego Boga. I oddawać cześć Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu – Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu.

Uwielbiamy Ciebie, Trójco Święta! Uwielbiamy Ciebie, Ojcze! Uwielbiamy Ciebie, Jezu! Uwielbiamy Ciebie, Duchu Święty! Przed Twój tron, tutaj przynosimy wszystkich naszych bliskich, wszystkie dusze najmniejsze, wszystkie dusze ze wspólnoty, aby razem Tobie oddawać cześć, aby razem wyznawać miłość, aby to uwielbienie z naszych serc było wielkim, aby Tobie się podobało. Ty wiesz, Jezu, że nasze serca są bardzo małe i niczego nie potrafią. Objawiasz tak wiele naszym sercom, przedstawiasz nam cudowne tajemnice swoje, a my pragnęlibyśmy sprostać oczekiwaniom Twoim, jednak nie potrafimy. Proszę więc, Jezu, tak jak Maryję obdarzyłeś łaską, przygotowałeś Jej Serce, aby mogło przynieść Ciebie, Jezu, całej ludzkości, tak teraz proszę, abyś przygotował serca wszystkich dusz najmniejszych, tych, które razem z nami trwają we wspólnocie i tych, których w sposób duchowy przyprowadzamy. Wszystkie te serca, proszę, napełnij swoją łaską, przygotuj, aby najpierw same mogły przyjąć Ciebie, a potem, aby mogły Ciebie nieść światu. Proszę, udzielaj tej łaski zrozumienia, kim jesteś. Otwieraj szeroko oczy i uszy ich dusz, aby mogły widzieć, słyszeć, rozumieć. Objaw im siebie jako małe Dziecię, a jednocześnie jako Boga. Daj poznanie ich sercom, kim jesteś, Jezu. Udziel tej łaski, aby w ich sercach powstała wielka cześć wobec Ciebie, małego Dziecięcia, a jednocześnie Króla Wszechświata. Spraw, by ich serca wraz z tymi, którzy przybyli do Ciebie w Betlejem, po Twoim Narodzeniu, aby Tobie złożyć swój hołd, spraw, aby i te serca, wraz z pastuszkami, Mędrcami i innymi nie wymienionymi w Ewangelii duszami, aby wszyscy razem oddawali Tobie pokłon, aby wyrażali swoją miłość, aby uznawali w Tobie Boga, Króla, Władcę.

Dopomóż im, Jezu. Obiecałeś przecież wielokrotnie różnym świętym duszom, że jeżeli będą w swoim sercu mieli nabożeństwo do Ciebie, Dzieciątka Jezus, i prosić będą z wielką wiarą i ufnością, to Ty spełnisz ich prośby. Więc teraz my prosimy Ciebie, aby w naszych sercach, Twoja miłość wzbudziła wielkie nabożeństwo do Ciebie, wielką miłość, cześć i oddanie; aby nasze serca były wierne Tobie i posłuszne. Prosimy, abyśmy potrafili, poprzez jednoczenie się z Tobą, oddać Tobie serca tak, abyś mógł objawić się światu; aby każde serce, na całej ziemi zobaczyło w Tobie, w rodzącym się Bogu, wielkiego Króla, aby zobaczyło w Tobie Świętego, Czystego, Doskonałego, Potężnego i miłującego, z miłości przychodzącego na ziemię. Prosimy, Jezu, udziel nam tej łaski. Otwieramy serca i wielbimy Ciebie, bowiem wierzymy, że to, o co prosimy jest i Twoją wolą, i spełnisz naszą prośbę. Wielbimy Ciebie, Jezu!

Uwielbiamy Ciebie, Jezu! Choć niewiele nasze serca rozumieją, choć nadal jesteś wielką tajemnicą dla nas, to uwielbiamy Ciebie i pragniemy kochać największą miłością. Uwielbiamy Cię, Dzieciątko Jezus! I zachwycamy się Twoją delikatnością, Twoją niewinnością. Zachwycamy się Twoją radością, Dziecięctwem Twoim. Jakże pragnęlibyśmy choć trochę przybliżyć się do tej tajemnicy Dziecięctwa Twojego, do tajemnicy Boga, który objawia się jako Dziecię. Uwielbiamy Cię w tej tajemnicy! Uwielbiamy Ciebie, Boże, który przychodzisz do człowieka, który przez wieki opiekujesz się człowiekiem, który czynisz wszystko, aby człowiek mógł powrócić do Ciebie. Uwielbiamy Ciebie, Ojcze! Uwielbiamy, Ciebie, Stwórco! Uwielbiamy Ciebie, Królu, Pasterzu! Uwielbiamy Ciebie, Nauczycielu! Uwielbiamy Ciebie, Uzdrowicielu! Uwielbiamy Ciebie, Zbawicielu! Uwielbiamy Ciebie, Duchu Święty, Pocieszycielu! Uwielbiamy Ciebie, Wielki Płomieniu Miłości, Żarze Najgorętszy! Uwielbiamy Ciebie, Światło! Uwielbiamy Ciebie, Boże, który przyjmujesz tak różne imiona! Jesteś Jeden, Ten sam, Święty. Poruszasz nasze serca, żyjesz w nas i obejmujesz nas miłością swoją.

Uwielbiamy Ciebie i prosimy, abyś udzielił swego błogosławieństwa, które nada światło naszym sercom, nada mądrość naszym umysłom i sprawi, że pomimo, iż nie rozumiemy tak wielu Twoich tajemnic, to będziemy przyjmować Ciebie z wielką ufnością, kochać i adorować, abyś mógł poprzez nasze serca objawić się innym. Prosimy, pobłogosław nas, Boże.

Postanowienie adwentowe

Bardzo ważne jest, abyśmy jednoczyli się z maleńkim Jezusem, byśmy czerpali z Niego dziecięctwo duchowe, abyśmy pokochali Go całym sercem, adorowali, abyśmy wyrażali swoją miłość w różny sposób, abyśmy pielęgnowali Go w swoim sercu, abyśmy z Nim rozmawiali, abyśmy w czuły sposób wyrażali swoją miłość. Ważnym jest, byśmy zobaczyli w tym maleńkim Jezusie Króla Wszechświata, Władcę mocnego i potężnego. Abyśmy starali się zrozumieć, iż w tym maleńkim Dzieciątku przychodzi do nas cały Bóg. Cały! Trójca Święta – Ojciec, Syn i Duch Święty! Przychodzi z wielką mocą, potężny; przychodzi Bóg, któremu należy oddawać cześć, przed którym wszyscy klękają, przed którym biją pokłony, bowiem to Jedyny taki Władca.

W swojej Adoracji Dzieciątka Jezus łączmy się z tymi duszami, które, gdy przyszedł na ziemię oddawały Mu cześć, które przyszły do Niego, aby złożyć dary, które uznały w Nim Króla, Mesjasza. Jednoczmy się z tymi duszami, które za swego życia miały wielkie nabożeństwo do Dzieciątka Jezus, czciły Go i kochały całym sercem. Łączmy się w tej adoracji z Aniołami, ze Świętymi. Oni mogą nam pomóc, nauczyć jak uwielbić maleńkiego Jezusa, by nie umniejszać Jego Boskości, wielkości i potęgi. Niech Aniołowie i Święci włączą nas w ich adorację Nowonarodzonego Dziecka, maleńkiego Jezusa, bo w ich sercach jest to doskonałe uwielbienie i doskonała cześć.

Poprzez adorację i ciągłe zjednoczenie z Jezusem przygotujmy dusze na całym świecie do Bożych Narodzin, do przyjęcia Boga, Króla, Zbawiciela; do przyjęcia tej prawdy, iż oto narodził się Bóg, nie zwykły człowiek.

Owoc naszego Adwentu

Niebo zrobiło wszystko, abyśmy mogli przeżyć święta jak najpełniej, ale do nas należy kropka nad „i”, to znaczy do nas należy otwarcie serca i wypełnianie tego wszystkiego o czym była mowa w tych rozważaniach. Do nas należy zaangażowanie się, by trwać w tych pouczeniach; do nas należy wysiłek, by adorować Jezusa, by Go pielęgnować w sobie, by jednoczyć się z Jezusem w swoim wnętrzu, by starać się rozważać tajemnicę Boga, który zstępuje na ziemię, przychodzi pod postacią Dziecka, ale jest nadal Bogiem. Do nas to należy. Bóg zlewa swoją łaskę, daje pouczenia. Maryja przynosi nam Jezusa, przekazuje Go nam, razem z nami modli się, ale od nas należy również dużo. Jeśli na tę łaskę się otworzymy, jeśli tę łaskę przyjmiemy, to zjednoczymy swoje dusze z Bogiem i rozleje się miłość  na cały świat, w wielu sercach zapłonie na nowo miłość Boża, w  wielu sercach narodzi się Bóg, wiele serc pierwszy raz pozna Boga.

Zobaczmy jak wielki udział nasz przewidział Bóg w tym dziele, od naszej postawy uzależnia tak dużo. Poczujmy się odpowiedzialni za Kościół, za dusze. I dzisiaj, jutro nie czujmy się tak, jakby wszystko się już dokonało i teraz można tylko usiąść i czekać; raczej poczujmy się tak, jak byśmy właśnie dopiero co mieli zacząć realizować zadanie. To Bóg wykonał swoje zadanie, teraz my mamy je podjąć.

Na ten czas podejmowania zadania, podejmowania swojego powołania przyjmijmy błogosławieństwo Boże – + W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.