„Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma” (Łk 24,35-48)

Przyjrzyjmy się dzisiejszemu fragmentowi Ewangelii. Ten fragment mówi o nas. JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁY PRZYCHODZI DO NAS! JEZUS STAJE POŚRÓD NAS! ON JEST TUTAJ!

• - Czy nasze serca biją szybciej?
• - Czy czujemy tę Obecność?
• - Czy doświadczamy radości, która rośnie w nas?

Jezus Zmartwychwstały jest pośród nas. Przychodzi do nas z darem pokoju, z darem radości, z darem życia wiecznego. Sama Jego obecność powinna wystarczyć za wszelkie pouczenia. Wszelkie słowo powinno być zbędne, bowiem nasze serca powinny doświadczać obecności Boga.

• - Czy jest w nas ta radość?
• - Czy nasze oczy widzą?
• - Czy nasze uszy słyszą?
• - Czy nasze serca czują?

JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁ I WSZYSTKO DOZNAŁO PRZEMIANY! Spójrzmy na otoczenie, na przyrodę. Sama przyroda mówi o zmartwychwstaniu, o odrodzeniu, o życiu, o radości. Gdybyż ptaki umiały mówić, gdybyż rośliny potrafiły mówić, uwielbiłyby Boga słowami. Ale wielbią Boga również teraz poprzez swój rozkwit, swoje życie, swoje śpiewy, poprzez sam fakt, że są tym, czym stworzył je Bóg. Samymi sobą wielbią Boga.

Jezus zmartwychwstał. Świadomość tego faktu powinna zanurzać nasze serca w głębokiej refleksji nad cudem życia, nad sensem istnienia, nad tajemnicą cierpienia. Wszystko to, co do tej pory wydawało się ludzkości bezsensowne, co wydawało się jedynie uprzykrzające życie, utrudniające to życie lub też uniemożliwiające, a więc wszelkie cierpienie, w obliczu śmierci Jezusa i Zmartwychwstania nabrało niezwykłego sensu. Krzyż stał się istotą prawdziwego życia w Bogu. Krzyż stał się drogą do zmartwychwstania, drogą do zjednoczenia z Bogiem; Bogiem wiecznym, żyjącym wiecznie. Każda sekunda twojego życia poprzez zmartwychwstanie Jezusa nabrała głębokiego sensu. Każde wydarzenie w twoim życiu jakże ma głęboki sens. W sposób szczególny każdy smutek, każda trudność, każde cierpienie, a więc to wszystko, przed czym człowiek ucieka, od czego chciałby się uchylić – to wszystko nabrało sensu, stało się łaską. Ta świadomość powinna napawać każdego z nas wielką radością, bo czyż tego typu łask nie mamy codziennie dużo?

Bóg jest hojny. Bóg jest hojny w obdarowywaniu niezliczonymi łaskami, różnymi łaskami. Ale wobec nas jest hojny w dwójnasób, bowiem nie tylko obdarza miłymi łaskami, ale też uświadamia nam, jak ważne są wszelkie łaski trudne. Uświadamia nam, jak należy je przyjmować. Pokazuje nam sens tych łask.

Jezus zmartwychwstał, stoi pośród nas. Pokazuje swoje dłonie, pokazuje swój bok, byśmy mogli uwierzyć. A jednak, jakże szybko człowiek przeszedł do szarego życia. Choć długi był czas przygotowań, to mało w sercu pozostało radości ze Świąt Wielkanocnych. Dlaczego?

• - Czyżby serce nie przeżyło tych Świąt aż tak głęboko?
• - Czego zabrakło, aby radować się nadal obecnością Zmartwychwstałego?
• - Co zasłoniło radość Wielkanocnego Poranka?
• - Czyżby życie, troski?

Każdą troskę opromienia teraz radość zmartwychwstania. Każdą przenika niezwykła łaska płynąca od Jezusa Zmartwychwstałego. Nie ma już szarych ciemnych dni, chwil. Wszystko stało się jasne i piękne, bowiem wzeszło słońce. Zauważmy, że nawet asfalt, choć po deszczu jeszcze mokry, to w promieniach słońca może się srebrzyć. Wszystko w naszym życiu opromienia teraz słońce, opromienia łaska płynąca ze Zmartwychwstania. Starajmy się podchodzić do wszystkiego z myślą, że Jezus zmartwychwstał, przemienił wszystko. A każdy twój trud, jakiś konieczny wysiłek, nieprzyjemny obowiązek możesz teraz pozwolić zalać słońcem, promieniami płynącymi ze Zmartwychwstania. Każde twoje cierpienie, każde wyrzeczenie i każda ofiara – wszystko znajduje się w promieniach Zmartwychwstałego.

• - Nie pozwól, aby szarzyzna znowu zapanowała w twoim życiu, aby przesłoniła słońce!
• - Nie pozwól wyrwać ze swego serca tej radości!
• - Nie pozwól, aby zabrano ci obecność Jezusa Zmartwychwstałego!

ON JEST i cały czas wyciąga do ciebie ręce. ON JEST i zaprasza ciebie na wspaniałą ucztę. ON JEST i pragnie ciebie przygotować do tej uczty. Niewiele rozumiesz, więc proś o zrozumienie. Jezus tchnął na Apostołów swojego Ducha, aby mieli zrozumienie tego, co jest napisane; tego, co było napisane o Jezusie, o Mesjaszu, aby w końcu zrozumieli wszystkie Pisma, które mówią o Nim, które Go zapowiadają, bo choć chodzili z Nim, choć słuchali Go, choć doświadczyli Jego Męki, śmierci i choć zobaczyli Go Zmartwychwstałego, oni nadal nie rozumieli. Więc Jezus dał im to zrozumienie.

Prośmy, byśmy i my mogli zrozumieć i się rozradować, byśmy byli pełni radości i odwagi, a nie zalęknieni i smutni. Prośmy, byśmy od tej pory podejmowali kolejne zadania, sytuacje, obowiązki z radością, z mocą, z odwagą, a nie z lękiem, ze smutkiem. JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁ, ŻYJE, POKONAŁ ŚMIERĆ. T0 JEZUS JEST ZWYCIĘZCĄ! TO ON KRÓLUJE! Nikt inny.

A skoro Jezus, który zmartwychwstał jest pośród nas, skoro On jest z nami, to cóż może nam uczynić człowiek? Czymże wobec Niego są jakieś przeciwności? Rozradujmy się, bo nadal Kościół trwa w radości Zmartwychwstania. Nadal rozważa ten Cud, nadal stara się zgłębić tę Tajemnicę, dotknąć jej. Każdy, każda dusza powinna starać się rozważać, co też takiego wydarzyło się. Każda dusza powinna starać się zgłębiać, rozmyślać o tym i prosić Jezusa, aby to On dał zrozumienie. Aby to zrozumienie przyszło do serca, aby serce doświadczyło, czym jest Zmartwychwstanie? Jakie są tego konsekwencje dla każdego z nas, dla całego świata?

• Rozpoczęliśmy nowe życie. Nowe, to znaczy:
• - życie z większą wiarą,
• - życie pełne miłości,
• - życie wypełnione pokojem i w radości.

Zawsze, gdy przychodzi „nowe”, gdy coś się zmienia ku lepszemu, jest w człowieku radość. Jest też nadzieja, człowiek snuje plany. Dlaczego tego nie robimy? Czyżby aż tak bardzo spowszedniało nam Zmartwychwstanie? – jedyne takie wydarzenie w dziejach ludzkości! BÓG ZMARTWYCHWSTAŁ!

Połóżmy swoje serca na Ołtarzu. Poprośmy, by i nam Jezus użyczył Ducha, by nasze serca rozradowały się Zmartwychwstaniem, by ta radość trwała w nas, prowadziła nas, dawała nam nowe spojrzenie na wszystko, byśmy przemienieni zupełnie już teraz inaczej podchodzili do swoich obowiązków, różnych spraw, do swojej codzienności.

Modlitwa

Uwielbiam Ciebie, Jezu! Dziękuję Ci, że przyszedłeś do nas. Dziękuję Ci, że stanąłeś pośród nas. Dziękuję Ci, że obdarzasz nas pokojem. Dziękuję Ci, że jesteś bardzo wyrozumiały dla naszej niewiary, dla naszych obaw. Dziękuję Ci, Jezu, za niezwykłą łaskę bycia tutaj, gdy Ty przychodzisz; za łaskę, iż mogę spotykać się z Tobą tutaj; za to, że wypełniasz moje serce radością z Twojego Zmartwychwstania i z Twojej Obecności. Dziękuje Ci, Jezu!

Moje życie nabiera głębszego wymiaru i wszystko, co jest w moim życiu, szczególnie te rzeczy i sprawy, za którymi nie przepadałam lub też których się lękałam – wszystko teraz, Jezu, opromienione jest Twoim Zmartwychwstaniem, wszystko jawi się mi jako Twoja łaska, jako Twoje błogosławieństwo. Dziękuję Ci, Jezu! Prawdziwie wszystko to widzę jako moją drogę do Ciebie. Rozświetliłeś ją, Jezu, stała się słoneczna. Do tej pory różnie było, czasem bardzo ponuro. Chciałam wybrać inną drogę, teraz ta wydaje mi się najpiękniejsza. Dziękuję Ci, Jezu!

Twoje Zmartwychwstanie zmieniło wszystko, co moje – mój sposób patrzenia na różne sprawy, zmieniło sytuację, zmieniło moje obowiązki. Wszystko zostało przeniknięte mocą Zmartwychwstania. Dziękuję Ci, Jezu!

***

Dziękuję Ci, Jezu, za Twoją Obecność; za to, że moje serce napełniasz Sobą; za to, że moje serce doświadcza szczęścia. Jezu mój! Chciałabym tak być – być w Tobie. Chciałabym tak stale, abyś napełniał moje serce. Chciałabym nieustannie móc patrzeć na Ciebie. Chciałabym czasem dotknąć Twoich Ran. Jezu mój! Chciałabym zagłębić się w Tajemnicę Zmartwychwstania. Tak bardzo przyciąga mnie do siebie.

Proszę Ciebie, abyś pozwolił mi poznawać, zgłębiać. Proszę, abyś dotykał mego serca, aby ono jeszcze bardziej otwierało się na Twoją Obecność, by otwierało się na Zmartwychwstanie. Udzielaj swego Ducha. Niech moje serce będzie mężne, niech będzie odważne. Sprawiaj, aby stawało się świadkiem Twego Zmartwychwstania. Chcę, Jezu, świadczyć o Tobie. Chcę, aby moje życie było świadectwem o tym, że zmartwychwstałeś, żyjesz; o tym, że Twoja miłość jest we mnie, Twój pokój i Twoja radość.

Proszę, wypełnij mnie Sobą! Bądź we mnie, Jezu Zmartwychwstały! Niech wszystko to, co jest Twoje stanie się teraz moim. Tak bardzo pragnę, Jezu! Chcę, aby radość Poranka Wielkanocnego trwała w moim życiu i w życiu innych. Chcę tę radość dawać innym. Dopiero wtedy, Jezu, będę autentycznym świadkiem, gdy będę przekazywać tę radość.

Proszę, Jezu, wypełnij mnie swoim Duchem i pobłogosław.

Refleksja

Starajmy się otwierać serca na radość Zmartwychwstania. Starajmy się trwać w tej radości. Spoglądajmy na świat przez pryzmat tej radości. Starajmy się zauważyć, iż wszystko, co jest wokół zostało przemienione. Starajmy się zobaczyć swoje życie od nowa. Spójrzmy na każdy obowiązek, spójrzmy na wszystkie swoje sprawy jako na przemienione, opromienione radością Zmartwychwstania. Spróbujmy zmienić swój sposób myślenia o tym, co jest naszym obowiązkiem, co jest koniecznością, co jest naszą codziennością. Patrzmy na wszystko poprzez pryzmat Zmartwychwstania i radujmy się.

Wszystko nabrało głębokiego sensu. Wszystko stało się łaską daną nam od Boga. Wszystko niesie obietnicę życia wiecznego. Nie dajmy sobie zabrać, przesłonić radości Zmartwychwstania. Jesteśmy duszami najmniejszymi – duszami wybranymi, a więc jesteśmy  zobowiązani do niesienia ludziom radości Poranka Wielkanocnego, niesienia nadziei, zaniesienia ludziom życia.

A więc napełniajmy się tym życiem, napełniajmy się radością, módlmy się o nią i prośmy o światło Ducha Świętego. A potem nieśmy tę radosną wieść o Zmartwychwstaniu swoim bliskim, swemu otoczeniu. Świadczmy o tym, iż JEZUS ZMARTWYCHWSTAŁ. JEZUS ŻYJE I JEST POŚRÓD WAS! Niech wszyscy wokół patrząc na nas widzą, że Jezus Zmartwychwstał i niech przyjmą od nas tę radość.

Błogosławię was – W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.