Tajemnice Światła 

Tajemnica 1 – Chrzest Jezusa     

Chrzest Jezusa jest ważnym znakiem dla wszystkich dusz. Bóg wskazuje na Syna jako Tego, który został umiłowany do końca. Takie umiłowanie oznacza zjednoczenie. Dlatego podczas Chrztu objawia się cała Trójca Święta. Jednocześnie jest to namaszczenie Jezusa na rozpoczynającą się Jego działalność.

To wydarzenie jest wskazówką dla nas. My też zostaliśmy ochrzczeni – nad każdym z nas Bóg wypowiedział więc słowo umiłowania i zaproszenia do zjednoczenia z Nim. Bardzo istotna jest odpowiedź duszy. Chrzest jest też dla nas zstąpieniem Ducha Świętego. On przychodzi, tak samo jak pojawił się nad głową Jezusa. My – dusze najmniejsze, które doświadczają szczególnie działania Ducha Świętego we Wspólnocie, powinniśmy tym bardziej czuć powołanie do życia w jedności z Bogiem. Łączmy się zatem w tej tajemnicy z Jezusem i podziękujmy Bogu za wypowiedziane nad nami słowo umiłowania. 

Tajemnica 2 – Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej

W tej tajemnicy jesteśmy zaproszeni do Serca Maryi. Szczególnie w chwilach, kiedy potrzebny jest jakiś cud – gdy dzieje się coś, nad czym nie możemy zapanować, pojawiają się kolejne trudności; kiedy wydaje się nam, że Jezus nie odpowiada na nasze prośby, możemy się do Niej zwracać. Ona chce, abyśmy uciekali się do Jej Serca.

Kiedy zabrakło wina na weselu, Maryja zwróciła na to uwagę Jezusa. I chociaż Jego odpowiedź nie wskazywała na to, że zajmie się tą sprawą, w Sercu Maryi było wielkie przekonanie, iż wystarczy tylko uczynić to, co On powie, a problem będzie rozwiązany. Nie wiedziała, w jaki sposób, ale znała Syna i była pewna, że nie zostawi ludzi bez pomocy.

Zatem w Sercu Maryi szukajmy wiary, iż Jezus w jakiejś formie pomoże i  nam. Ona będzie wstawiała się za nami, ale pamiętajmy o słowach: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”. (J 2, 5) Skierowane są do nas. Mamy więc z ufnością wykonywać polecenia Jezusa. Przyjmijmy zaproszenie Maryi do Jej Serca. Przeżyjmy tę scenę w Kanie Galilejskiej jeszcze raz, byśmy w przyszłości powracali do tego wydarzenia, wierząc, że Matka wyprosi potrzebne nam łaski. Ona będzie rozmawiać z Jezusem w naszym imieniu. A my uczyńmy, co On powie, ufając Mu do końca. 

Tajemnica 3 – Głoszenie królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia

 Zauważmy, jak aktualna jest ta tajemnica! Właściwie w niej uczestniczymy! Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia. To cały czas się dzieje. Jezus czyni to poprzez ludzi – kapłanów, osoby zakonne, posłanych świeckich. Mówi o tym we Wspólnocie. Jesteśmy tego świadkami. Poczujmy się zatem wezwani do nawrócenia. Uwierzmy, że Królestwo Boże nadchodzi. Ono już jest w nas, a Bóg daje nam pouczenia w jaki sposób w nim żyć. Dla nas to Królestwo już się rozpoczęło. Otwórzmy swoje serca, byśmy je dostrzegli. Otwórzmy uszy duszy, by usłyszeć zaproszenie do życia w nim.

Tajemnica 4 – Przemienienie na Górze Tabor

Ta przemiana służyła sercom trzech uczniów zaproszonych na Górę Tabor – Piotra, Jakuba i Jana. To specjalnie dla nich Jezus przemienił się. Właśnie oni razem kilkakrotnie uczestniczą w ważnych wydarzeniach. W ten sposób Pan przygotowywał ich do specjalnego zadania. Byli wyróżnieni nawet spośród apostołów – również wybranych uczniów.

Zauważmy swego rodzaju analogię. Bóg wybiera nas i osadza na tej swoistej Górze Tabor. Co jakiś czas zaprasza tutaj, by za każdym razem nam się objawić, by wobec nas się przemienić. W zależności od otwartości serca każdy z nas w jakimś stopniu doświadcza tego objawienia. I schodzimy z tej góry również i my w pewien sposób przemienieni, a może raczej bogatsi o doświadczenie, które dopiero później dokonuje w nas zmian. To przygotowanie do wypełnienia zadania.

Po raz kolejny Bóg tutaj wobec nas objawił się, otrzymaliśmy Słowo, nasze serca doznały dotknięcia, poruszenia. Nie wiemy, jak wielkie bogactwo zostało w nich złożone. Odjedziemy stąd napełnieni tym darem, a on będzie nas przemieniał. Oczywiście dużo zależy od nas – czy pozwolimy, otworzymy się na to, co tutaj zostało do nas skierowane, czy też zamkniemy się, zaprzeczając, wątpiąc, dyskutując.

Starajmy się pamiętać, iż jedną z zasad jest posłuszeństwo, drugą milczenie. Jeśli będziemy ich przestrzegać, bogactwo, które tutaj Bóg w nas złożył, dokona przemiany. Módlmy się o to w tej różańcowej tajemnicy.

Tajemnica 5 – Ustanowienie Eucharystii

Jezus stał się Ofiarą za grzechy ludzkości. Cały oddał siebie. W tej tajemnicy dokonuje pierwszej Bezkrwawej Ofiary, która sprawowana będzie przez kolejne wieki. Za każdym razem Jezus będzie oddawał Bogu Ojcu życie za każdego z nas. To Jego misja, Jego powołanie.

 Jest to jednocześnie znak, czego Bóg oczekuje od nas. Pragnie również naszej bezkrwawej ofiary składanej z samego siebie za dusze. Nie jednorazowo, ale nieustannie mamy ofiarowywać się na ołtarzu miłości.

Każdego dnia w kościołach na całym świecie odprawiana jest Msza Święta, podczas której dokonuje się Ofiara Jezusa. Dzieje się to właściwie nieustannie, ponieważ w każdym monecie, w różnych miejscach na świecie rozpoczyna się Eucharystia. Kończy się jedna, zaczyna się następna. Jest to jednocześnie ta sama Ofiara. Dzięki temu w Kościele trwa życie, dusze nawracają się i uświęcają. To dokonuje się w ramach Dzieła Zbawczego. I my jesteśmy powołani do uczestnictwa w nim na wzór Jezusa; by nieustannie niejako trwać w ofierze za dusze. Módlmy się, byśmy byli tego świadomi i prośmy o łaskę wytrwałości.