Dusze Najmniejsze!
U progu Nowego Roku 2016 i u progu zainaugurowanego już przez Ojca Świętego Franciszka Roku Miłosierdzia, pragnę zachęcić Was do ponownego przeżycia tego wszystkiego, co było nam dane, dane naszej Wspólnocie w całym roku 2009, który był dla nas wszystkich bogaty w Miłosierdzie Boże. Wchodząc w czas Nowego Roku pomyślmy, czy łaska Miłosierdzia dana nam nieco wcześniej, nie wymaga naszej odpowiedzi i naszego zaangażowania dla dobra innych wielu dusz? Mnie osobiście nie daje spokoju ten fakt wcześniejszego obdarowania, dlatego idąc za pragnieniem mojego kapłańskiego serca zapraszam Was wszystkich, by spróbować w tym roku pomóc innym doświadczyć tej wspaniałej prawdy o Bożym Miłosierdziu.
Prześledźmy zatem, co takiego wydarzyło się i co powinniśmy zrobić i gdzie powrócić myśląc o roku 2009.
W noc sylwestrową, z 31 grudnia 2008 r. na 1 stycznia 2009 r., podczas Wieczernika Modlitwy w Czerwińsku nad Wisłą, przyjęliśmy zgodnie, że będziemy rok 2009 przeżywać, jako Rok Miłosierdzia. Zawierzając się Miłosierdziu Bożemu przez wstawiennictwo MB Pocieszenia, królującej w Czerwińsku, oraz przez wstawiennictwo MB Miłosierdzia zobowiązaliśmy się rok 2009 przeżywać w taki sposób, by Miłosierdzie Boże było przez nas bardziej znane, a jednocześnie dało bogatsze doświadczenie Miłosierdzia Bożego. Motywowani natchnieniem Bożym daliśmy się poprowadzić Duchowi Świętemu, który porwał nas na bogatą drogę ubogaconą Miłosierdziem samym.
I tak kolejne miesiące Roku Miłosierdzia (2009) przynosiły nowe łaski, które jak deszcz błogosławieństw obficie zraszały nasze serca. Były one tym samym duchowymi owocami, które pozwoliły nam przeżyć wszystkie dni mijającego roku łaski jako niezapomnianą przygodę z Bogiem.
W styczniu nawiedziliśmy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku. To tam Pan Jezus ukazał się św. s. Faustynie Kowalskiej, jako na tym Obrazie z napisem Jezu ufam Tobie. Jezus Zmartwychwstały – pełen Chwały, spod Jego szaty wychodzą dwa promienie, jeden blady, drugi czerwony jako Zdrój Miłosierdzia wypływającego z wnętrza Miłosierdzia Bożego. W tym miejscu rozpoczęła się nasza Wspólnotowa droga ku większemu poznaniu tajemnicy miłosierdzia, ku zgłębianiu tej tajemnicy, ale także otworzenia się na doświadczanie Boga Miłosiernego. W tym płockim sanktuarium modląc się u stóp Jezusa Miłosiernego wraz ze świętą Jego Apostołką zdecydowaliśmy, że będziemy rok 2009 przeżywać z Dzienniczkiem Duszy siostry Faustyny Kowalskiej, czytając po krótkim fragmencie każdego dnia. Również w Płocku zdecydowaliśmy, że będziemy każdego dnia, przynajmniej przez 15 minut, adorować Jezusa Ukrzyżowanego. I tak urzeczywistniła się w konkretnych faktach i postanowieniach nasza droga ku Tajemnicy Bożego Miłosierdzia.
Pierwszym widzialnym, i jak to widzimy dzisiaj, trwałym owocem naszego wspólnego kroczenia na drodze Miłosierdzia Bożego było powstanie Radia Konsolata, które zaczęło nadawać przez pośrednictwo Internetu i służyć duszom maleńkim od lutego 2009 r. Jeszcze wówczas nie wierzyliśmy, że taka ogromna inicjatywa jak wspólnotowe radio może powieść się sukcesem. Jednak zapał osób tworzących i włączających się w tę inicjatywę ubogacony samym Miłosierdziem sprawiło, że to Radio zaistniało, rozwija się i swoim zasięgiem dociera do coraz większej ilości dusz najmniejszych w kraju i zagranicą.
W marcu podjęliśmy decyzję, by Wieczernik Ogólnopolski w roku 2009 odbył się w Sercu Bożego Miłosierdzia, czyli w Krakowie – Łagiewnikach, w tamtejszym Sanktuarium ustanowionym przez papieża Jana Pawła II jako Centrum światowego kultu Bożego Miłosierdzia. Udało nawiązać się kontakt z Kustoszem Sanktuarium, Księdzem Biskupem Janem Zającem i jego współpracownikami. To dało wielkie poczucie jedności z Kościołem Łagiewnickim oraz Dziełem Miłosierdzia rozpoczętego przez Jezusa za pośrednictwem św. s. Faustyny.
Przed Wielkanocą od Wielkiego Piątku (10 kwietnia) podjęliśmy Nowennę do Bożego Miłosierdzia przez wstawiennictwo św. siostry Faustyny Kowalskiej w intencji Wspólnoty i naszego wspólnego Dzieła, by przyniosło jak najwięcej Bożych łask. W ostatnich dniach tej ważnej Nowenny podjęliśmy autokarową pielgrzymkę do sanktuarium w Łagiewnikach, gdzie doświadczyliśmy otwartości Serca Jezusa Miłosiernego, co miało swój wyraz w tym co przeżywały nasze wnętrza jak również w otwartości ludzkich serc na nasze Dzieło i inicjatywy. To dodało nam zapału do tego, by wyruszyć na kolejne etapy realizacji tego przedziwnego Roku Łaski.
Na początku maja w licznej grupie uczestników naszej drogi wieczernikowej kontynuowaliśmy naszą modlitwę o triumf Miłości Miłosiernej podczas pielgrzymki i rekolekcji w Medjugorje. Owocem modlitwy zanoszonej do Boga Miłosiernego przez wstawiennictwo NMP Królowej Pokoju oraz Królowej Polski z miejsca, gdzie ziemia łączy się z Niebem było między innymi pojawiające się w sercach wielu dusz najmniejszych pragnienie powołania stowarzyszenia na rzecz rozwoju naszego wspólnego Dzieła. Od tej pory inicjatywa dotycząca organizacji struktur na rzecz Wspólnoty i Dzieła mobilizowała wiele serc do dalszej modlitwy i szukania możliwości jej realizacji. Jeszcze w maju urzeczywistniła się kolejna zaplanowana pielgrzymka na ten szczególny rok, tym razem do Wilna, do Matki Bożej Ostrobramskiej i miejsc związanych z Bożym Miłosierdziem. Podczas tej, również bogatej w łaski pielgrzymki, doświadczyliśmy szczególnego prowadzenia i przygotowania naszych serc, całej Wspólnoty oraz Dzieła do zawierzenia Bożemu Miłosierdziu. Matka Boża z Ostrej Bramy usposobiła nasze serca do tego aktu poprzez wielką rodzącą się w nich tęsknotę, pragnienie, by zawierzyć się Bożemu Miłosierdziu.
Po powrocie z Wilna pielgrzymowaliśmy ponownie do Łagiewnik, już jako pielgrzymi reprezentujący wszystkie Wieczerniki Modlitwy rozsiane po naszym Kraju. Podczas Wieczernika Ogólnopolskiego 7 czerwca, na którym zgromadziło się ponad dwa tysiące dusz najmniejszych, zostaliśmy wprowadzeni, aktem zawierzenia Bożemu Miłosierdziu, w Dzieło rozpoczęte przez samego Jezusa za pośrednictwem św. s. Faustyny Kowalskiej. Poprzez posługę pasterską i modlitwę Ks. Biskupa Jana Zająca, kustosza sanktuarium każdy z nas, Wspólnota i Dzieło zostało włączone w modlitwę Kościoła Łagiewnickiego i w zawierzenie, jakiego dokonał w Sercu Bożego Miłosierdzia Papież Jan Paweł II. Staliśmy się w ten sposób wśród wielu wspólnot i poszczególnych osób z kraju i z całego świata kontynuatorami wielkiego, niekończącego się apostolstwa na rzecz rozszerzania Orędzia Miłosierdzia Bożego.
Podczas miesięcy wakacyjnych odbyły się cztery serie rekolekcji dla uczestników naszej Wspólnoty. Tygodniowe ćwiczenia duchowne w Gietrzwałdzie, w Czerwińsku, w Różanymstoku i w Tolkmicku usposobiły do apostolstwa na rzecz Orędzia Miłości Miłosiernej ponad 200 osób. Podczas jednej z serii rekolekcji w Gietrzwałdzie w uroczystość Wniebowzięcia NMP, 15 sierpnia odbyło się pierwsze zebranie założycieli stowarzyszenia Konsolata, podczas którego zapadła decyzja o podjęciu starań zmierzających do zarejestrowania tego stowarzyszenia.
We wrześniu podjęliśmy kolejną pielgrzymkę do Medjugorje, by uczestniczyć w uroczystości Podwyższenia Krzyża na górze Kriżevac. U stóp krzyża – relikwii św. Krzyża z Jerozolimy, przez wstawiennictwo Matki Boże Bolesnej zawierzyliśmy naszą posługę na rzecz Dzieła Miłosierdzia Jezusowi Ukrzyżowanemu. Złożyliśmy u stóp Krzyża wszystkie pragnienia, dążenia, cele naszej Wspólnoty i jej wszystkich członków. Dokonało się głębsze zjednoczenie z Jezusem Ukrzyżowanym i jeszcze gorętsze pragnienie uczynienia czegoś więcej dla Jezusa. Jeszcze we wrześniu pielgrzymowaliśmy do Białegostoku, by również tam zawierzyć się Bożemu Miłosierdziu przez wstawiennictwo błogosławionego księdza Michała Sopoćko, orędownika w Dziele Miłosierdzia Bożego w pierwszą rocznicę jego beatyfikacji.
Na początku października odbyliśmy wielką pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Podczas naszego pobytu w ziemskiej Ojczyźnie Jezusa i Maryi doświadczyliśmy duchowego zanurzenia w Zdrojach Miłosierdzia. Byliśmy jakby przeniesieni w wydarzenia ewangeliczne, by stać się świadkami narodzenia Kościoła z przebitego boku Chrystusowego na Golgocie. Modlitwa i zawierzenie w tym miejscu, gdzie Jezus został ukrzyżowany, gdzie został zabity, gdzie Jego Serce zostało otwarte, gdzie wylały się Zdroje Miłosierne przemieniło nasze serca i wróciliśmy pełni zapału do kontynuowania naszej duchowej drogi. 26 października zostało zarejestrowane przez Sąd w Olsztynie Stowarzyszenie Konsolata.
W ostatnią sobotę listopada, 28 listopada w Olsztynie została zainaugurowana działalność Stowarzyszenia Konsolata. Poinformowany został o tym fakcie przełożony – prowincjał Towarzystwa Salezjańskiego oraz Księża Biskupi Archidiecezji Warmińskiej. Odtąd nasza Wspólnota i podjęte wspólne Dzieło rozpoczęło przyjmować konkretne struktury pozwalające na ściślejsze też określenie naszej tożsamości i miejsca w Kościele.
Na kilka dni przed Bożym Narodzeniem spotkaliśmy się w Gietrzwałdzie, by sfinalizować cały miniony rok – Rok Miłosierdzia (2009), a tym samym przyjąć Jezusa bogatego w Miłosierdzie wraz z hojnością łask, darów i błogosławieństw jakie ukazał nam w roku łaski. Przeżywając Uroczystość Bożego Narodzenia, które stało się dla Wspólnoty punktem kulminacyjnym roku 2009, sięgnęliśmy głębi Bożego Miłosierdzia.
Zwieńczeniem tego wyjątkowego Roku był sam Jezus, który zrodził się jako Miłość w nas i pośród nas Zrodził się, by każdy z członków Wspólnoty i Dzieła Najmniejszych umiłował szczególnie i miłością się stawał, miłość naśladował, miłością żył i nią oddychał. By każdy z nas stawał się Chrystusem niosącymi światu nadzieję i pocieszenie. By był jak Jezus, przynoszący przez cierpienie – zbawienie. Odtąd każdy z nas stara się być świadkiem Bożej Miłości. Świadkiem Prawdy i Prostoty, włączającym się w odrodzenie wiary i miłości.
Bóg, który pragnie nawrócenia wszystkich ludzi na Bożą drogę prowadzącą do zbawienia wzywa nas, maleńkie, najmniejsze dusze, byśmy poruszeni Darem Miłości Miłosiernej, podjęli w obecnym ROKU JUBILEUSZOWYM swoje powołanie od nowa. Byśmy kochając, żyjąc w ukryciu, przyjmując swoje życie jako krzyż dany od Boga, dawali prawdziwe świadectwo o Bogu pełnym Miłości. Abyśmy ukazywali Jego prawdziwe Oblicze ludziom, którzy mają ten obraz tak bardzo skrzywiony i nieprawdziwy. Abyśmy żyjąc w prostocie i prawdzie, sami doświadczywszy, jaki jest sens i cel, wskazywali na Miłość jako wszelkie źródło, cel pragnień i kres dążeń ludzkich. W końcu, byśmy podejmowali swoje powołanie z miłością, z radością w sercu i wielką ufnością, bowiem tylko wtedy będziemy wiarygodnymi świadkami Miłości.
Dusze Najmniejsze!
Pomyślmy, czy mając tak bogate doświadczenie Roku Miłosierdzia (2009), nie powinniśmy tym wszystkim podzielić się z innymi? Czy nie powinniśmy zaprowadzić innych do miejsc, które dla każdego z nas stały się prawdziwym Źródłem doświadczenia Bożego Miłosierdzia? Czy możemy o tym wszystkim zapomnieć i przejść wobec tego wszystkiego tak, jakby nic się nie stało? Czy znowu, po latach wielu łask, chcemy zaszyć się w swoim egoizmie i zrezygnować z apostolstwa, do którego zostaliśmy przygotowani? Czy nasze słabości i małość, co do tej pory dawało Bogu możliwość działania poprzez nasze maleńkie serca i naszą Wspólnotę, teraz mają nas zniewolić?
Niech nasze czuwanie w noc sylwestrową, będzie też czasem wsłuchiwania się w natchnienia Ducha Świętego i ponownym otwarciem się na prowadzenie samego Boga, na wzór Maryi Świętej Bożej Rodzicielki. Niech także nasze serca przyjmując u progu Nowego Roku 2016 Boże błogosławieństwo, przyjmą wraz z nim Wolę Bożą, którą od wielu lat już rozpoznajemy i utożsamiamy z naszym wspólnym kroczeniem Maleńką Drożyną Miłości i z powołaniem na apostołów Miłości Miłosiernej.
Dobrze też by było, gdyby wielu z nas, a najlepiej wszyscy wzięli udział we wspólnych Wieczernikach Modlitwy, tych najbliższych, na których Bóg udzielać będzie potrzebnych łask do zadań, które w tym szczególnym Roku Łaski na nas czekają. Nie zamykajmy serc na to bogactwo, które do tej pory było siłą tej Wspólnoty i każdej duszy najmniejszej. Bóg i Ciebie w tym czasie Odrodzenia Jego Kościoła bardzo, bardzo potrzebuje!
Dziękuję za przeczytanie tego listu i do zobaczenia na kolejnych etapach naszej drogi powołania i wspólnego apostolstwa. Niech Bóg Wam wszystkim błogosławi.
+ W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.
