Źródło:
J.Superson SAC, Historia Uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata,
Kraków 2005.
«Święto Chrystusa Króla jest świętem świeżej daty lecz jego treść jest tak stara, jak sama wiara chrześcijańska, albowiem słowo „Chrystus” nie jest niczym innym, jak greckim tłumaczeniem słowa „Mesjasz”: pomazaniec, król. Jezus z Nazaretu, ukrzyżowany „Syn cieśli”, jest tak bardzo Królem, że tytułem Królewskim stało się Jego imię. Nazywając samych siebie chrześcijanami, określamy się sami jako ludzie Króla, jako ludzie, którzy uznają w Nim Króla” (J. Ratzinger, Służyć prawdzie, Wrocław 1986).
Pierwsze próby
W 1861 roku francuski jezuita Henri Ramiere, zaniepokojony wydarzeniami historycznymi, zadeklarował konieczność ponownej afirmacji, że Chrystusowi zostało dane królowanie nad narodami. Pisał: “Ludzie nie mogą żyć oddzieleni od społeczeństw, które ofiarują im warunki esencjonalne i tak osobiste królowanie Chrystusa nie może być oddzielone od (Jego) królowania w całym społeczeństwie.
W 1870 – pojawiła się szeroka dyskusja na temat politycznego znaczenia królestwa Chrystusa. Skrystalizowała się opinia, że Królestwo Chrystusa mogłoby realizować się na ziemi, natomiast teraz było one spostrzegane w rzeczywistości katolicko-demokratycznej, w której jest widoczny odwieczny związek między katolickością a demokracją, gdyż w nauczaniu Chrystusa są takie wartości jak: wolność, równość, braterstwo, które są wyznawane w nowoczesnych społeczeństwach ukonstytuowanych po rewolucji. Zwolennicy tej opinii pragnęli, aby papież jako widzialny znak Kościoła był punktem odniesienia dla wszystkiego, co jest katolickie, jak Jezus Chrystus – przewodnik; papież mógł i powinien stać się przewodnikiem świata współczesnego, który pragnie dotrzeć do realizacji społeczeństwa demokratycznego.
Trzecim głosem w tej dyskusji było nauczanie biskupa z Poitiers, Louisa Pie, że należy ponownie podjąć się działań dla triumfu Chrystusa, Któremu poprzez udział Kościoła należy się prawdziwe i najwyższe królowanie nad społecznością ludzką. Wskazywał również, że należy przypomnieć społeczności ludzkiej XIX wieku, że nad nią istnieje Królestwo najwyższe Jezusa Chrystusa Króla.
Rozwój idei Królewskości społecznej Chrystusa.
W 1866 roku w Granadzie – powstał ruch, aby bronić w sposób naukowy i literalny tezy Boskości i Królewskości Chrystusa. Jego zwolennicy, zwani Zainteresowani Chrystusem Królem, głosili, że nieporządek świata współczesnego byłby rezultatem szatańskiej współpracy między protestantami i liberałami, którzy popychali całą Europę ku katastrofie i dlatego Kościół i jego wierni powinni zjednoczyć się w akcji społecznej i religijnej, aby ponownie przywrócić porządek, w którym naoczna jest najwyższa władza Chrystusa poprzez działalność Kościoła nad wszystkimi władzami. Powstała też nowa fundacja, której celem było bronienie i propagowanie nowej idei jako profetyzmu politycznego.
