Wprowadzenie
Zapraszam do rozważania miłości. Niech nasze spojrzenie na Jezusa będzie spojrzeniem duszy, która bardzo umiłowała, byśmy w Jezusie widzieli Tego, który nas umiłował miłością największą. Zapraszam do rozważania miłości oblubieńczej.
***
Tajemnica I – Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Aby zrozumieć, czym jest miłość Boga, aby być jak najbliżej prawdy o tej miłości, trzeba samemu otworzyć serce. Trzeba pozostawić stereotypy myślenia o Jezusie, o Jego Męce, o Zbawieniu, trzeba przestać patrzyć zewnętrznie, aby spojrzeć sercem. Dusza, która miłuje patrząc na Jezusa w Ogrodzie Getsemani widzi swego Oblubieńca, który z nieskończonej miłości do każdej duszy podejmuje niezmiernie ważną decyzję. Godzi się umrzeć za każdą z dusz. Widząc swoją Mękę, całą przyszłość, widząc dusze, które pragnie zbawić, Jezus doznaje ogromnego cierpienia. Poci się krwawym Potem, a Jego Serce doznaje szczególnego osłabienia. Ta decyzja już osłabia Jego organizm.
Jeśli miłujesz Jezusa, jeśli patrzysz na Niego oczami oblubienicy, przypadnij do Jego stóp i ze łzami w oczach módl się wraz z Nim za wszystkie dusze, swoje serce otwierając na Jego cierpienie.
***
Tajemnica II – Biczowanie Pana Jezusa
Dusza patrzy oczami miłości. Obejmuje Jezusa najdelikatniejszą miłością. Otwiera się na odczucie Jego cierpienia. Wraz z Nim płacze, wraz z Nim doświadcza każdego uderzenia, każdego bicza. To cierpienie razem z Jezusem, choć jest cierpieniem, jednak dusza doświadcza jako niezwykłe zjednoczenie z Miłością, jako słodycz w swoim sercu. Czuje ból, cierpi, a jednocześnie jest to dla niej największe szczęście. Trudno jest wytłumaczyć innym duszom, na czym to polega. Dusza sama musi tego doświadczyć, aby zrozumieć.
Obejmijmy Jezusa najczulszą, najdelikatniejszą miłością. Popatrzmy na Niego z miłością i módlmy się razem z Nim za dusze.
***
Tajemnica III – Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Każde spojrzenie na Jezusa wywołuje w duszy kolejną falę miłości. Patrzy na Króla w cierniowej koronie, zalanego Krwią, poranionego, osłabionego. I samym spojrzeniem wylewa na Niego całą swoją miłość. Ona widzi w Nim swojego Króla, swoją największą Miłość. Ona widzi w Nim swego Oblubieńca. Łączy się z Nim, z Jego całym cierpieniem i sama cierpi. I znowu przypada do stóp, zalewa je łzami i kocha. Całą swoją miłość oddaje Jezusowi. Całą miłość wylewa wraz ze swoimi łzami. Całą miłość oddaje ze swojego serca. Zdaje się już umierać, oddając tę miłość, kochając tak ogromnie.
Łączmy się z Jezusem, przytulmy się do Jego stóp i módlmy się za wszystkie dusze.
***
Tajemnica IV – Droga Krzyżowa
Dusza idzie wraz z Jezusem. Złączona z Nim, cała wtopiona w Niego, razem z Nim dźwiga Krzyż, razem z Nim upada, razem z Nim się podnosi i znowu idzie. Razem z Nim doświadcza nienawiści, do siebie przyjmuje wszystkie obelgi, bluźnierstwa, wyszydzenie, wyśmianie. Dusza już jest na tyle zjednoczona z Jezusem, że niejako z Serca Jezusowego doświadcza wszystko, będąc w Nim, utożsamiając się z Nim. Im bardziej jednoczy się z Jezusem, tym bardziej doświadcza cierpienia, tym bliższa jest jej Męka, tym więcej rozumie, widzi i doznaje. A im bardziej czuje, tym jeszcze bardziej pragnie zbliżyć się do Jezusa i być jeszcze bliżej Niego. Niezwykłe jest to jednoczenie się duszy z Jezusem, niezwykły sposób przezywania Męki Jego. Dusza doświadcza cierpienia, a w tym cierpieniu doznaje niezwykłej słodyczy, oblewającej jej serce. Słodycz ta powoduje jeszcze większe pragnienie, by wtulić się w Jezusa i jeszcze większą tęsknotę za Nim. Dusza taka doznaje cierpienia przez sam fakt, że jeszcze musi pobyć trochę na ziemi, że jeszcze nie może zjednoczyć się z Bogiem w sposób pełny, jak to będzie miało miejsce po śmierci.
Przytul się i ty do Jezusa. Wtul się w Niego tak, abyś był z Nim całkowicie jedno. Aby Jego ramiona były twoimi, abyś dźwigał krzyż, aby Jego nogi były twoimi, abyś to ty szedł, potykał się, upadał. Umiłuj tak bardzo, aby nastąpiła przemiana, abyś już nie ty żył, ale Jezus. Idąc razem z Nim módl się, tak jak On, za wszystkie dusze.
***
Tajemnica V – Ukrzyżowanie i śmierć Pana Jezusa
Dusza towarzyszy Jezusowi do samego końca. Razem z Nim dźwigając Krzyż wchodzi aż na Golgotę I tam z wielką miłością, doświadczając mistycznych rozkoszy, poddaje swoje dłonie i stopy, aby wraz z Jezusem być przybitą do Krzyża. Łączy swoje serce z Jego Sercem, aby razem zostały przybite włócznią. Nieustannie łącząc się z Jezusem doświadcza Jego cierpienia. I widok każdej Jego Rany powoduje jeszcze większą falę miłości. Dusza cała płonie wielką miłością. Zdaje się przemieniać zupełnie w miłość. Wydaje się, że przestaje istnieć cała przemieniona w płomień, w wielki żar. Nad nią, nad Jezusem Bóg Ojciec – Wielka Miłość. Duch Święty łączy. Dokonuje się. Dusza zostaje włączona w wielką miłość całej Trójcy Świętej, w zjednoczenie Trzech Osób Boskich. Miłując, cierpiąc, doznając niezwykłych rozkoszy, trwa. A jej istnienie staje się na wskroś duchowe.
Otwierajmy swoje serca na taką miłość. Módlmy się razem z Jezusem za wszystkie dusze.
***
