Część piąta

ŻYCIE WE WSPÓLNOCIE 

1. Wspólnota miłości

Dusze żyjące we Wspólnocie Dusz Najmniejszych mają jeden cel – jedną Miłość, którą jest Bóg. Wszyscy starają się jednoczyć z Bogiem, a miłość Boża tworzy z nich jedno serce i jednego ducha.

Wspólnota Dusz Najmniejszych jest prawdziwą wspólnotą miłości. Dusze okazują tę miłość, troszcząc się o siebie nawzajem i pomagając. Miłość nieustannie umacnia ducha jedności we Wspólnocie.

Jedność dusz jest dla nich pomocą w kroczeniu Maleńką Drogą Miłości, gdyż na tej drodze wzajemnie się wspierają.

2. Duch rodzinny 

Miłość i zjednoczenie dusz sprawia, że Wspólnota Dusz Najmniejszych żyje w duchu rodzinnym. Dusze dzielą się ze sobą wszystkim. Nie przywiązują się do żadnej rzeczy i nie traktują niczego jako swojej własności. Zachowując serce wolne od przywiązań, nadają wszystkim używanym przedmiotom charakter służebny i użyczają ich sobie nawzajem.

Dusze przekazują do wspólnego użytku wszelkie ofiarowane im dobra materialne. Stają się one własnością Wspólnoty. Jeżeli są to pieniądze, ostateczną decyzję co do celu ich przeznaczenia podejmuje kapłan po rozważeniu wraz z członkami najistotniejszych potrzeb Wspólnoty.

Zobacz też konferencję na ten temat…>>