Za nami kolejny tydzień Adwentu. Tak szybko mija czas… Zostało już naprawdę niewiele dni do Bożego Narodzenia. Jednak chyba mało kto może powiedzieć, że jest już gotowy, by Bóg na nowo narodził się w jego sercu, by przyjąć Światłość świata, Pokój i Miłość, a potem nieść ją innym. My, dusze maleńkie, szczególnie odczuwamy swoją słabość. Dlatego jesteśmy wdzięczni Bogu za to, że tę adwentową drogę możemy przeżywać razem – we wspólnocie. Na kolejnych wieczernikach modlitwy, dniach skupienia, codziennych spotkaniach modlitewnych możemy doświadczać Bożego prowadzenia, wsłuchiwać się w to, czego Bóg od nas oczekuje, możemy lepiej przygotować nasze dusze. Możemy sobie nawzajem pomagać, wspierać się i umacniać.
Z radością więc przemierzamy nasz stały wieczernikowy szlak. Miniona sobota była czasem spotkania w Gietrzwałdzie. Modlitewny wieczór skupienia przed wieczernikiem przeżywaliśmy tym razem w naszym wspólnotowym Domu w Olsztynie. Piątek – dzień męki i śmierci Jezusa – akcentował, by w czasie Adwentu nie zapominać, że Dziecię Jezus, na które czekamy – to ten sam Bóg, który nieustannie jest z nami, którego Serce wciąż umiera na Krzyżu z miłości do nas. To Serce – tak kochające i czułe – wciąż poznajemy, zgłębiając przekazane nam przez naszą patronkę sł. B. s. Konsolatę Betrone „Orędzie Serca Jezusa do świata”. Z tym Sercem, z Ukrzyżowanym Panem, nasza dusza może doświadczyć nawet mistycznego zjednoczenia, jeśli zapragnie, z miłości do Jezusa, dojść do zupełnego ogołocenia, ubóstwa, oderwania się od świata; jeśli zechce zaprzeć się samej siebie i dzień po dniu nieść swój krzyż. Taką postawę ukazał nam patron dnia – św. Jan od Krzyża, przez którego wstawiennictwo modliliśmy się o łaskę miłości ofiarnej i wiernego kroczenia za Jezusem swoją drogą krzyżową.
Po tym piątkowym przygotowaniu serc czekał nas kolejny piękny dzień. Jak hojnie obdarza Bóg dusze maleńkie, gdy kroczą wyznaczoną im drogą, gdy wraz z Maryją wiernie trwają na modlitwie! Nasze serca za każdym razem doznają wielkiego ubogacenia. Niech świadectwem tego będą słowa wdzięczności i modlitwy naszej siostry Agnieszki:
Ukochana nasza Mamo Gietrzwałdzka! Pragniemy podziękować Ci za ten kolejny piękny wieczernik przeżywany pod Twoją Matczyną opieką. U stóp Twojego Syna, adorując Go razem z Tobą w Najświętszym Sakramencie, prosiliśmy Boga, aby w tym czasie oczekiwania na Boże Narodzenie otwierał nasze serca na swoją stałą obecność wśród nas, abyśmy mogli we wszystkim widzieć Jego święte Oblicze. I Bóg dawał nam odczuć swoją miłość, otwierał nasze oczy, abyśmy uczyli się Go dostrzegać, otwierał nasze usta, abyśmy mogli Go uwielbiać.
Prowadząc nas przez kolejne wydarzenia rozważane w bolesnych tajemnicach Różańca, Maryja uczyła nas przeżywać razem z Nią cierpienie Jej ukochanego Syna.
Jezu, Ty jesteś Królem Wszechświata, jesteś potężny i wszechmocny. I Ty tak bardzo ukochałeś nas, ludzi, szczególnie tych słabych i grzesznych, że dałeś się upokorzyć, ośmieszyć. Cierpiałeś niewyobrażalne katusze. Pozwoliłeś się ukrzyżować i umarłeś jak najgorszy łotr. A Ty przecież jesteś Najświętszy! Pokazałeś nam, Jezu, że droga do prawdziwego szczęścia i życia wiecznego prowadzi przez krzyż – cierpienie, trudy, upokorzenia; zgodę na bycie słabym i zdanie się w tej słabości na Boga. Wtedy pozwalamy Bogu działać, a On wie najlepiej, jak poprowadzić każdego z nas ku zbawieniu – jeśli trzeba, to również drogą bolesnego oczyszczenia.
Modlitwa różańcowa przygotowała nas do przeżycia Eucharystii – uobecniającej się tu i teraz Ofiary Jezusa.
Kolejną częścią naszego wieczernika była adoracja Krzyża w Godzinie Miłosierdzia.
Dziękujemy Ci, Jezu, za to, że uczysz nas w Twoim Krzyżu widzieć największe piękno i głębię Bożej miłości do człowieka. Kto tej miłości nie pozna, nie zazna prawdziwego szczęścia. Przyprowadzaliśmy duchowo pod Krzyż naszych bliskich oraz wszystkich potrzebujących pomocy i miłosiernej miłości Boga; modliliśmy się o miłosierdzie dla całego świata.
Na koniec każdy z nas otrzymał indywidualne błogosławieństwo kapłańskie.
Dziękujemy Ci, Boże, za Twoich umiłowanych Kapłanów. Za ich pośrednictwem Ty sam przychodzisz do nas! Błogosław im nieustannie i udzielaj potrzebnych łask. Z wdzięcznością serc powierzamy Ci tych, którzy posługiwali na tym wieczerniku – prowadzącego ks. Pawła, ks. Józefa, który otacza nasze wieczerniki wielką życzliwością od początku ich istnienia, wszystkich kapłanów – Gospodarzy Gietrzwałdzkiego Sanktuarium, spowiedników i księży koncelebrujących Eucharystię. Dziękujemy też zespołowi muzycznemu ze Szczytna za ich posługę i wszystkim uczestnikom wieczernika za wspólną modlitwę.
Trwajmy w duchowej łączności i jedności w oczekiwaniu na tak bliskie już Narodziny Pana. Marana tha! Przyjdź, Panie, Jezu, do naszych małych serc i do naszej wspólnoty! (Gosia i Agnieszka)
