Zanurzam w Miłosierdziu Moim ciebie córko, Dzieło, które rozpocząłem, wszystkich powołanych do tego Dzieła, Wieczerniki, które są jego częścią oraz kapłanów, których powołuję do służby w tym Dziele. Módl się teraz szczególnie za kapłanów. Wbrew pozorom, ci, co powinni najlepiej rozumieć to Dzieło i najszybciej do niego przystąpić oraz poprowadzić, ci odnoszą się z największą rezerwą do tego Dzieła. Potrzeba córko wyrzeczeń, ofiary, aby łaska, która spływa na powołanych kapłanów, przedarła się przez skorupę ich wątpliwości, ostrożności, asekuranctwa. Módl się córko Moja, szafarko łask spływających z Krzyża o otwarcie tych serc zatwardziałych, Moich umiłowanych kapłanów. Jakże bolą Mnie ich niedowierzania! Jakże cierpię przez tych, którzy ślubowali Mi miłość, wierność, posłuszeństwo. Gdyby prawdziwie kochali, to serca ich same słysząc głos Mój, drżałyby i otwierałyby się na łaski. Gdyby byli posłuszni, to słysząc Moje słowa powołania, nie ociągaliby się tylko śmiało weszliby na drogę tego Dzieła. Gdyby byli Mi wierni, nie zajmowaliby umysłu i serca tyloma niepotrzebnymi sprawami, ale zajęliby się sprawą Moją – Dziełem, które pragnę im powierzyć. O córko, szafarko Krwi Przenajdroższej, apostołko miłości Mojej, maleńka Moja! Módl się za tych, co myślą, że idą za Mną, a zapomnieli, jaki jest sens ich powołania. Módl się o miłość, która rozpali ich serca, rozżarzy ich wnętrzności, która porwie ich ku nowej służbie Bogu. Módl się, aby płomień Boskiej miłości rozpalił, porwał, przeniknął ich dusze i uczynił ich prawdziwymi kapłanami, szaleńcami Bożymi, na wzór Najwyższego Kapłana. Kapłanie Mój! Nie bój się „oszaleć” dla swego Boga! On pierwszy „oszalał” z miłości do ciebie! On pierwszy stał się dla ciebie „szalony” z miłości. Dlaczego nie możesz być taki dla Niego? Módl się, zanurzaj we Krwi Mojej wszystkich powołanych. Niech ona oczyszcza ich serca, uświęca, umacnia i wlewa w nie miłość Boga samego. Ta miłość wylewać się będzie na inne dusze, które dotknięte tą miłością, rozpalać się będą żarem gorliwości do służby Bogu. I tak powoli odnawiać się będzie Kościół Mój, aby w końcu zajaśnieć blaskiem chwały Boga, który stworzył, stwarza i będzie stwarzał wciąż od nowa. Jezus Król.