Wyruszyliśmy w drogę. Z wielką ufnością już się przytulamy do Matczynego Serca. Temu Sercu możemy bez obawy przedstawić wszystkie sprawy, z którymi do Niej pielgrzymujemy. A zatem, Siostro, Bracie, mów śmiało i powierzaj swoje cierpienia, smutki, lęki i obawy. Bowiem Ona zaprasza Ciebie na tę pielgrzymkę po to, by je wszystkie od ciebie zabrać, by zdjąć z twoich pleców ten straszny ciężar, a obdarzyć ciebie pokojem płynącym z wielkiej z Nią zażyłości. Wypłacz cały swój lęk, wypowiedz cały swój strach, jaki masz w sercu, a potem daj się przytulić Jej matczynym ramionom. Pozwól Matce przejąć wszystko, a ciebie obdarzyć swoją czułością, miłością. Pozwól Jej, aby zajęła się twoimi sprawami. Ona pragnie zdjąć z twego serca cały ten ciężar życia, jaki dźwigasz. To nie wszystko. Ona pragnie wskazać ci drogę, po której możesz iść, aby pokój na stałe zagościł w tobie, aby serce przepełniała radość, aby odtąd miłość kierowała twoim życiem. Dziecko, posłuchaj swojej Matki. Wycisz serce, wycisz umysł. Pozwól, aby Maryja przemawiała wprost do twej duszy. Nie rozpraszaj się na rozmowach, nie zajmuj się teraz tym, co mało ważne. Ty bądź w tych dniach stale przytulone do Jej Serca, bądź stale w matczynych ramionach. Niech ten czas będzie prawdziwie czasem w domu Matki. Módl się, abyś otwartym sercem przyjął wszystkie łaski przez Nią przygotowane.