Adwentowy rachunek sumienia dla duszy najmniejszej.1. Bóg dał tobie, duszo najmniejsza, zakosztować miłości, wskazał ci najmniejszą drożynę miłości, jawnymi uczynił dary Swoje wobec ciebie, a czy ty kierując się własnym intelektem, nie idziesz inną drogą? 2. Czy czasami mimo to, iż uczestniczysz regularnie w spotkaniach i Wieczernikach oraz jeździsz na pielgrzymki – masz zamknięte uszy na Boże pouczenia? Wybierając tylko to, co ci odpowiada. Nie przyjmując do siebie wielu z otrzymywanych wskazówek? 3. Czy nie jesteś nieposłusznym dzieckiem, które idzie tam, gdzie mu zakazano, które nie rozwija się jak inne dzieci, nie uczy się jak one, tylko stale wybiera swoje „widzi mi się”? 4. Czy nie jesteś zbyt pewny siebie twierdząc, że utożsamiasz się z tą drogą, ale okresowo nie możesz uczestniczyć w życiu Wspólnoty? Wiedz, że tym samym siebie oszukujesz. Wspólnota żyje. Wchodzi na kolejne etapy swojego rozwoju. Kto nie stara się w miarę systematycznie uczestniczyć w Wieczernikach, dniach skupienia, pielgrzymkach, kto nie bierze udziału w rekolekcjach wakacyjnych – nie żyje tym, czym żyje Wspólnota. Nie realizuje jej drogi, którą wytycza nam Bóg, a więc jest poza nią. Nie da się wspólnie podążać, gdy osoba od czasu do czasu „wpada” na spotkanie, Wieczernik, czy dzień skupienia. Twierdzi, że „ładuje akumulatory” i to jej wystarcza na jakiś czas. Roślina, która nie jest stale, systematycznie pielęgnowana, a jedynie od czasu do czasu podlewana, nie wystawiana na światło dzienne, nie nawożona – taka roślina wcześniej czy później zginie. Bo nie pomoże podlewanie raz na kilka tygodni. Ona i tak uschnie. Czy pamiętasz o tym? 5. Czy jako dusza maleńka codziennie karmisz się Słowem Bożym? Czy codziennie zanurzasz się w Zdrojach Miłosiernych? Czy śledzisz to, co się dzieje w ramach Wspólnoty, modlisz się za siebie nawzajem, uczestniczysz w rekolekcjach i pielgrzymkach, sercem otwartym przyjmujesz wszelkie pouczenia i stosujesz się do nich? 6. Jako Wspólnota realizujemy kolejne etapy rozwoju na maleńkiej drodze miłości. Kto będzie otwarty, a w sercu będzie miał pragnienie realizowania wspólnie tej drogi – nadąży, będzie w centrum, a łaski Boże go wypełnią. Kto zaś zamknie serce na pouczenia, będzie ich słuchał doraźnie – musi się liczyć z tym, że sam kroczyć będzie jakąś inną drogą. Nie może jej jednak nazywać maleńką drogą miłości Wspólnoty Najmniejszych. Czy zdajesz sobie z tego sprawę?Niech Bóg błogosławi Ciebie, duszo najmniejsza! On oczekuje również Ciebie na kolejnych dniach skupienia i Wieczernikach. Oczekuje Twojej łączności duchowej w modlitwie o stałych porach. Oczekuje Twojego serca oddanego sprawie dusz najmniejszych. Oczekuje pokory i posłuszeństwa wobec wskazówek, jakie Tobie daje. Oczekuje Twojej otwartości na natchnienia Ducha Świętego. Pozwól się poprowadzić w Jego świat.