Jak dobrze jest być razem, jak to dobrze, że razem możemy oczekiwać Narodzin Jezusa. Cieszę się, że uwierzyliśmy słowu, iż najważniejsze jest przygotowanie serca. Zupełnie inaczej będziemy przeżywać ten czas, gdyż serca nasze doświadczą obecności Nowonarodzonego Jezusa. Wtedy zupełnie inaczej patrzeć będziemy na nasze rodzinne spotkania, na przygotowania do tych spotkań, bowiem będziemy znali prawdziwą wartość Bożego Narodzenia. Będziemy wiedzieli, co rzeczywiście jest skarbem, a co tylko oprawą, dodatkiem.

Dzisiaj razem przeżywać będziemy ten czas, doświadczać tego, co najważniejsze. Dzisiaj Bóg zleje na nas całą swoją Pełnię. Pełnia Jego łaski spocznie w każdym z nas. Zostało już niewiele czasu, postarajmy się, aby nasze serca do końca zostały przygotowane. Teraz nie rozmyślajmy nad tym co nam się udało, a czego nie zrobiliśmy, co nam się nie udało, na ile nasze słabości wzięły nad nami górę. Moi kochani, pozwólmy poprowadzić się w cudowny świat duchowy – w czas, kiedy Jezus w Maryi dawał już sygnały, że pragnie ujrzeć światło dzienne, kiedy Maryja z Józefem spieszyli się bardzo, aby znaleźć miejsce, by Jezus mógł się narodzić, aby znalazł godne miejsce. To są ostatnie chwile i teraz najważniejsze jest, abyś ty wszedł w ten świat ducha, w ten czas, jaki Maryja razem z Józefem przeżywają. I czy twoje serce w czasie Adwentu otworzyło się szeroko, czy tylko troszeczkę, to nieważne, nie myśl o tym. Bóg daje swoją łaskę, teraz daje łaskę. Nie myśl o tym co straciłeś, bo nie trwałeś w akcie miłości, bo nie jednoczyłeś się z Bogiem. Zostaw wszystko, przyznaj od razu na początku, że jesteś słaby i twoje słabości wzięły górę nad tobą, ale teraz jesteś tutaj. Oczami serca zobacz św. Józefa, jak z wielką troską puka od drzwi do drzwi szukając dla Świętej Rodziny miejsca. Zobacz jego zmartwioną minę, zobacz Maryję zmęczoną po dalekiej drodze, oczekującą i bądź razem z nimi, abyś był blisko, gdy na świat przyjdzie Boży Syn, abyś był tak blisko, kiedy dokona się coś niesamowitego, coś cudownego, kiedy Niebo przyjdzie na ziemię, prawdziwie. Całe Niebo zejdzie do maleńkiej groty. Całe Niebo otoczy Betlejem i wszystkie Chóry Anielskie zgromadzą się wokół tak niepozornego miejsca, aby uwielbić Króla.

I ty możesz być razem z Maryją właśnie w tym miejscu. Zapragnij całym sercem, abyś widział, doświadczał, abyś wziął udział w tych Narodzinach, abyś spotkał Jezusa. Wystarczy pragnąć, a otrzymasz łaskę, łaskę od Boga – Syn Boży będzie zrodzony w twoim sercu. Ty tylko zapragnij. Bóg jest hojny, Bóg kocha ciebie. I dlatego, że ukochał ciebie, zdecydował się dać swojego Syna ludziom. Tak więc uwierz, że Maryja zaprasza nas do wspólnego oczekiwania, do tego nakłaniania swojego serca, by coraz bardziej otwierały się na świat Boga – na rzeczywistość, która jako jedyna jest prawdziwa i wieczna.

Dusze najmniejsze! Maleńkie! Dusze tak bardzo ukochane przez Boga!

Niech nasze serca otworzą się na przychodzącego Jezusa. Niech każdy z nas uwierzy, że jest wybraną grotą, że chociaż tak wiele jest pięknych pałaców, pięknych miejsc na świecie, to Bóg właśnie wybrał to serce – Twoje serce – aby się w Nim narodzić. Choć nie zawsze był chciany, choć pozostawiono Mu miejsce gdzieś w oddaleniu od centrum miasta, choć to miejsce nie jest wygodnym hotelem, mieszkaniem, ale grotą, to On właśnie cieszy się nią. Grota jest dla Niego najcenniejszą, a patrząc z Nieba, właśnie ją wypatrzył sobie. Choć inne pałace jaśniały blaskiem, zwracały na siebie uwagę swoim wystrojem, bogactwem, Bogu spodobało się przyjść na świat w grocie, bo Bóg upodobał sobie w sercach małych, słabych, pokornych, aby uczynić je świętymi. Aby one stały się pałacami przewyższającymi swoim pięknem wszystko. Mimo że zdaje sobie sprawę, że wiele z tych grot z uporem będzie trwało przy swojej brzydocie, to jednak przychodzi na świat w grotach z nadzieją, że przynajmniej część pozwoli, aby On je przemienił, czyniąc cudami świata, o których żadne ludzkie serce nawet nie śniło. Tak będą pięknymi.

Bądźmy grotami otwartymi dla Boga! Oczekujmy Go! Przyjmijmy Go z wielką radością!