Dziękuję Ci, Jezu za to, że obdarowałeś moją duszę wspólnotą

 

wspolnotaDoświadczam wspólnoty jako Twego daru, Twojej łaski, wyrazu Twojej miłości, jako Twego zaproszenia do życia w zjednoczeniu. Poprzez wspólnotę uczysz, formujesz, rozwijasz. Dzięki wspólnocie jest łatwiej, a serce doświadcza miłości. Dziękuję Ci, Jezu za to, że obdarowałeś moją duszę wspólnotą. Dziękuję Ci, że coraz więcej dusz zaczyna rozumieć potrzebę wspólnoty; za to, że dusze łączą się tworząc wspólnotę. Dziękuję Ci, że właśnie razem możemy przeżywać kolejne okresy roku liturgicznego, że właśnie we wspólnocie możemy doświadczać Twojej obecności, Twojego prowadzenia; za to, że właśnie we wspólnocie zostajemy włączeni w Twoje życie, stajemy się o wiele bogatsi właśnie dzięki wspólnocie. Przychodzisz do nas, do każdego z nas poprzez wspólnotę.

Więcej

O duszach świętych (chociaż jeszcze nie kanonizowanych)

O.alorenzo.SalesDrogie dusze najmniejsze!

Uroczystość Wszystkich Świętych to, jak uczy Tradycja Kościoła dzień gdy wspominamy naszych świętych braci i siostry, którzy jeszcze nie zostali wyniesieni na ołtarze, którzy nie mają swoich liturgicznych wspomnień, a ich świętość pozostaje znana jedynie Bogu i nielicznym, którzy za życia byli jej świadkami. Jest to także dobra okazja byśmy i my sobie uświadomili, że ta Uroczystość to również święto naszej Sługi Bożej siostry Konsolaty Betrone.  Dusze najmniejsze nie tylko z Polski, ale z całego świata czekają na jej beatyfikację, na dzień gdy jej relikwie będziemy mogli wnieść do naszej kaplicy, gdy powstaną pierwsze kościoły i kaplice pod jej wezwaniem, gdy wezwanie „módl się za nami” nie będzie się pojawiać tylko przez nieuwagę (zamiast „wstawiaj się za nami”, „wspieraj nas”), ale już jako świadome wołanie Kościoła, wyznającego wiarę we wstawiennictwo świętych.

Gdy w lipcu tego roku uczestniczyłem we Mszy świętej sprawowanej w Moriondo-Moncalieri pod przewodnictwem J.E. Księdza Biskupa Cristiano Bodo z Saluzzo w 77 rocznicę jej śmierci (czy jak to często zaznaczamy, jej narodzin dla nieba!), jeszcze bardziej to do mnie dotarło! Liczni księża, którzy tam byli wraz z wiece postulatorem procesu beatyfikacyjnego, a nawet siostry zakonne, nikt z nas nie poznał już osobiście siostry Konsolaty. My, tak jak wierni zebrani w świątyni parafialnej obok klasztoru klarysek kapucynek, poznaliśmy siostrę Konsolatę poprzez „Orędzie miłości Serca Jezusa do świata”, poprzez inne publikacje, poprzez akt miłości i trwanie na „maleńkiej drodze miłości”. |Dziś my jesteśmy kolejnymi światkami właśnie tej prawdy, którą wyznajemy we Wszystkich Świętych: „wierzę w świętych obcowanie”, we wstawiennictwo świętych, w słowa, które Pan Jezus siostrze Konsolacie wyjawił: „Kiedy twoje ostatnie „Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze” zostanie wypowiedziane, wezmę je i poprzez zapis twego życia przekażę milionom dusz, które, grzeszne, przyjmą je i pójdą za tobą prostą drogą zawierzenia i miłości, a więc będą Mnie kochać (17.08.1934r)”. Dziś nasza miłość do siostry Konsolaty nie opiera się już na ludzkich względach, na tym, że ktoś z nas ją znał, lubił, kochał, że szkoda mu jej tak po ludzku w jej chorobie, cierpieniu, że zachwycił się jej prostotą, modlitwą, miłością, których pomimo krat klauzury mógł być światkiem. Dziś to wszystko co czujemy, doświadczamy jest więzią duchową, jest darem Boga! A my, żyjący 77 lat później możemy doświadczać, jak sam Bóg bierze jej „akt miłości” i przekazuje go nam poprzez „zapis jej życia” jako „drogę świętości”, „drogę uświęcenia”.

Dzień Wszystkich Świętych jest więc także świętem siostry Konsolaty!

Czytaj dalej

DROGA KRZYŻOWA ze Wspólnotą Dusz Najmniejszych

Drga KWstęp

A Duch i Oblubienica mówią: «Przyjdź!»
A kto słyszy, niech powie: «Przyjdź!»
I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie,
kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie.”Ap 22,17

Jestem.  Przyszedłem Panie…
Stoję na początku drogi. Idę prowadzony przez Ducha i Oblubienicę.
Nogi drżą…
A może nie nogi? Może to serce drży?
Nie wiem, dokąd mnie ta kolejna droga doprowadzi…
Ale Panie: „tak na wszystko”.
Boże prowadź…

Tajemnica I: Na śmierć skazany

„Oto stoję u drzwi i kołaczę,
jeśli kto, posłyszy mój głos i drzwi otworzy”  Ap 3,20

Panie – tak bardzo chcę słyszeć Twój Głos,
tak bardzo chcę usłyszeć czułe słowa Twojej Matki.
Ale boję się otwarcia tych drzwi…
Nie wiem dlaczego…
Wiem…  Ale nie chcę się przyznać.
Otwarcie serca mogło by za dużo zmienić w moim życiu… Czytaj dalej

Wprowadzenie relikwii „Małej Arabki” do Naszego Domu w Olsztynie

mala ArabkaKochane dusze Najmniejsze!

W najbliższą niedzielę, 19. lutego 2023 roku, w czasie Mszy św. o godz. 9:30 do naszej Kaplicy w Domu Dusz Najmniejszych w Olsztynie zostaną wprowadzone relikwie św. Miriam Baouardy – s. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego, przekazane dla nas przez siostry karmelitanki z Betlejem.

Jest to dla nas szczególna radość, bo przecież wielu z nas zna i czci szczególnie „Małą Arabkę”, która sama siebie często nazywała Maleńkim Nic. Obok św. Tereski od Dzieciątka Jezus, czy Sł. Bożej s. Konsolaty Betrone także św. Miriam może być dla nas wzorem na maleńkiej drożynie miłości.

DZIECKO WYMODLONE W BETLEJEM

Miriam Baouardy urodziła się w rodzinie arabskich katolików, w wiosce Abellin, niedaleko Nazaretu. Jej rodziców dotknęło szczególnie bolesne doświadczenie: 12 kolejnych dzieci zmarło po urodzeniu. Matka postanowiła więc wraz z mężem udać się w pieszą pielgrzymkę do oddalonego o 170 km Betlejem, aby w miejscu narodzenia Zbawiciela prosić Matkę Najświętszą o córkę, obiecując, że nazwą ją Miriam. Prośba została wysłuchana; 5.01.1846 r. urodziła się córeczka, która na chrzcie otrzymała imię Maria (Miriam). Rok później na świat przyszedł chłopiec, któremu nadano imię Paweł (Boulos). Niedługo później śmierć zabrała oboje rodziców – najpierw ojca, a po kilku dniach matkę. Maria zapamiętała, jak jej tato, w ostatnich dniach swojego życia, wziął ją na ręce i podniósł w kierunku obrazu św. Józefa, mówiąc: Czytaj dalej

Poprzez Różaniec Maryja wprowadza dusze w życie Jezusa

MBR mały(Z archiwum Wspólnoty)

Bóg obdarza ludzkość miłością poprzez wszystko, co stwarza, poprzez każde wydarzenie. W sposób szczególny obdarza ludzkość miłością poprzez objawienia i nadzwyczajne znaki, poprzez swoją obecność czy to w Świętych, w Aniołach czy bezpośrednio, kiedy Sam przychodzi do człowieka. Daje człowiekowi swoją miłość, samego Siebie, by włączyć człowieka w swoje istnienie, w swój byt, w swoją wieczną miłość. Jednym z przejawów wielkiej, nieskończonej Bożej miłości, posiadającym nie poznaną przez człowieka głębię jest: danie człowiekowi Matki Boga jako Matki również człowieka i danie do ręki człowiekowi Różańca jako otwartych drzwi ku poznaniu Boga i zjednoczeniu z Nim. Człowiek tak do końca nie rozumie, czym jest modlitwa różańcowa. Nie rozumie też, jak wielką łaską jest obdarzony mogąc zwracać się do Maryi – do Matki Boga i ludzi; jak wielką łaską jest obdarzony mogąc iść wraz z Nią drogą ku Bogu, naśladując Jej życie.

Przeżywamy teraz w Kościele miesiąc Różańca św. Właściwie w każdej parafii jest odmawiany Różaniec z większym lub mniejszym zrozumieniem. Jednak bardzo często ludzie traktują Różaniec jako obowiązek, trochę jako magiczny obowiązek – ilość odmówionych tajemnic ma się przełożyć na ilość otrzymanych łask. Ludzie odmawiają Różaniec ustami, nie angażując serca, nie rozumiejąc sensu tej modlitwy. Powiedzieliśmy już, że życie Maryi było złączone z życiem Jezusa. Poprzez Różaniec Maryja wprowadza dusze w życie Jezusa, poprzez swoje Serce wprowadza w zjednoczenie z Jezusem, w samą istotę zjednoczenia duszy z Bogiem. Uczy, Kim jest Bóg, Kim jest Jezus dla duszy, jaka jest miłość Boga do człowieka i pomaga otworzyć się duszy na tę miłość.

Gdy dusza pozwala się tak prowadzić, jej życie zostaje złączone z życiem Jezusa. To zjednoczenie jest zjednoczeniem mistycznym obejmującym nie tylko konkretne życie Jezusa na ziemi, które znamy z Ewangelii. Życie duszy włączone zostaje w aktualne życie Boga, obejmujące sobą cały wszechświat, wszystkie istnienia ludzkie, wielkie zatroskanie losami świata. Dusza zbliża się do Boga poznając Jego miłość. To poznanie może być coraz głębsze. Jaka szkoda, że dusze traktują modlitwę różańcową w sposób bardzo zewnętrzny, bardzo powierzchowny, jednocześnie zastanawiają się nad życiem Świętych, którzy doznawali mistycznych przeżyć. Często dusze zazdroszczą tego Świętym, nie rozumieją, że modlitwa różańcowa może wprowadzić duszę w niezwykłe mistyczne doświadczenie Boga, trzeba tylko otworzyć serce i trzeba: sercem odmawiać tę modlitwę, sercem zanurzać się w kolejne tajemnice, sercem otwierać się na świat duchowy, w który dusza jest wprowadzana odmawiając Różaniec. Czytaj dalej

Przygotujmy się do Święta Świętych Archaniołów

Każdy dzień – kiedy Kościół obchodzi uroczystość, święto, czy też liturgiczne wspomnienie świętej osoby, stworzenia lub też wydarzenia mającego wpływ na Dzieło Zbawienia – jest dniem bardzo ważnym; dniem, w którym Bóg udziela łask i to łask szczególnych, specyficznych, związanych z daną uroczystością, świętem lub wspomnieniem. Dzisiaj również, w przypadające w najbliższy czwartek (29 września) Święto Świętych Archaniołów: Michała, Rafała i Gabriela, chociaż ustanowione przez człowieka – papieża, jednak Bóg respektując to, co przyjmuje cały Kościół pod natchnieniem Ducha Świętego, otwiera wielki skarbiec swego Serca, aby z niego wydobyć cenne dary. Bóg bowiem zawsze dostosowuje dary zarówno do danej uroczystości, jak i do osób, które mają te dary otrzymać, do ich posłania, zadania, które w swoim życiu wypełniają. Czytaj dalej

Nowenna przed Wieczernikiem Ogólnopolskim

Serce NPJKochane Dusze Najmniejsze!

Wieczerniki Ogólnopolskie to szczególne Święto dla wszystkich dusz najmniejszych w naszym kraju. Odbywają się od 2004 roku, gromadząc uczestników wieczerników z Sanktuariów Maryjnych w Czerwińsku, Gietrzwałdzie, Różanymstoku, klasztorów klarysek kapucynek w Szczytnie i Ostrowie oraz parafii w Sątocznie i Mrągowie. Dziełu dusz najmniejszych błogosławił Ojciec Święty Jan Paweł II listem z 2 kwietnia 2004 roku, zawierzając dzieło Matce Bożej Pocieszenia. Kolejne wieczerniki ogólnopolskie odbywały się w różnych, ważnych dla nas miejscach, m.in. w Czerwińsku, Częstochowie, Niepokalanowie, Krakowie-Łagiewnikach, Gietrzwałdzie, Różanymstoku, Ostrowie Wielkopolskim, Białymstoku i Świętej Wodzie, Loretto pod Wyszkowem i in.

Tym razem nasze drogi prowadzą do Mrągowa, gdzie dusze najmniejsze gromadzą się na comiesięcznych wieczernikach od 2015 roku. Termin spotkania jest też nieprzypadkowy. W tych dniach szczególnie czcimy Najświętsze Serce Pana Jezusa i Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny – tak bliskie duchowości dusz najmniejszych, czczone każdym porywem serca w modlitwie aktem miłości: Jezu, Maryjo kocham was, ratujcie dusze! Czytaj dalej

2 lutego – święto dusz najmniejszych

ofiarowanie

Konferencja z archiwum Wspólnoty (rok 2012)

Święto Ofiarowania Pańskiego to dzień ważny dla osób konsekrowanych, szczególnie ważny dla nich, ale również ważnym powinien być dla dusz najmniejszych. Ponieważ dusze najmniejsze również powinny przeżywać ten dzień jako swój dzień – dzień, w którym dusze najmniejsze ofiarowane Bogu świętują, radują się, odnawiają swoje oddanie.

Czym jest takie oddanie duszy Bogu, oddanie swojego życia, wszystkiego?

Czytaj dalej

Pamiętajmy o Godzinie Łaski

niepokalanaKolejny już raz Bóg w Godzinę Łaski dla świata (8 grudnia w południe) pragnie otworzyć nad nami Niebo, by z wielkiej szczodrobliwości swego Serca, wylać na nas morze błogosławieństw, ocean łask, by popłynęła rzeka Bożej Miłości. Ta Godzina Łaski jest przejawem Bożego Miłosierdzia, bowiem patrząc na ziemię z wielką troską, widzi On ogromną potrzebę ratowania ludzi od wiecznego potępienia, w które coraz więcej dusz daje się wciągnąć. Miłym Sercu Niepokalanie Poczętej NMP jest widok Jej dzieci, które z wielką ufnością i wiarą oraz nadzieją w sercu, modlą się do Matki o potrzebne łaski. Cieszy Ją nasza postawa modlitwy, świadcząca o naszym zatroskaniu nad losami dusz, jest wyrazem pewnej dojrzałości wiary i świadomości naszego powołania jako Wspólnoty.

Pamiętajmy zatem o tej modlitwie w intencji ratowania dusz, w intencji zwycięstwa Miłości Bożego Serca w sercach ludzkich. Pamiętajmy o całym Kościele, otoczmy modlitwą Papieża i całe duchowieństwo, módlmy się w intencji dusz wybranych, w sposób szczególnie namaszczonych do prowadzenia w Kościele dzieł odnowy, módlmy się w intencji wszystkich dusz konsekrowanych, dusz poświęconych Bogu. Jakże one potrzebują wsparcia modlitewnego. One stają się modlitwą za Kościół, ale i Kościół musi je wspierać swoją modlitwą. Pamiętajmy, by w tej Godzinie oddać się pod prowadzenie Niepokalanej, niejako stając się od nowa Jej niewolnikami, Jej sługami. Wówczas Ona traktować nas będzie jako najukochańsze swoje dzieci i błogosławić nieustannie. Czytaj dalej

Czas szczególnego przygotowania się na przyjście naszego Pana – Jezusa Chrystusa – w Tajemnicy Wcielenia.

adwent 2W trwającym już od tygodnia czasie Adwentu doświadczamy wszyscy, jak wielką wartością dla nas, chrześcijan, jest modlitwa. Można ją przeżywać jako pełne szczęścia spotkanie w zjednoczeniu z naszym Panem, Jezusem Chrystusem. To podczas modlitwy doświadczamy, jak Boża łaska – Jego pokój i miłość – wypełnia nasze serca, co z kolei przynosi niepojęte łaski, które modlących się czynią dobrymi i radosnymi dziećmi Boga i Jego Matki. Modlitwa zatem w tym niespokojnym świecie staje się ostoją pokoju, a modlący się – jego apostołami, gotowymi nieść pokój tam, gdzie go brakuje. Módlmy się więc z zapałem, niosąc razem z Maryją całemu światu radość i miłość. Niosąc światu Jezusa, który do nas przychodzi.

W czasie rozpoczętego Adwentu nie zapominajmy też, jak ważne jest stałe oczyszczanie swojego sera. Pamiętajmy, że ten okres liturgiczny to czas łaski dany przez Ojca Niebieskiego, aby przygotować się na narodzenie wielkiej Miłości w naszych sercach. Czytaj dalej