Narodzie Mój! Umiłowany Mój ludu! Wybrałem cię, bo przez wieki byłeś Mi wierny. Bo ukochałeś Matkę Moją i czciłeś Ją jako swoją Panią, Hetmankę, Królową. Bo z twego łona wyszło wielu świętych. Bo w tobie znalazłem żywą wiarę, oddanie i umiłowanie prawdy. Bo z ciebie wyszedł ten, który przeprowadził Kościół Mój w nowe tysiąclecie, a który w sposób szczególny odznaczył się w tych czasach miłością do Boga, cierpieniem dla Niego, umiłowaniem każdego bez względu na przekonania, rasę, kolor skóry. To On, Jan Paweł II pokazał ludziom na całym świecie, że można kochać Boga jawnie, żyć Nim i nie wstydzić się Go i być przy tym wielkim człowiekiem. Teraz ten Papież, który wyniósł na ołtarze tylu świętych, sam będąc również świętym, wstawia się za wami. To On wyprosił wam wydłużenie czasu łaski. On wraz z Matką Moją, której jest umiłowanym synem, stale oręduje za wami, wypraszając nowe łaski. Dzieci Moje. Moje ramiona rozpostarte na Krzyżu mdleją. Moje nogi przybite do Krzyża drętwieją. Serce Moje nie ma sił pracować tak długo umęczone ciągłymi razami, jakie Mi zadajecie. Miłuję was dzieci Moje, nad miarę. Miłuję was dzieci Moje, miłością iście szaleńczą. Umiłowałem was po sam Krzyż. A wy karmicie Mnie goryczą obojętności, piołunem odrzucenia, ostem nienawiści. Wy dzieci Moje chłoszczecie Mnie słowem złośliwym, smagacie kłamstwem, uderzacie pozorami dobra, pod którym kryje się zło. Na Moją miłość odpowiadacie sprytną mową, w której ukryte są kłamstwa, pod waszym uśmiechem kryje się napięcie, a wasz wzrok ucieka gdzieś, gdy patrzę na was.Czytaj więcej i drukuj>>