Powiedz duszom, że jestem lekarzem dusz. Że jestem pełen miłosierdzia. Że Moim przymiotem jest dobroć i łagodność, wyrozumiałość i delikatność. Powiedz duszom, że jeśli któraś z ufnością zwróci się do Mojego Boskiego Miłosierdzia, to zaleję ją nim tysiąckroć więcej niż stanowi jej wina. Powiedz również, że duszę, która zbliża się do Mnie z ufnością zalewam ogromem łask i obdarzam miłością o wiele większą niż przed jej upadkiem. Powiedz, że czuły jestem jak matka, którą wzrusza widok dziecka uciekającego się do niej po upadku, płaczącego i smutnego. Ja tulę wtedy jako ta matka, duszę biedną, Ja opatruję obolałe miejsca, pieszczę i pieszczotami staram się zanurzyć w niepamięci jej upadki i ból. Całuję ją, a Moje pocałunki są balsamem na cierpienie związane z grzechem. Ja biorę w ramiona, kołyszę, tulę i pieszczę. Jestem, dusze Moje, jak matka czuły i wyrozumiały, jak ojciec kochający i opiekuńczy. Jestem Ojcem Miłosiernym, a miłosierdzie jest Moim przymiotem. Niech nikt się nie lęka zwracać do Mojego miłosierdzia. Niech z ufnością podchodzi do Mnie, a Ja przyjmę go jako Ojciec Miłosierny swego syna, swą córkę umiłowaną. Niech rzuci się w Moje otwarte ramiona ufnie i niech wyzna swoje ciężary, niech wypłacze swój ból i cierpienie. Ja pocieszę, utulę i obdarzę łaską przebaczenia, pokojem ducha, miłością serca, radością duszy. Podaruję tej duszy nowe życie, życie w miłości i pouczę ją jak dalej żyć, aby zachować w sobie nowe życie, Boską miłość i pokój Boży. Och, dusze. Nie lękajcie się przychodzić do Mnie, bo Miłosierdziem jestem i obdarzam nim hojnie każdego, kto tylko się do Mnie zwróci. Błogosławię was, Moje dusze. Szczególnie błogosławię te, które zalęknione jeszcze wahają się, co do przyjścia do Mnie. Udzielam wam błogosławieństwa pokoju duszy i odwagi serca, abyście odrzuciwszy obawy przyszły do przebogatego zdroju miłosierdzia. Bóg Miłosierny.