Ja córeczko, gdy zamykana jest Kaplica, klękam przed Synem Moim i płaczę. To Moja modlitwa. Każda łza, to kolejna troska. To kolejny ból Mego Serca. Tyle spraw bolesnych nagromadziło się w narodzie Moim. Całą noc klęczę u stóp Krzyża i przedstawiam Synowi Mojemu swoje cierpienie. Proszę za was, za Mój naród, który tak umiłowałam, ale i który umiłował Mój Syn. Wstawiam się w sprawach trudnych, błagam o litość dla biednych i przeżywających dramaty. Proszę o miłosierdzie dla grzeszników i dar mądrości dla wszystkich Polaków. Szczególnie tych, co trzymają w swych dłoniach władzę. Boleję bardzo nad narodem Moim, bo choć wiele w nim dusz prawdziwie Mi oddanych, jednak za dużo jest grzechu, zbyt wielu odeszło od Boga, tyle dusz nie przestrzega przykazań. Wszystko to stanowi Moją boleść, którą dzielę z Synem. Będę, córeczko, modlić się razem z wami pielgrzymującymi tu na Jasną Górę o powrót do wiary w Boga, o ponowne uznanie wartości religijnych, przykazań Bożych, o świętość rodzin, miłość w tych rodzinach, o rozkwit miłości w sercach ludzkich w całej Polsce, o rozwój Wieczerników, o kapłanów zaangażowanych w Dzieło, o wiernych oddanych temu Dziełu, o wiarę, nadzieję i miłość w sercach wiernych. Nade wszystko – o przyjęcie przez waszą Wspólnotę, przez członków waszej Wspólnoty, powołania: bycia ofiarą za dusze, za Kościół, za Dzieło. Niech Duch Święty nadal prowadzi was. Niech serca wasze otwierają się na Jego działanie. Niech Go słuchają i wykonują Jego polecenia. Niech Krew Mojego Syna obmywa was nieustannie, oczyszcza, uzdrawia i umacnia. Błogosławię was. dzieci Moje i trwam razem z wami tu na Jasnej Górze na modlitwie do Boga Ojca za Ojczyznę, za Wspólnotę, za wasze rodziny. Matka Boża.