W dniach 11 i 12 marca podjęliśmy kolejną pielgrzymkę zaplanowaną na Rok Miłosierdzia. Tym razem celem naszego wspólnotowego pielgrzymowania było Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku, klasztor Sióstr Jezusa Miłosiernego (Izba Pamięci bł. ks. Michała Sopoćko) w Białymstoku, Sanktuarium Maryjne w Różanymstoku oraz kościół św. Antoniego w Sokółce. Podczas tego bogatego programu pielgrzymkowego rozważaliśmy tajemnicę Miłosierdzia Bożego i wypraszaliśmy potrzebne łaski nam samym, naszym rodzinom, parafiom, wspólnotom i całemu Kościołowi. Dziękujemy wszystkim uczestnikom pielgrzymki i wszystkim wiernym uczestniczącym w naszych modlitewno-ewangelizacyjnych spotkaniach za dar, tak bardzo potrzebnej wspólnej modlitwy.

Rozważanie

Boże miłosierdzie jest największym i najwspanialszym przymiotem Boga. Bóg objawiał je od samego początku stworzenia człowieka. Przejawem miłosierdzia jest wysłanie Syna na ziemię jako odpowiedź Boga na grzech. Wszystko, co czynił Jezus, chodząc po ziemi było objawianiem się Bożego miłosierdzia i Bożej miłości wobec człowieka. To, czego dokonał Jezus na Krzyżu jest miłością i miłosierdziem. Zrodzenie Kościoła na Krzyżu jest wspaniałym przejawem Bożego miłosierdzia wobec każdego z nas. Wszystko, co dzieje się w Kościele, całe życie Kościoła, to przejaw Bożego miłosierdzia. Każda dusza korzysta z Bożego miłosierdzia w Kościele. Wszystkie sakramenty to objawiająca się miłość i Boże miłosierdzie. Jezus nieustannie obecny w Kościele – to Boże miłosierdzie. Sama obecność Jezusa, Jego przyjście na świat, Jego obecność w Kościele teraz – to Boże miłosierdzie.

Jednak Bóg widząc, co dzieje się współcześnie, jak bardzo daleko człowiek odszedł od Boga, postanowił w sposób szczególny objawić swoje miłosierdzie każdej duszy. Papież pod natchnieniem Ducha Świętego ustanowił Rok Miłosierdzia, bowiem Bóg zapragnął dotrzeć do każdego z nas ze swoim miłosierdziem. W ten sposób można powiedzieć, że Jezus szczególnie uobecnia się w tym roku – uobecnia się w życiu Kościoła i w życiu każdej duszy. Bóg rozlewa łaski na wszystkie dusze. Łaski te płyną nieustannie bez względu na to, czy człowiek otwiera swoje serce czy też nie. Bóg pragnie poprzez te łaski przywrócić każdą duszę do życia. Pragnie objawiać każdej duszy swoją miłość, aby żadna nie lękała się Boga, ale by widząc nieskończoną, wspaniałą miłość Boga rozpoczęła nowe życie – by przyjęła tę miłość, żyła miłością Boga i aby mogła być szczęśliwą. Tak jak w czasach, gdy Jezus chodził po ziemi, objawiał Boże miłosierdzie wobec wszystkich pochylając się nad każdym ludzkim cierpieniem – czy to fizycznym, duchowym, czy psychicznym – tak i teraz Bóg posłał swojego Syna, by pochylał się nad każdą duszą, nad każdym człowiekiem i objawiał Boże miłosierdzie wobec ludzkiego cierpienia.

Człowiek nie zdaje sobie sprawy, jakie wspaniałe łaski czekają na każdego, kto otworzy swoje serce. Jezus nie stracił swojej mocy, On jest Bogiem, w Nim jest nieustannie moc uzdrawiania, pocieszania, wskrzeszania, moc odradzania. Właśnie z tymi łaskami w Roku Miłosierdzia Bóg przychodzi do każdego z nas – z łaską uzdrowienia z cierpienia fizycznego lub uzdrowienia duszy, z uzdrowieniem psychiki, relacji między ludźmi. Bóg poprzez swojego Syna pochyla się nad każdym z nas. Szkoda, że człowiek żyjąc własnym życiem nie zastanawia się nad błogosławieństwem tego Roku. Każda pielgrzymka, szczególnie organizowana w Roku Miłosierdzia, jest obdarzona wieloma łaskami. I tak należy traktować również tę pielgrzymkę, jako czas niezwykłej łaski dla każdego z nas, dla naszych rodzin, dla bliskich i znajomych, którzy łączą się z nami duchowo. Potraktujmy ten czas (nie tylko pobyt duszy u celu podróży, ale całą podróż, również samą jazdę), jako czas łaski; czas przebywania w obecności Jezusa Miłosiernego, który pochyla się właśnie nad tobą, aby okazać ci swoje miłosierdzie, aby pocieszyć ciebie, aby ciebie uzdrowić.

Spróbuj wzbudzić w sobie wiarę w Jego Wszechmoc. Nie zaprzeczaj Jego wszechmocy. On teraz uzdrawia, On teraz pociesza, On teraz naprawia relacje miedzy ludźmi. On czyni to teraz. Jeśli zagłębisz się w swoje serce spotkasz się tam z Bogiem, bo On stworzył twoją duszę na swoje mieszkanie. Uczynił swoją świątynią, abyś mógł spotykać się w niej z Nim. Abyś nie musiał Go szukać daleko, ale byś mógł zawsze, w każdym momencie przebywać w Jego obecności. Więc wejdź w swoją duszę, przywitaj Go i przebywaj w Jego obecności. Nie czekaj aż dojedziesz do celu pielgrzymki, nie czekaj do godziny 17.00 aż rozpocznie się Msza św., nie czekaj na spotkanie z Jezusem w Komunii św., skoro możesz już teraz spotkać się z Nim i rozmawiać. Już teraz możesz Mu ofiarować wszystko, powierzyć Mu każdy swój smutek i każdą swoją radość. Już teraz możesz podziękować Mu i uwielbić Go w Jego miłosierdziu, które już teraz zlewa On na ciebie. Proś też Ducha Świętego, aby wzmocnił twoją ufność i wiarę. Poprzez akt woli wyrażaj swoje pragnienie spotkania z Bogiem, pragnienie powierzenia Mu swego życia, przyjęcia wszystkich łask, które przygotował, pragnienie przyjęcia Jego błogosławieństwa. Niech czas, który już się zaczął twoje serce przyjmie, jako czas błogosławiony, czas przebywania z Jezusem Miłosiernym. Uwierz, że tak jak 2000 lat temu, tak i teraz Jezus chodzi po ziemi, żyje w sercach ludzkich. Przychodzi ze swoim miłosierdziem, leczy, pociesza i wskrzesza.