Niedziela Palmowa w Naszym Domu

1„Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”. Co mogą oznaczać słowa Jezusa, wprawdzie wypowiedziane 2000 lat temu, ale aktualne do dzisiaj i szczególnie skierowane do nas.? Bóg chciałby, abyśmy usłyszeli te słowa we własnych sercach: „Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą”. Są swego rodzaju wymówką, jaką czyni Bóg współcześnie żyjącym. Jednocześnie są ostrzeżeniem zarówno dla współczesnych faryzeuszy, jak i współczesnych wierzących. Jezus wyraźnie pokazuje, czego oczekuje od nas – ludzi wierzących, od nas – dusz najmniejszych. Mamy jasno, otwarcie, odważnie wyznawać swoją wiarę. Nasza wiara ma być radosnym wołaniem: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach.” To nie może być zalęknione, ukryte, ciche, ale głośne, pełne uwielbienia i triumfu: „Hosanna Synowi Dawida! Hosanna na wysokościach!”

Niedziela Palmowa

Czytaj więcej:

Rekolekcje we wspólnocie dusz najmniejszych

uczynki malyW ostatnim tygodniu. Wielkiego Postu zapraszamy na Rekolekcje dla dusz najmniejszych. Trwać one będą już od poniedziałku (14 kwietnia) do środy (16 kwietnia) w kaplicy naszego Domu – Centrum, w Olsztynie, przy ul. Hozjusza 2c.
Program dnia codziennie taki sam:

  • godz. 18.15 – Różaniec
  •  godz. 19.00  Eucharystia z nauką rekolekcyjną

Rekolekcje poprowadzi kapelan wspólnoty, ks. Sławomir Brewczyński.

Zapraszamy!

Palmy Wielkanocne

palmyW minionym tygodniu w naszym Domu – Centrum w Olsztynie odbywały się warsztaty robienia palm wielkanocnych. Nasze siostry, Janinka, Grażynka, Alinka i Jagoda pod uważnym okiem Doroty przygotowały małe cudeńka, które – mamy nadzieję – trafią do domów dusz maleńkich a także naszych przyjaciół.

Palmy będą rozprowadzane na naszych Wieczernikach. Można także zgłaszać się po nie do Centrum w Olsztynie.

A gdyby ktoś jeszcze chciał wykonać dla siebie, czy kogoś bliskiego taką palmę, zapraszamy do naszego Domu w Olsztynie od poniedziałku, 7 kwietnia do samej Niedzieli Palmowej.

Pierwsze Wieczerniki Wielkopostne

Wieczernik WLKPW pierwszą sobotę Wielkiego Postu, dusze najmniejsze uczestniczyły w dwóch Wieczernikach Modlitwy – w Różanymstoku i w Gietrzwałdzie.
W Różanymstoku Wieczernik był poprzedzony dniem skupienia prowadzonym przez kapelana Wspólnoty, księdza Sławomira. Rozpoczął się nabożeństwem Drogi Krzyżowej. Uczestnicy pochylili się nad pytaniem: Czym dusze wybrane ranią Jezusa? Natomiast podczas Eucharystii zastanawiali się, czy w swoich planach uwzględniają wolę i plany Boga.
Dzień skupienia zakończyła, trwająca do północy adoracja Najświętszego Sakramentu.
Sobotni Wieczernik Modlitwy otworzył nasze serca na to, jak przeżywać Wielki Post. Pomocnym w tym była wygłoszona przez ks. Zygmunta Wolanina, kapłana z Różanegostoku, homilia stawiająca uczestnikom pytanie: czym jest pokuta?
Muzycznie pomagał przeżywać owocnie ten czas modlitwy i zadumy Andrzej, któremu bardzo dziękujemy.
Wieczernik w Gietrzwałdzie poprowadził ks. Marek Szymborski, proboszcz ze Starych Jabłonek. I tu także poprzez rozważania różańcowe, adorację Najświętszego Sakramentu i Eucharystię wraz z homilią wygłoszoną przez ks. Marka uczestnicy zastanawiali się, jak najlepiej przeżyć Wielki Post, by nie zmarnować tego czasu łaski. Gietrzwałdzki Wieczernik zakończyło nabożeństwo Drogi Krzyżowej. Posługi muzycznej podjął się Piotr z zespołem Najmniejsi z Warszawy.
Wszystkim, którzy pomogli zorganizować, poprowadzić i przeżyć ten piękny czas modlitwy serdecznie dziękujemy.
Kolejny wielkopostny Wieczernik już w najbliższy czwartek w Szczytnie.
Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy. Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze!

Nowenna do Świętego Józefa

Za: https://www.swietyjozef.kalisz.pl…>>

sw_jozefDzień I – 10 marca
Patron i wzór narzeczonych

Rozważanie

Świętemu Józefowi Bóg objawił przez anioła tajemnicę przyjścia Syna Bożego na świat. Posłuszny natchnieniu Bożemu św. Józef przyjął pod swój dach Maryję, będącą w stanie błogosławionym. Przez to dał schronienie samemu Jezusowi — Odkupicielowi świata, którego Maryja pod swym sercem wniosła do jego domu.

Polećmy Bogu i opiece św. Józefa wszystkich narzeczonych oraz tych, którzy mają zamiar założyć rodzinę.

Modlitwa nowenny

Prosimy Cię, Boże, przez zasługi św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Bożej Rodzicielki i Opiekuna Świętej Rodziny, pobłogosław narzeczonym, którzy pragną założyć ognisko rodzinne. Napełnij ich serca duchem miłości, ofiary oraz pobożności. Podejmując się tego zadania, niech to uczynią według wzoru św. Józefa, składając z ufnością przyszłość powstającej rodziny w miłujące ręce Boga. Św. Józefie, zamieszkaj w ich domu wraz z Jezusem i Maryją.
Amen.

Litania do św. Józefa
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Św. Józefie, Patronie narzeczonych, módl się za nami.

Dzień 2  Dzień 3  Dzień 4  Dzień 5  Dzień 6  Dzień 7  Dzień 8  Dzień 9  Zakończenie

Słowo Księdza Sławomira na Wielki Post 2025

Kaplica DDN OlsztynDrogie dusze najmniejsze, stajemy a progu Wielkiego Postu. Liturgia dzisiejsza przygotowuje nas odpowiednio, byśmy spojrzeli na Wielki Post jako na czas upragniony. Bardzo często w homiliach na Środę Popielcową porusza się przede wszystkim Ewangelię mówiącą dziś o trzech danych nam środkach uświęcenia, jakim są post, modlitwa i jałmużna, oraz to jak poprzez nie możemy zbliżyć się do Większej Łaski.

Często zwraca się uwagę na to czym ma być ta pokuta: że ma być ona w ukryciu, jak słyszymy w Ewangelii, że ma być prawdziwym nawróceniem serca, jak mówił prorok Joel, że mamy rozdzierać serce a nie szaty. Dla nas, dla dusz najmniejszych, szczególnie wybrzmiewają słowa listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian z drugiego czytania. Widzę w nich bardzo mocno akt miłości, którym mamy żyć: Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia. Nie gdzieś, kiedyś ale teraz. Tak jak my trwając w akcie miłości Jezu, Maryjo, kocham was, ratujcie dusze! otwieramy się na to zbawienie. Czym jest nasze trwanie w akcie miłości? Poucza nas o tym święty Paweł mówiąc: w imieniu Chrystusa Jezusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego. W Imię Jezusa i w Imię Maryi. Jezu, Maryjo, kocham was, ratujcie dusze! To Bóg zbawia. Ale to Bóg zaprasza nas do tego posłannictwa, do posłannictwa jakim jest ratowanie dusz, zbawianie dusz. On, który grzechem uczynił tego który nie znał grzechu abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. Możemy być Bożą sprawiedliwością, ale i Bożym miłosierdziem.  A żeby stać się sprawiedliwością potrzeba ofiary, ofiary która wynagradza. Więcej…>>

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA NA WIELKI POST 2025

post2Podążajmy razem w nadziei 

Drodzy Bracia i Siostry!

Z pokutnym znakiem popiołu na głowie, z wiarą i nadzieją rozpoczynamy doroczną pielgrzymkę Wielkiego Postu. Kościół, matka i nauczycielka, zaprasza nas do przygotowania naszych serc i otwarcia się na Bożą łaskę, abyśmy mogli z wielką radością świętować paschalny triumf Chrystusa Pana nad grzechem i śmiercią, jak wołał św. Paweł: „Zwycięstwo pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?” ( 1 Kor 15, 54-55). Istotnie, Jezus Chrystus, umarły i zmartwychwstały, jest centrum naszej wiary i gwarantem naszej nadziei na spełnienie wielkiej obietnicy Ojca, która już się urzeczywistniła w Nim, Jego umiłowanym Synu: obietnicy życia wiecznego (por. J 10, 28; 17, 3) [1] .

W tym Wielkim Poście, ubogaconym łaską Roku Jubileuszowego, chciałbym zaproponować wam kilka refleksji na temat znaczenia wspólnego podążania w nadziei, i odkrywanie wezwań do nawrócenia, które Boże miłosierdzie kieruje do nas wszystkich, jako do osób oraz jako do wspólnoty. Więcej…>>

Rozpoczynamy kolejny Wielki Post

malyDrogie dusze najmniejsze! Rozpoczynamy kolejny Wielki Post. Kojarzy się on nam z uczestnictwem w drodze krzyżowej i gorzkich żalach, rozważaniem Męki Pańskiej, sama środa popielcowa także z posypaniem głowy popiołem. Są to znaki i praktyki pokutne, narzędzia, które mają pomóc nam na nowo poruszyć nasze serca. A wołanie „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” – przypomina nam, że Wielki Post jest przede wszystkim czasem nawrócenia.

Na dobre przeżywanie tego czasu podrzucamy wam kilka myśli z archiwum naszej wspólnoty z 30 września 2016r.:

„Jeśli się nie odmienicie…” (Mt 18,1). Zauważmy, że Jezus mówi te słowa do nas: Jeśli się nie odmienicie… Ten sposób mówienia oznacza, że potrzebujemy przemiany. Jezus nie mówi do nas jako do dusz już przemienionych, ale mówi do nas jako do tych, którzy potrzebują przemiany. Czytaj dalej

Co jest krzyżem naszej codzienności?

SątocznoW drugi dzień Wielkiego Postu spotkaliśmy się na wspólnej wieczernikowej modlitwie w Sątocznie, w parafii Chrystusa Króla.

Okres liturgiczny, który rozpoczęliśmy, jest bardzo piękny i wyjątkowy. W pierwszym czytaniu tego dnia – z Księgi Powtórzonego Prawa (30, 15-20) – Bóg powiedział do ludu: „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście”. Człowiek może wybrać. Jeśli chce, może wybrać to co, oferuje mu Bóg. I dziś też Bóg mówi – jeśli chcesz, możesz pójść drogą, którą Ja poszedłem, czyli drogą niesienia krzyża.

Co jest krzyżem naszej codzienności? Choroba, cierpienie bliskich, niezbyt przyjemni sąsiedzi… Trzeba  prosić Boga, aby dał nam odwagę nieść ten krzyż, żebyśmy mogli pójść za Chrystusem, który oddał za nas życie. Cierpiał, ale i zmartwychwstał. I to jest najistotniejsze, bo gdybyśmy zatrzymali się tylko i wyłącznie na męce Pana Jezusa,  nie miałoby sensu nasze uczestniczenie w Eucharystii. Chrystus nie mówi tylko o śmierci, ale także o zmartwychwstaniu. Kiedy przyjmujemy Komunię Świętą, przyjmujemy Zmartwychwstałego Chrystusa. Czytaj dalej

Pustynia i krzyż. List na Wielki Post 2020

popielecDrogie Dusze Najmniejsze. Jakiś czas temu jedna z Dusz Najmniejszych zachęciła mnie do napisania kilku słów do wspólnoty na naszą stronę. Pomyślałem, że dobrą okazją będzie właśnie środa popielcowa.

Pan Bóg daje nam rozpocząć kolejny Wielki Post, czterdziestodniowe rekolekcje. Rok liturgiczny ma to do siebie, że zatacza koło. Wracamy do tych samych miejsc, zdarzeń, świąt, fragmentów Ewangelii, myśli, czasem nawet kazań i konferencji, praktyk pobożnych.  Powroty są ważne.  Ale nigdy to już nie jest to samo miejsce, to samo zdarzenie. Bo i my już nie jesteśmy tacy sami. Nawet te same słowa za każdym razem odczytujemy już nieco inaczej, co innego zwraca uwagę, inaczej dźwięczy w uchu, zapada w serce. Wraz Panem Jezusem udajmy się na pustynię, gdzie Bóg będzie mówił do naszego serca (por. Oz 2, 16). Pustynia wyróżnia się prostotą i ciszą.  Pustynia nie jest martwa. Pełna jest życia. Tyle że rośliny, zwierzęta i ludzie pustyni uczą się jak niewiele potrzeba. Jak róża jerychońska, niewielka i niepozorna roślinka, której by otworzyła swój kielich wystarczy kropla rosy. Pustynia to cisza. I ciszy nam potrzeba. Czytaj dalej