Przepiękne, cudowne są tajemnice Boże, a szczególnie Boża obecność. Rozważajmy ją, często powracajmy do niej. W swojej codzienności, cokolwiek robimy, choć jedną myślą starajmy się znowu skierować ku Bogu i otworzyć się na Jego obecność. Ta Obecność będzie naszym umocnieniem, siłą. Będzie sprawiać, że znowu nasze serca powrócą, znowu się rozradują, znowu nabiorą ufności, będą wierzyć, znowu będą miały siły kochać. Podziękujmy Bogu za dar Jego obecności; za to, że zaprasza do tej Obecności dusze tak małe, zaprasza każdego człowieka. Choć człowiek jest niczym, to jednak Bóg umiejscawia go w Sobie, w swoim wnętrzu. Otacza Sobą i pozwala żyć w Nim. Nie dość na tym, Bóg szuka człowieka, woła, tęskni za człowiekiem.

Obdarowywanie obecnością jest czynione z wielką obfitością. Chociaż Bóg nikogo i niczego nie potrzebuje i mógłby człowieka osadzić w swojej obecności i pozostawić, to jednak On w nadmiarze swojej miłości zabiega o człowieka, o jego serce, duszę. Nieustannie próbuje dotrzeć do wnętrza każdego człowieka, nieustannie zapewnia o miłości swojej. Chce, aby człowiek przejrzał, aby nie był ślepy i głuchy. Obecność Boga jest czynna. Bóg nie pozostaje bierny, nie jest jak zimna ściana, którą widzisz przed sobą. Bóg jest żywy, kochający, w związku z tym stale, ciągle, nieustannie przychodzi do twego serca. W różny sposób pociąga twoje serce, pragnie, abyś uwierzył miłości, abyś mógł jej doświadczać, abyś zaczął żyć miłością. Bóg wie, że tylko to nadaje sens ludzkiemu istnieniu i tylko wtedy człowiek może być szczęśliwy. Czytaj dalej →

My jesteśmy takimi duszami, które spotkały Boga i które pragną żyć z Bogiem. Dlatego starajmy się uświadamiać sobie zawsze, iż Bóg obecny jest nieustannie pośród nas, jest obecny w nas. Życie Jego cudowną, wspaniałą obecnością sprawia, że dusza zupełnie inaczej doświadcza swojej codzienności. Dlatego dzisiaj spróbujmy jeszcze raz otworzyć swoje serca na Boga, spróbujmy przyjąć tę wspaniałą rzeczywistość, w której każdego z nas umieścił Bóg.

Nikt z nas nie żyje w próżni, ale każdy zanurzony jest w Duchu i każdy z nas porusza się w Duchu. Gdy oddychamy, oddychamy Duchem. Gdy otwieramy swoje dusze, Duch Boży jeszcze bardziej nas przenika i prowadzi. Gdy otwieramy nasze myśli na Boga, to On przenika je i nas prowadzi. Boża obecność jest jeszcze czymś więcej – to nieustanna Obecność, która ciągle towarzyszy nam w każdej sytuacji, każdego dnia. Boża obecność przenikając te sytuacje sprawia, że mogą one stawać się dla nas drogą zjednoczenia z Bogiem, gdy przyjmiemy je, gdy je zaakceptujemy, gdy otworzymy się na obecność Boga, na miłość przenikającą wszystko. Bowiem nieustannie wszystko przeniknięte jest miłością. Istnienie czegokolwiek możliwe jest tylko dzięki temu, iż miłość przenika. Cokolwiek nie byłoby przeniknięte Bożą miłością, przestałoby istnieć. Zniknęłoby. Tu nie tylko chodzi o człowieka, czy inne istoty duchowe, ale wszystko zniknęłoby. Patrząc na to w ten sposób, można zobaczyć, że wszystko jest wyrazem Bożej miłości i wszystko jest dobrem danym dla nas, abyśmy mogli dążyć ku Bogu, ku zjednoczeniu.

Boża obecność jest jeszcze czymś więcej. On już nie żyje obok nas. My żyjemy w Nim, a On żyje w nas – to już jest jakaś forma zjednoczenia. To już Duch Boży i dusza przenikają się. Już nie można oddzielić i powiedzieć: tu jest Duch, a tu jest dusza, ponieważ są już jedno. Takiej obecności możemy w sposób szczególny doświadczyć w Eucharystii. Warto otwierać swoje serce na działanie Ducha podczas Mszy św., aby pozwolić Bogu na objawianie naszym sercom tajemnic Bożych – objawianie, czym jest Eucharystia, co dokonuje się podczas Niej. Szczególnie, aby doświadczyć obecności Boga najpierw w Jego Słowie i wniknąć w to Słowo, a jednocześnie pozwolić Słowu wniknąć w nas, byśmy znowu stali się jedno i by Słowo w nas żyło, stając się naszym życiem. My byśmy mogli zrozumieć to Słowo i odnaleźć je w konkretnych sytuacjach w swoim życiu. A potem otwierajmy swoje serca, swoje dusze na niezwykłą tajemnicę Przeistoczenia – przyjścia Boga w widzialnej postaci, aby została objawiona nam niezwykła tajemnica Ofiary Jezusa, która zbawia, ratując ludzkość. Ale w tym wszystkim, abyśmy otworzyli się na cudowną tajemnicę miłości. Ten, kto tę tajemnicę poznał, żyje w radości i już nic nie jest w stanie go zasmucić, załamać, bo on poznał tajemnice miłości. Sam Bóg umarł za niego, aby dać mu życie. I potem znowu otwierajmy swoje serce, aby przyjąć samego Boga i by stało się ciałem cudowne zjednoczenie Stwórcy ze stworzeniem, abyśmy mogli już przebywać w Niebie. Aby Niebo było w nas, a my byśmy – tak jak Święci – mogli być przez ten moment zjednoczeni z Bogiem, przebóstwieni, święci; mocą Bożą święci. Czytaj dalej →