11 paŸdziernika 2012 r., weszliśmy w Rok Wiary. Został on otwarty w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się w uroczystość Naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, 24 listopada 2013 roku. 11 paŸdziernika 2012 r. upłynęło także dwadzieścia lat od opublikowania Katechizmu Kościoła Katolickiego, tekstu promulgowanego przez błogosławionego papieża Jana Pawła II, aby ukazać wszystkim wiernym siłę i piękno wiary. Rok ten będzię i dla naszej Wspólnoty dobrą okazją do wprowadzenia w czas szczególnej refleksji i ponownego odkrycia wiary. Zapraszamy wszystkich uczestników naszych modlitewnych spotkań do wspólnego wkroczenia w rozpoczęty Rok Łaski. Będzie to miało miejsce na najbliższych dniach skupienia i wieczernikach.
Już jutro, w piątek zapraszamy na dzień skupienia do Gietrzwałdu, w najbliższą sobotę natomiast na Wieczernik Modlitwy organizowany w sanktuariach maryjnych w Gietrzwałdzie i w Różanymstoku. Początek spotkania w piątek o godz. 18:00. W sobotę w Gietrzwałdzie początek wieczernika o godz. 10:00, w Różanymstoku o godz. 10:30. Zapraszamy również na kolejny Wieczernik Modlitwy do Ostrowa Wielkopolskiego, odbędzie się on w najbliższy poniedzialek, tj. 22 paŸdziernika br., początek o godz. 19:00.

  Zaproszenie do Ziemi świętej
Korzenie Kościoła tkwią daleko, głęboko w Starym Testamencie, w historii narodu wybranego. A jest to historia życia z Bogiem, historia uczenia się jak żyć i wierzyć. Zatem, aby zrozumieć w pełni swoją wiarę dobrze jest sięgać do korzeni, by z tych korzeni zaczerpnąć mądrość, by doświadczyć tak ważnej podstawy, mocnej podstawy, na której można stanąć i z której można wzrastać. Człowiek, który traci pamięć, nie zna swojej przeszłości, swoich korzeni, rodziny; to człowiek niejako zawieszony w próżni. Człowiek, który nie zna swojej tożsamości, nie wie kim jest, to nieszczęśliwy człowiek, który nie ma podstawy, od której mógłby się odbić, by piąć się w górę, by się rozwijać, wzrastać. Warto zaczerpnąć u samych korzeni tej mądrości wiary, by nasza wiara się umocniła, by zrozumieć tajemnicę wiary, by poznać Boga, by lepiej zrozumieć relacje pomiędzy Bogiem a człowiekiem, Bogiem a duszą wybraną.
Stąd zaproszenie do Ziemi świętej od samego Jezusa, byśmy mogli otworzyć się na zrozumienie samych siebie i swojej wiary oraz relacji swojej z Bogiem. Stąd to zaproszenie do tego, byśmy lepiej poznali i uwierzyli.
Zapraszamy Was, by w tym Roku Wiary każdy z was poprzez między innymi tę pielgrzymkę mógł prawdziwie pogłębić swoje życie z Bogiem, by mógł umocnić swoją wiarę, byście mogli powiedzieć: tak, wierzę w Ciebie Boże!, by te słowa wychodziły z głębi waszych serc, by były wypowiadane z wielką pewnością, byście w sobie poczuli ten pień; sięgając do korzeni, byście doświadczyli w sobie mocy swojej wiary, która wyrośnie niczym wielkie drzewo, będzie mocne i przyniesie owoce rodząc kolejne rośliny. Proszę, byście swoje serca zaczęli przygotowywać do tej pielgrzymki. Błogosławię was w tych przygotowaniach – W imię Ojca i Syna, i Ducha świętego. Amen.

  Nasza Wspólnota w tych dniach trwa w dziękczynieniu za kolejne znaki Bożej Miłości, które każdy z nas mógł dostrzec podczas naszej wspólnotowej pielgrzymki. Uświadamiamy sobie, że nie jest aż tak istotne to, czy widzieliśmy odwiedzane miejsca na własne oczy, czy ich nie widzieliśmy, natomiast istotne jest na ile ufnie, z wiarą otwieraliśmy serca, na ile wierzyliśmy, że Bóg przychodził z łaską do Wspólnoty. Bóg udzielił szczególnej łaski tej właśnie Wspólnocie, że mogła pielgrzymować w tak ważne miejsca i obdarzał miłością, Bożą dobrocią całą Wspólnotę. I każde serce było obdarzane podczas każdego dnia trwania pielgrzymki; każde, czy to w Polsce, czy za granicą. Każde doświadczało uzdrawiającego dotyku Bożej miłości. To uzdrowienie dotyczy duszy i ciała. Staramy się więc ufnie otwierać dłonie, serca, prosząc, by te wszystkie łaski, dary zaczęły procentować w naszym życiu. Nie prosimy o to, byśmy zobaczyli wszystko po kolei czym nas Bóg obdarza, prosimy, by te łaski przemieniały nasze życie, a my, byśmy potrafili się na nie otworzyć; prosimy, by Bóg realizował swój plan wobec nas, byśmy potrafili poddać się Jego woli. Prosimy, byśmy każdego dnia kochali Go coraz bardziej, ufali Mu coraz bardziej, wierzyli coraz głębiej; by nasze życie było coraz ściślej zjednoczone z Jego życiem. Przecież te wszystkie łaski właśnie temu mają służyć.
Więcej…>>

  Kochane Dusze Najmniejsze

Przypominamy, że osoby które chcą pielgrzymować do Ziemi świętej w dniach 21.01 do 31.01.2013 powinny już zgłaszać swój udział w pielgrzymce. Do dnia 31 paŸdz. br trzeba wpłacić zaliczkę w wysokości 1000 zł. Od tych wpłat zależy bowiem rezerwacja bezpośredniego lotu do Izraela. Serdecznie zapraszamy wszystkich do wspólnego pielgrzymowania.
Zapisy: Hania Peda tel: 23 6622948

  W dniu jutrzejszym, w pierwszą sobotę paŸdziernika, w łączności duchowej uczestniczyć będziemy w Wieczerniku budując duchowy most między Fatimą i Czerwińskiem. Całą Wspólnotę i wszystkich uczestników Wieczerników Czerwińskich gorąco zapraszamy na to wyjątkowe spotkanie. Przypominamy, że będzie to drugi Wieczernik w ramach Nowenny przygotowującej do Jubileuszu 10-Lecia Wieczerników w Czerwińsku.
Życie w zjednoczeniu z Bogiem – to cel pouczeń skierowanych do Wspólnoty, ale i cel Objawień. Wszystko po to, by dusze zostały zbawione, by uratować jak najwięcej od potępienia. Czymże jest to wezwanie do pokuty, ofiary, modlitwy, jak nie naszym wejściem na maleńką drogę miłości, gdzie bez zaparcia się siebie, wyrzeczenia się wszystkiego, co ludzkie, bez ciągłego trwania pod Krzyżem, trwania u stóp Tabernakulum, trwania z Bogiem we własnym sercu, nie da się być prawdziwie duszą maleńką, nie da się realizować maleńką drogę miłości! Zatem spójrzmy i na siebie, jako na spadkobierców Fatimy i jej kontynuatorów. Jako na tych, którzy może nie zawsze świadomi tego, realizują wezwanie Maryi z Fatimy. I tak, jak Łucja stała się Jej córką wierną i posłuszną, tak my stajemy się w tych czasach Jej wybranymi dziećmi, poprzez które Maryja realizuje Boży plan zbawienia. Potraktujmy więc naszą obecność w Fatimie, jako dotarcie do Ÿródła istoty naszego powołania. Otwórzmy się na obecność małych pastuszków, które z dziecięcą prostotą przepięknie przyjęły Boże orędzia i nimi żyły. Prośmy je o to samo, abyśmy i my z prostotą i otwartością przyjmowali Boże prowadzenie. Prośmy Łucję, by wyprosiła nam wierność i posłuszeństwo wobec Bożego wezwania.

  św. Jakub był świadkiem Jezusa. Jego bezpośrednim świadkiem. Został wyróżniony przez Jezusa faktem uczestniczenia w wydarzeniach, w których nie uczestniczyli wszyscy, jedynie Piotr, Jan i Jakub. Tym szczególnym wydarzeniem było przemienienie na Górze Tabor, a potem modlitwa Jezusa w Ogrójcu. Jezus nie bez przyczyny dopuszczał tę trójkę tak blisko siebie. Tych bowiem uczniów wybrał, by przygotować do zadań szczególnych. Wyróżnienie, jakim zostali obdarowani dotyczy też miejsc związanych z nimi. To Boża łaska sprawia, że pielgrzymi niejako mogą zaczerpnąć z tej wiary i miłości apostolskich serc w tych świętych miejscach. A moc zaznacza się tutaj niebywała. Za życia bowiem dzięki Duchowi Jezusa nauczali, nawracali, uzdrawiali, a nawet wskrzeszali umarłych. Dzięki nim ledwo co zrodzony Kościół szybko się rozwijał i obfitował w wielu świętych, w wielu męczenników. Dzięki ich otwartości na Boże światło, rozjaśniało ono coraz bardziej mroki ziemi.
Zatem i my otwórzmy swoje serca w tym miejscu naznaczonym obecnością św. Jakuba, by cieszyć się tą łaską i tym błogosławieństwem Boga. By naszym udziałem stała się świętość tego Apostoła. By i nam udzielił się w tak niebywały sposób Duch Jezusa, by nasza wiara wzrosła, a miłość by wypełniła serca. Byśmy za przyczyną św. Jakuba Apostoła mogli doświadczyć licznych łask, jakich pragnie tutaj udzielić nam Bóg. Jego zaś wzorem, byśmy nieśli dalej to świadectwo Bożej miłości z taką mocą i wiarą jak on.

  Maryja w Lourdes przychodzi, aby zwiastować ludziom wieść najwspanialszą, Bóg nas kocha. Ona przyszła do swoich dzieci, aby wskazać im tę miłość, a jednocześnie, by uwrażliwić je na panoszący się grzech, który niesie ze sobą straszne konsekwencje – oddala od Bożej miłości, zupełnie zrywa więŸ duszy z nią. Jednak Bóg nie byłby sobą, gdyby nie dał ludziom widocznych znaków swojej obecności, swojej miłości w tym miejscu. Przecież człowiek tego potrzebuje. Tak więc, aby wzmocnić wiarę dał ludziom wodę Ÿródlaną, która używana z wiarą ma właściwości uzdrawiające. Otóż woda ta niesie Bożą miłość, Jego łaskę i błogosławieństwo dla całego człowieka: dla duszy, ciała i psychiki. Ona uzdrawia nie dlatego, że ma odpowiednią ilość różnych minerałów w odpowiednich proporcjach, ale dlatego, że sam Bóg zapragnął objawić swoją miłość człowiekowi właśnie poprzez nią. Zapragnął uzdrowić chore dusze i ciała. Jednak zaznacza przy tym, iż potrzebna jest pokuta i modlitwa. Wszystko razem. W tym miejscu Bóg udziela szczególnej łaski duszom je nawiedzającym. Ta łaska, tak jak i On sam, jest wieczna. Miłość – nieustająca. Jego błogosławieństwo – pełne mocy. Nie traci jej wraz z upływającym czasem, bo dla Boga czas nie ma znaczenia. Zatem ktokolwiek i kiedykolwiek przybędzie tutaj, zastanie to miejsce takim, jakie było ono w momencie objawień. Oczywiście w wymiarze ducha. Towarzyszyć mu będzie obecność św. Bernadety – duszy małej, biednej, nieposiadającej niczego wartościowego w oczach ludzkich. A jednak wielkiej w oczach Boga. Bóg wyniósł ją do swej chwały ze względu na jej prostotę i szczerość serca, na niebywałą pokorę i miłość do Boga. Módlmy się za jej wstawiennictwem o takie predyspozycje naszych serc. Módlmy się o otwartość naszych dusz na duchowy wymiar tego miejsca.

  W dniu dzisiejszym dotarliśmy do Ars. Przyjął nas tu św. Jan Maria Vianney. Zachwycamy się tu nad ogromną świętością tego świętego Kapłana. Popatrzmy na św. Jana Vianney’a. Wykręcamy się własnymi słabościami. On poznawszy prawdę o sobie chciał uciekać przed ciążącą nad nim odpowiedzialnością za dusze do klasztoru, by tam ukryć się i błagać o miłosierdzie dla siebie. Nie do tego Bóg go powołał. Pozostał do końca tam, gdzie go postawił i gdzie mu zlecił służbę Bogu. Zobaczmy jego ciągłą walkę z samym sobą. Zobaczmy walkę o dusze! Wszystko, co czynił, robił dla dusz! Te wyrzeczenia, posty, niewygodne łoże skromne, graniczące z ubóstwem warunki, znoszenie złośliwości szatańskich, przeciągające się adoracje Najświętszego Sakramentu, godziny spędzane w konfesjonale, często w głodzie i zimnie, dolegliwości ze strony organizmu. Znosił wszystko cierpliwie – dla dusz. Dla jego oddania, wierności, dla miłości, jaką darzył Boga Ten udzielał mu łask przelicznych. W jego duszę wlał mądrość, o jakiej marzyć może wielu teologów. W jego serce dał życie, jakiego pragnie niejedna dusza wybrana. Jego miłość tak ujęła Serce Boga, że Bóg nie mógł i nie może odmówić mu łask, o które prosi. Dlatego Ars zasłynęło tak szybko z Bożego błogosławieństwa nad nim. Dlatego do Ars zaczęły ściągać tysiące dusz spragnionych Boga. Jedna mała, słaba, ale pokorna i szczerze Boga miłująca dusza dokonała tego, czego nie dokonują zastępy kapłanów i rzesze zakonników i zakonnic. Gdyby Bóg w swojej armii miał więcej takich dusz, świat już dawno byłby rajem. Dlatego zagłębiajmy się w tę atmosferę, oddychajmy tym Duchem, pozwólmy, by św. Jan oprowadził nas po świecie, w którym on sam żył już na ziemi. Niech i nasza wiara w niemożliwe odradza się. Niech i nasza ufność wzrośnie. Niech i nasza miłość dosięgnie szczytów doskonałości. Pamiętajmy, św. Jan żył bardzo skromnie. Jednak dla Boga oddawał wszystko, co najlepsze, najdroższe i najpiękniejsze. Z miłości i z czci. A wypływało to z poznania Boga i duszy.

  Informujemy uczestników Wieczerników Modlitwy, że jutrzejszy Wieczernik w Sątocznie będzie krótszy. Zapraszamy na Eucharystię o godz. 17:00. Zapraszamy też wszystkich na kolejne spotkanie do kościoła parafialnego w Sątocznie już za miesiąc, tj. 26 paŸdziernika br.
Całą Wspólnotę zapraszamy do duchowego uczestnictwa w pielgrzymce do Fatimy i innych sanktuariów Europy, którą rozpoczynamy już jutro. Pierwszym sanktuarium będzie Ars (w sobotę), od niedzieli do wtorku rano modlić się będziemy w Lourdes, we wtorek wieczorem i w środę do południa w Santiago de Compostella, od środy do soboty przebywać będziemy w Fatimie, za tydzień w niedzielę 7 paŸdziernika nawiedzimy sanktuaria maryjne w Saragossie i w Montserat, 8-9 paŸdziernika nawiedzimy La Salette, we wtorek 9 paŸdziernika wieczorem modlić się będziemy w klasztorze ss. klarysek kapucynek w Moncalierii (Turyn), w macierzystym klasztorze gdzie znajduje się grób Sł. Bożej s. M. Konsolaty Betrone. W środę, 10 paŸdziernika modlić się będziemy w sanktuariach maryjnych w Turynie (Wspomożycielki Wiernych i MB Pocieszenia), 11 paŸdziernika nawiedzimy sanktuarium MB Bolesnej w Maria Tafel (Austria).
Pielgrzymki dla naszego rozwijającego się Dzieła są bardzo ważne, dlatego nie tylko fizycznie, ale też duchowo jednoczmy się podczas każdej z nich, w ten sposób wspólnie stawiamy mocny fundament pod przyszły DOM. Obiecujemy Wam naszą nieustanną modlitwę. Prosimy też i Was, pomódlcie się za nas. Jeszcze w dniu dzisiejszym podczas wieczornego programu modlitewnego wspólnie rozpoczniemy wspólny czas pielgrzymowania.
Jeśli macie jakieś specjalne intencje i prośby to umieśćcie je na naszej stronie internetowej, będziemy je składać we wszystkich miejscach pielgrzymowania.

  Bogata liturgia obchodzonego w miniony piątek święta Podwyższenia Krzyża świętego, jak również wczorajszego wspomnienienia Najświętszej Maryi Panny Bolesnej wytyczyła charakter kolejnego naszego wspólnego uczestnictwa w Wieczerniku Gietrzwałdzkim. Podczas wspólnej Eucharystii i Adoracji zostaliśmy zaproszeni i duchowo zjednoczeni z tajemnicą Krzyża i cierpienia, by zaczerpnąć płynących z tej tajemnicy wiele łask. Dziękujemy wszystkim kapłanom, siostrom zakonnym i wiernym za dar kolejnego spotkania u stóp Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Również naszą wdzięczność wyrażamy zespołowi muzycznemu „Adoramus” z Tczewa (zobacz stronę Zespołu >>) za kolejną posługę podczas Wieczernika.