Dobrze by było, aby każda dusza wyjeżdżając z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia wyjechała z przekonaniem, iż została w sposób niebywały obdarowana miłością i miłosierdziem. Niech każde serce doświadczy dotyku Bożej miłości miłosiernej, niech każde zrozumie, iż zawierzenie się Bożemu Miłosierdziu jest powodem do wielkiej radości, do świętowania, do szczęścia. To zawierzenie Bożemu Miłosierdziu przynosi duszy samo dobro. Zanurza ją w Bożej miłości, w Bożej dobroci, w Bożym pokoju, w przebaczeniu, zanurza w życiu Boga, w samych głębinach Bożego jestestwa. Wszystkie najgłębsze tajniki Boże należą do tej duszy. To prawda, Boże Miłosierdzie przejawia się – i doświadczamy tego – w sakramentach świętych, jednak jest Ono czymś więcej i obejmuje całe życie duszy. Gdy dusza zawierza się Bożemu Miłosierdziu otwiera się na samego Boga i na Jego życie, pozwalając, by to życie wstępowało w nią; by to Bóg w niej przeżywał swoje życie i objawiał swoje przymioty. Ona od wewnątrz doświadcza złączenia z życiem Bożym. Od wewnątrz Boże miłosierdzie przemienia duszę kształtując ją na wzór duszy Jezusa.

Cudowne są tajemnice Bożego Serca, niezgłębione, a jednak, gdy dusza otwiera się zapraszając Boga do swego serca i cała się powierzając Jego Miłosierdziu, te tajemnice Bóg przed nią powoli odkrywa. W ten sposób dusza poznaje Boga, istotę Jego bytu, tego Kim jest.

Postarajmy się całkowicie oddać Bogu wszystkie swoje sprawy. Uczyńmy to bez obawy, ale z wielką ufnością i radością, że oto powierzamy wszytko Bogu, który zajmie się najdrobniejszą sprawą. I wolni od tego wszystkiego otwartym sercem przyjmujmy płynące z Nieba łaski Bożego Miłosierdzia, aby nasze serca szeroko otwarte zostały całe skąpane Bożym Miłosierdziem, abyśmy przyjęli na nowo życie Boże do naszych wnętrz. W ten sposób byśmy rozpoczęli nowe życie, mając już nową świadomość, kim jesteśmy wobec Boga. Tak obdarowani miłosierdziem stajemy się na nowo Jego dziećmi – dziećmi Boga, którymi Bóg się opiekuje, o które się troszczy i którym wszystko zapewnia; dziećmi, dla których On, Bóg Ojciec staje się Najważniejszy. Od tej pory dzieci wszystko czynią w promieniach Jego miłości, przez pryzmat tych promieni na wszystko patrzą. Świat tak bardzo zniekształca obraz wszystkiego. Przez te promienie możemy dojrzeć prawdę o sobie, o każdej sprawie. Jeśli będziemy patrzeć właśnie przez pryzmat Bożego miłosierdzia, oczami samego Boga, wszystko nabierze innego kształtu, wyglądu. Nasze zrozumienie wszystkiego będzie inne i nasza odpowiedź na rzeczywistość, która nas otacza też będzie już inna. Wystarczy tylko poprosić, aby Bóg wypełnił nasze serca swoim miłosierdziem. Wystarczy tylko aktem woli oddać Jemu całe swoje życie, a potem starać się każdego dnia odnawiać to zawierzenie, aby prawdziwie nasze życie odtąd było nieustannie opromienione Bożym Miłosierdziem.

Błogosławię was – W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

Jak wielkim jest Dar Bożego Miłosierdzia nikt nie jest w stanie zgłębić i zrozumieć. Wszyscy Aniołowie wielbią i wysławiają Boże Miłosierdzie, wszyscy Święci trwają w zadziwieniu. I każdy z nas powinien swoje serce otworzyć, aby stanąć w zachwycie, aby prawdziwie zostać olśnionym Bożym Miłosierdziem. Dar, który spływa nieustannie z Bożego Serca przebitego na Krzyżu, dar nieskończonej Miłości i Miłosierdzia powinien każde serce rozradować. Szkoda, że człowiek tak mało zajmuje się Bogiem, tak mało rozważa Jego miłość, tak mało zatrzymuje się nad darem Bożego Serca, nad miłosierdziem, a przecież jest ono wyrazem nieskończonej Bożej miłości, tak wielkiej, cudownej i tak niepojętej, którą Bóg obdarza każdego człowieka bez wyjątku. Nie ma dusz, które nie byłyby obdarzane Bożą miłością i miłosierdziem. Jezus umarł na Krzyżu za każdą duszę i na każdą spływają Zdroje Miłosierdzia. Bóg obdarował życiem każdego człowieka, oddając wszystko każdemu człowiekowi. Czyż można się lękać takiej miłości?

Zwierzenie się Bożemu Miłosierdziu jest przyjęciem Go całym sercem, jest otwarciem się duszy na życie Boże, jest rzuceniem się w ramiona Miłości. W tym wszystkim nie ma miejsca na lęk, na obawę. Bo czyż można się bać Miłości? W dodatku tak niepojętej, tak cudownej i tak pięknej, która na Krzyżu daje dowód swojej wierności, swego całkowitego oddania. Jezus na Krzyżu prosi każdą duszę o przyjęcie Jego miłości. On nie oczekuje od duszy ofiar i cierpień, On oczekuje przyjęcia Jego miłości. Zawierzenie się Bożemu Miłosierdziu jest przyjęciem całej miłości Boga do człowieka. Pozwólmy się zanurzyć w Bożym Miłosierdziu. Tak jak matka swoje maleńkie dzieciątko zanurza w wanience, aby je wykąpać, a ono początkowo się przestrasza, czasem płacze, ale potem zadowolone z kąpieli mogłoby w niej pozostać jak najdłużej, tak i my dajmy się Matce Boga zanurzyć w Bożym Miłosierdziu. Stańmy się maleńkimi dziećmi, niemowlętami, aby Ona mogła każdego z nas zanurzać całego w Bożym Miłosierdziu, aby mogła nas skąpać w Zdrojach Bożego Miłosierdzia. Zanurzeni, skąpani, oczyszczeni, obdarowani wyjedziemy stąd już nowi i w nas będzie już nowe życie. Przyjechaliśmy tutaj, a Bóg pragnie obdarzyć nas największymi łaskami. Czyni to poprzez pośrednictwo Matki, pragnąc, abyśmy cali powierzając się Jej przyjęli pełnię Bożego Miłosierdzia. Poprzez to pośrednictwo uczestniczymy w pełni, we wszystkim, czym Bóg obdarza całą ludzkość. Powierzając się Niepokalanemu Sercu Maryi pozwalamy włączyć się w Jej uczestnictwo w Bożym Miłosierdziu, w Jej zjednoczenie z Bogiem, w Jej życie z Nim. W Sercu Bożej Rodzicielki otrzymujemy pełnię. Każde serce jest przez Nią podprowadzane do Zdrojów Bożego Miłosierdzia, każde składane w Sercu Jezusa. Każde serce jest poprzez to pośrednictwo w pełni przeniknięte i napełnione Bożym Miłosierdziem. Tę łaskę czyni dla Maryi Bóg. Dla Niej jest to łaska, iż może pośredniczyć w przekazywaniu Bożego Miłosierdzia. Każda dusza może sama zwrócić się do Boga i zaczerpnąć ze Zdrojów, jednak ze względu na uczestnictwo Maryi w pełni życia Bożego dusza, która pozwala Jej poprowadzić się otrzymuje pełnię, w której Ona uczestniczy. Matka Boża pomaga tej duszy przyjąć, zrozumieć i żyć darem Bożym. Nie pozostawia jej, ale cały czas przez całe jej życie pośredniczy przekazując nieustannie Boże życie. Dobrze to zrozumiejmy. Każda dusza, która również sama zwróci się do Bożego Miłosierdzia otrzymuje szereg łask, ale Bóg wybierając Maryję na Matkę każdego z nas uczynił to celowo, wiedząc, że matka pomaga dziecku w jego rozwoju, w jego drodze życiowej. To matka wyjaśnia dziecku różne rzeczy i sprawy, wprowadza w życie i czyni wiele za dziecko. Również w sprawach Bożego Miłosierdzia możemy się powierzyć Matce, mając pewność, że doświadczeniem naszych serc będzie pełnia – pełnia Bożego Miłosierdzia, pełnia łask, pełnia Bożej obecności, pełnia Jego miłości, pełnia Jego życia w każdym z nas.

Otwórzmy się na Dar Bożego Miłosierdzia, na niezwykłą obecność Bożą tutaj, w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, na wszystkie łaski, którymi Bóg tak hojnie obdarza każdego pielgrzyma w tym miejscu. Błogosławię was – W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen.